https://www.facebook.com/pages/GMINA-Sobienie-Jeziory/595051627237014
Sobienie-Jeziory – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Gmina Sobienie Jeziory położona jest w środkowej części województwa mazowieckiego i w południowo–zachodniej części powiatu otwockiego. Od stolicy oddalona jest o 45 km na południowy wschód, natomiast od Powiatu o 25 km. Gmina leży w Dolinie Środkowej Wisły. Od zachodu granicę gminy stanowi rz. Wisła, a za nią położone są gminy: Góra Kalwaria i Warka, od północy gmina Sobienie Jeziory graniczy z gminą Karczew i Celestynów, od północnego – wschodu z gminą Osieck i Garwolin, natomiast od południa z gminą Wilga. Gmina Sobienie Jeziory zajmuje obszar o powierzchni 97 km2.
BOGACTWO PRZYRODY...
Prawie cała gmina leży w granicach Nadwiślańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Plan zagospodarowania przestrzennego województwa mazowieckiego lokuje gminę w obszarze największych wpływów aglomeracji warszawskiej. Gmina położona jest w granicach terenów o istotnej funkcji turystyczno-rekreacyjnej o znaczeniu regionalnym. Stanowi element systemu obszarów chronionych (korytarz Wisły), gdzie obowiązuje równoważenie ochrony i aktywizacji. Wschodnia część gminy znajduje się w rejonie koncentracji stanowisk archeologicznych (walory kulturowe).
Gmina Sobienie-Jeziory w 99% znajduje się na obszarze Nadwiślańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, co stanowi 9287 ha powierzchni gminy, dla którego obowiązują przepisy zawarte w Rozporządzeniu Nr 68 Wojewody Mazowieckiego z dnia 23 czerwca 2005 r. w sprawie Nadwiślańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu położonego na terenie powiatów garwolińskiego, mińskiego i otwockiego (Dz. Urz. Woj. Mazowieckiego Nr 164, poz. 5193). Obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.
MAZOWIECKI PARK KRAJOBRAZOWY
Utworzony w 1986/87 roku, w 2001 roku otrzymał imię Czesława Łaszka wieloletniego wojewódzkiego konserwatora przyrody. Park został utworzony w celu ochrony lasów i najcenniejszych przyrodniczo obszarów po prawej stronie Wisły. Obejmuje teren dzielnic warszawskich: Wawer i Wesoła, oraz gmin: Józefów, Otwock, Wiązowna, Karczew, Celestynów, Kołbiel, Osieck, Sobienie Jeziory oraz Pilawa. Swym zasięgiem obejmuje prawie 16 000 hektarów lasów i łąk. Północno-wschodni fragment gminy Sobienie-Jeziory znajduje się w granicach Mazowieckiego Parku Krajobrazowego i zajmuje 264 ha. Ponad 70% powierzchni całego parku zajmują lasy, przede wszystkim lasy iglaste z niemal wszystkimi typami borów. Dominującym zespołem leśnym jest bór świeży, często występuje tu też bór wilgotny, porastający obniżenia między wydmami. Na terenie parku zachowały się również torfowiska wszystkich typów, m.in. rozległe "Bagno Całowanie" oraz inne zespoły charakterystyczne dla obszarów podmokłych, takie jak olsy czy łęgi. Wśród drzew dominującym gatunkiem jest Sosna zwyczajna. Na terenach bagiennych występuje w postaci karłowatej. Wśród drzew liściastych częste są: brzoza, olsza i dąb. Reliktem jest rosnąca na Bagnie Całowanie brzoza niska. W borach występuje wiele rzadkich, często chronionych roślin takich jak rosiczka okrągłolistna, pośrednia i długolistna, bagno zwyczajne, modrzewnica, mącznica lekarska i lilia złotogłów. W runie olsównie można spotkać kaczyńca złotego i psiankę słodkogórz. W sporadycznie występujących lasach grądowych runo tworzą: zawilec gajowy, pszeniec, perłówka zwisła, turówka wonna oraz podkolan biały. Ciekawostką botaniczną jest występujący tu niewielki krzew wawrzynek wilczełyko. Na łąkach spotkać można charakterystyczne dla tego obszaru zioła: krwawnicę, babkę lancetowatą, firletkę poszarpaną, rzeżuchę łąkową, gnidosza królewskiego oraz bardzo rzadkie storczykowate.
BAGNO CAŁOWANIE PLH 140001
Na terenie obszaru Bagno Całowanie PLH 140001 stwierdzono występowanie zagrożonych w skali Europy i kraju siedlisk torfowiskowych, łąkowych, muraowych oraz leśnych (łęgi i bory bagienne). 11 rodzajów siedlisk znajduje się na Załączniku I Dyrektywy Rady 92/43/EWG, a zajmują one łącznie prawie 60% obszaru. Stwierdzono tu też występowanie 6 gatunków zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Rady 92/43/EWG. Szczególnym walorem obiektu jest mozaikowa struktura krajobrazu i związane z nią duże zróżnicowanie przyrodnicze, a co za tym idzie – bogactwo florystyczne i faunistyczne. Odnotowano tu ponad 500 gatunków roślin, wśród nich liczne rzadkie i zagrożone, a także rzadkie gatunki motyli. Niezwykle cenne dla zachowania bioróżnorodności obiektu ciepłolubne murawy napiaskowe. Bagno Całowanie to ostoja ptasia o randze krajowej K54. Gniazduje tu 127 gatunków ptaków. Występuje co najmniej 18 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 3 gatunki z Polskiej Czerwonej Księgi (PCK). W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej (C3, C6) następujących gatunków ptaków: błotniak zbożowy (PCK), sowa błotna (PCK), kulik wielki (PCK); w stosunkowo wysokim zagęszczeniu (C7) występują: derkacz
i błotniak łąkowy oraz świerszczak (>0,5% populacji krajowej). Na terenie obszaru stwierdzono występowanie zagrożonych w skali Europy siedlisk torfowiskowych, łąkowych, murawowych oraz leśnych (łęgi i bory bagienne). Występuje 9 typów siedlisk wymienionych w Załączniku I Dyrektywy Siedliskowej – łącznie zajmują one 30% obszaru. Szczególnym walorem obiektu jest mozaikowa struktura krajobrazu i związane z nią zróżnicowanie przyrodnicze, a co za tym idzie – bogactwo florystyczne i faunistyczne.
DOLINA ŚRODKOWEJ WISŁY PLB 140004
W Koncepcji Krajowej Sieci Ekologicznej ECONET – PL gmina Sobienie- Jeziory znajduje się w obszarze węzłowym o znaczenie międzynarodowym, oznaczonym jako 23 M – Obszar Środkowej Wisły. Największymi walorami przyrodniczymi, o randze międzynarodowej, odznacza się korytarz ekologiczny, który stanowi Wisła w granicach międzywala, z wyspami i nadrzecznymi łęgami. Dolina Środkowej Wisły PLB 140004 to bardzo ważna ostoja ptaków wodno – błotnych o randze europejskiej E46, gniazduje tam ok. 40-50 gatunków, w tym co najmniej 22 z załącznika I Dyrektywy Ptasiej, 9 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi (PCK). W okresie lęgowym obszar zasiedla co najmniej 1% populacji krajowej (C3, C6) następujących gatunków ptaków: brodziec piskliwy, krwawodziób, mewa czarnogłowa, mewa pospolita, ostrygojad (PCK), płaskonos, podgorzałka (PCK), podróżniczek (PCK), rybitwa białoczelna (PCK), rybitwa rzeczna, sieweczka obrożna (PCK), sieweczka rzeczna (PCK), śmieszka, zimorodek; w stosunkowo wysokim zagęszczeniu (C7) występuje bocian czarny, czajka i rycyk. W okresie wędrówek w stosunkowo wysokim zagęszczeniu (C7) występuje bocian czarny (do 245 osobników). W okresie zimy występuje co najmniej 1% populacji szlaku wędrówkowego (C2 i C3) czapli siwej i krzyżówki; w stosunkowo wysokim zagęszczeniu (C7) zimuje gągoł i bielaczek; ptaki wodno-błotne występują zimą w koncentracjach powyżej 20000 osobników (C4).
REZERWAT PRZYRODY "WYMIĘKLIZNA"
Został powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 czerwca 1996 r. (M.P. z 1996 r. Nr 42, poz. 415) na powierzchni 62,37 ha. Jest to rezerwat leśny, częściowy. Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych wielogatunkowych drzewostanów liściastych, iglastych i mieszanych o znacznym stopniu naturalności wraz z występującymi w nich gatunkami różnych ptaków lęgowych. Największą powierzchnię zajmują las mieszany wilgotny (33,8%), bór mieszany wilgotny (24,9%), bór mieszany świeży (21,4%) i ols jesionowy (19,9%), a gatunkami panującymi są sosna(68,6%) i olsza (17,9%). W drzewostanie występuje tu brzoza omszona. Według opracowania rezerwatowego występują tu takie zbiorowiska, jak bór trzęślicowy – 177b, bór mieszany, grąd typowy, łęg olszowo-jesionowy oraz typowa dla nich roślinność. We florze stwierdzono obecność gatunków chronionych, takich jak wawrzynek wilczełyko i bluszcz pospolity, chronionych częściowo, jak porzeczka czarna, kalina koralowa, kruszyna pospolita, bagno zwyczajne i konwalia majowa. Z gatunków rzadkich można spotkać szczyr trwały, berberys zwyczajny i przylaszczkę pospolitą. Na terenie rezerwatu obserwowano obecność występujących nielicznie ptaków, takich jak trzmielojad, krogulec, samotnik, siniak, dzięcioł średni, gil zwyczajny i słonka zwyczajna. Występujące w centrum rezerwatu podmokłe łęgi i olsy z bujnym podszytem zapewniają dzikom i innym ssakom bezpieczną kryjówkę. Jedną z największych rzadkości w tym rezerwacie jest gniewosz plamisty. Występują tu też jaszczurki i żaby.
GOSPODARKA GMINY SOBIENIE-JEZIORY
Biorąc pod uwagę uwarunkowania rozwoju gminy wynikające z jej położenia geograficznego, środowiska przyrodniczego i kulturowego, aktualnego stanu zagospodarowania z uwzględnieniem przedsięwzięć przygotowanych do realizacji, za cel nadrzędny w rozwoju gminy Sobienie-Jeziory uznaje się poprawę warunków życia mieszkańców przy zachowaniu równowagi pomiędzy działalnością gospodarczą a ochroną środowiska przyrodniczego i kulturowego.
Cele gospodarcze:
- efektywny rozwój rolnictwa i przetwórstwa spożywczego w skali lokalnej, rozwój turystyki i rekreacji oraz usług związanych z obsługą ludności, rolnictwem oraz turystyką i wypoczynkiem;
- poprawa stanu infrastruktury technicznej, zwłaszcza w zakresie gospodarki odpadami oraz wodno-ściekowej, dróg gminnych i powiatowych, elektroenergetyki, gazyfikacji i telefonizacji.
Cele przyrodnicze:
- ochrona walorów wszystkich elementów środowiska przyrodniczego, głównie tych najbardziej narażonych na degradację, a więc lasów, gleb, wód powierzchniowych i podziemnych, a także powietrza atmosferycznego.
Cele kulturowe:
- zachowanie cennych zasobów dziedzictwa kulturowego (układów urbanistycznych, zabytków architektury i ich ekspozycji, miejsc pamięci, stanowisk archeologicznych.
Cele przestrzenne:
- kształtowanie ładu przestrzennego, a więc ogólnego wizerunku gminy.
Polityka Gminy będzie wyrażać się w inicjowaniu działań zmierzających do realizacji powyżej sformułowanych celów, w aktualnych warunkach uznanych za najważniejsze. Wychodząc naprzeciw zauważalnej tendencji do koncentracji ludności i usług w miejscowości gminnej, samorząd gminy kontynuuje praktykę wyprzedzającego przygotowywania i uzbrajania terenów dla budownictwa mieszkaniowego i usługowego oraz działalności produkcyjnej. Jednym z warunków poprawy jakości życia mieszkańców jest zapewnienie dobrej jakości wody pitnej. Cel ten został już osiągnięty, wszystkie miejscowości zostały objęte siecią wodociągową. Samorząd dąży również do rozwiązania problemu gospodarki ściekowej. Została już wybudowana oczyszczalnia ścieków, siecią kanalizacyjną została objęta miejscowość gminna. W sołectwach o rzadszej zabudowie sukcesywnie budowane są przydomowe oczyszczalnie ścieków. Gmina dąży również do modernizacji sieci elektroenergetycznych zapewniając poprawę parametrów zaopatrzenia w energię elektryczną. W ostatnich latach miejscowość Sobienie-Jeziory została objęta również siecią gazową, planuje się także gazyfikację pozostałych sołectw. Poprawa obsługi mieszkańców będzie osiągana poprzez tworzenie warunków dla coraz lepszego funkcjonowania publicznych placówek oświaty i służby zdrowia. Kontynuowane będą działania zmierzające do zwiększenia oferty kulturalnej dla mieszkańców gminy i osób wypoczywających. Będą również czynione starania na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa publicznego, zabezpieczenia przeciwpożarowego i powodziowego.
WARTO ZOBACZYĆ:
> Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela, brama dzwonnica oraz cmentarz przykościelny z 1736 r. w miejscowości Warszawice
> Park dworski z II poł. XIX w. w miejscowości Siedzów
> Dwór z ok. 1890 r. oraz spichlerz z 1826 r. w miejscowości Siedzów
> Wiatrak drewniany z 1838 r. w miejscowości Sobienie Kiełczewskie Drugie
> Pałac z poł. XIX w. w Sobieniach Szlacheckich
> Park wraz z zabudowaniami folwarcznymi: spichlerzem z II poł. XIX w., stodołą z końca XIX w., wozownią z II poł. XIX w., chlewem z końca XIX w., oborą z końca XIX w. oraz piwnicą
z końca XIX w. przy założeniu pałacowo – parkowym Jezierskich w miejscowości Sobieniach Szlacheckich
> Cmentarz żydowski, założony przed 1868 r., w m. Śniadków Górny
> Zabytki archeologiczne - W Dziecinowie odkryto ślady osady kultury łużyckiej oraz cmentarzysko kultury pomorskiej i groby kloszowe z wczesnej epoki żelaza, natomiast w Sobieniach Biskupich cmentarzysko ciałopalne kultury pomorskiej z drugiej poł. VI-V wieku p.n.e. oraz cmentarzysko kultury przeworskiej i wielbarskiej z młodszego okresu przedrzymskiego i okresu wpływów rzymskich oraz cmentarzysko kultury grobów kloszowych z wczesnej epoki żelaza.
źródło: https://www.sobieniejeziory.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz