marquee

☞ www.promogadzety.blogspot.com ☜

środa, 27 listopada 2019

MYŚLĘCINEK - LEŚNY PARK KULTURY i WYPOCZYNKU W BYDGOSZCZY






Myślęcinek to największy w Polsce park miejski położony zaledwie trzy kilometry od centrum Bydgoszczy. Ponad 800-hektarową enklawę leśnych uroczysk ze wzgórzami oraz jarami przeciętymi strugami chętnie odwiedzają nie tylko bydgoszczanie, ale także przyjezdni urzeczeni pięknem natury harmonijnie połączonej z bogatą infrastrukturą, która pozwala na aktywny wypoczynek, relaks i uprawianie wyczynowych sportów.

Naturalnymi atrakcjami Myślęcinka są stawy. Na największym z nich znajduje się  wyspa zwana ptasią. Jej przydomek bierze się od olbrzymich kolonii mew śmieszek i rybitw,które wybrały ją na swoje siedlisko.

Jednym z najpopularniejszych miejsc w Leśnym Parku jest Polana Różopole. To tu odbywają się niezliczone koncerty, zjazdy, festiwale, pikniki, wydarzenia sportowe. To także ulubione miejsce wypoczynku, relaksu i spędzania czasu na świeżym powietrzu nie tylko dla mieszkańców Bydgoszczy.    

Park zajmuje 4,7% powierzchni całego miasta. Zbiorniki wodne obejmują 18,5 ha (2% powierzchni parku), a największy z nich ma 10,3 hektara.

Myślęcinek oferuje:

* ogród zoologiczny (w tym ekspozycje: Akwarium i Terrarium)

* park rozrywki
* ogród botaniczny
* zajęcia hippiczne
* Kujawko-Pomorskie Centrum Edukacji Ekologicznej
* stok narciarski
* imprezy zlecone, wycieczki
* pojazd kołowy - kolejkę
* miasteczko ruchu drogowego
* Bydgoski Klub Golfowy
* wakepark
* łowiska wędkarskie
* pole paintballowe

(źródło: www.myslecinek.pl)




wtorek, 19 listopada 2019

KRAŚNIK

 




KRAŚNIK – miasto z ponad 640-letnią historią usytuowane na wzgórzach okalających dolinę rzeki Wyżnicy (tzw. Wzgórza Urzędowskie). Zajmuje powierzchnię około 26 km2, a liczba mieszkańców wynosi prawie 35 tysięcy. Kraśnik leży w odlegości 49 km na południowy zachód od stolicy województwa - Lublina. W okolicach miasta swój początek ma piękne krajobrazowo Roztocze Zachodnie.
 
Miasto składa się z dwóch części, które do 1975 roku były odrębnymi miastami. Jedna to historyczne centrum i powstałe wokół niego osiedla, do roku 1975 będące miastem powiatowym Kraśnik. Druga zaś część powstała jako osiedle Dąbrowa Bór dla pracowników budowanej pod Kraśnikiem ,w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego, Fabryki Amunicji nr 2. Po zakończeniu II Wojny Światowej podjęto decyzję o budowie na jej terenie nowego zakładu, którego nazwa od 15 września 1948 r. brzmiała Kraśnicka Fabryka Wyrobów Metalowych, a po roku 1972 Fabryka Łożysk Tocznych. W roku 1954, w związku z dynamicznym rozwojem KFWM oraz wzrostem liczby mieszkańców, osiedle przekształcono w miasto, któremu nadano nazwę Kraśnik Fabryczny. W roku 1975 jego obszar został włączony do miasta Kraśnika. Zakład zaś, pod nazwą Fabryka Łożysk Tocznych – Kraśnik S.A., istnieje do dziś i jest jednym z największych pracodawców w okolicy.
 Kraśnik od wieków był kluczowym węzłem komunikacyjnym południowo-wschodniej części Polski. Krzyżują się tutaj dwie drogi krajowe: nr 19, łącząca Kuźnicę Białostocką z Lublinem, Rzeszowem i Barwinkiem (wkrótce droga ekspresowa S19) i nr 74 pomiędzy Kielcami, Zamościem a Zosinem nieopodal przejścia granicznego z Ukrainą.



Warto zobaczyć:


-  Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i klasztor kanoników regularnych, w tym: Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Augustyna, Klasztor, Dzwonnica, Kaplica św. Jacka, mur klasztorny)
-  Barokowy kościół św. Ducha z lat 1758–1761 
-  Wielka Synagoga i Mała Synagoga z 1654 r. i XIX wieku
-  Nowy cmentarz żydowski
-  Wzgórze zamkowe z pozostałościami murowanego zamku zbudowanego na przełomie XIV i XV wieku
-  Cmentarz – przy ulicach Tadeusza Kościuszki i Cmentarnej z zachowanymi nagrobkami z XIX wieku

Ponadto warto odnotować, że miasto słynie z produkcji łożysk tłocznych, uprawy malin na szeroką skalę jak i wyrobu cegieł ręcznie formowanych.






MIASTO i GMINA BARCIN

 


Barcin – gmina miejsko-wiejska w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie bydgoskim.Siedziba gminy to Barcin.

Według danych z 30 czerwca 2004 gminę zamieszkiwało 14 858 osób. Największymi skupiskami ludności są: miasto Barcin liczące ok. 8000 mieszkańców i miejscowość Piechcin – 3.100. Teren podzielony jest na 21 miejscowości wchodzących w skład 14 sołectw.Barcin-Wieś, Julianowo, Dąbrówka Barcińska, Józefinka, Knieja, Knia, Augustowo, Gulczewo, Krotoszyn, Wapienno, Mamlicz, Piechcin, Aleksandrowo, Piechcin (osada), Młodocin, Pturek, Sadłogoszcz,Szeroki Kamień, Wolice, Zalesie Barcińskie, Bielawy, Złotowo.

Według danych z roku 2002 gmina Barcin ma obszar 121,08 km², w tym:
    użytki rolne: 76%
    użytki leśne: 8%

Gmina stanowi 12,3% powierzchni powiatu. 


Warto zobaczyć:
  • cmentarz katolicki parafii św. Jakuba Apostoła z połowy XIX w. w Barcinie, nr A/247 z 22.10.1990 roku
  • zespół pałacowy w Krotoszynie, obejmujący: pałac z drugiej połowy XVII w.; park z 1870, nr A/1598/1-2 z 16.03.1987 roku
  • zespół pałacowy w Młodocinie, obejmujący: pałac z drugiej połowy XVII w.; park z 1870 roku, nr A/167/1-2 z 16.03.1987 roku
  • zespół pałacowy z trzeciego ćwierćwiecza XIX w. w Piechcinie, obejmujący: pałac; park; magazyn zbożowy, nr 184/A z 15.06.1985 roku.


piątek, 15 listopada 2019

MIASTO i GMINA DEBRZNO

 
 
 
 
Gmina Debrzno położona jest w południowo-zachodniej części woj. Pomorskiego w sercu Pojezierza Krajeńskiego zwanego Wysoczyzną Krajeńską rozciągającą się pomiędzy dolinami rzeki Brdy i Gwdy. Obejmuje obszar 224,2 km2.Położona jest w powiecie człuchowskim, ok.20 km od jego stolicy – miasta Człuchowa. Siedzibą miejsko-wiejskiej gminy jest miasto Debrzno. Od  północy Gmina  graniczy z gminami Czarne i Człuchów, od wschodu  – z woj. kujawsko-pomorskim (gm. Kamień i Sępólno Krajeńskie), a od południa – z woj. wielkopolskim (gm. Lipka i Okonek). 
W skład Gminy wchodzą następujące jednostki pomocnicze : 17 sołectw ( Boboszewo, Buchowo, Buka, Cierznie, Drozdowo, Główna, Grzymisław, Myśligoszcz, Nowe Gronowo, Prusinowo, Rozwory, Skowarnki, Stare Gronowo, Strzeczona, Uniechów, Uniechówek) oraz Osiedle „Zielone Wzgórze”.
     Gminę Debrzno zamieszkuje ok.  10 000 osób.  Istniejący układ osadniczy Gminy został ukształtowany historycznie w procesie rozwoju osadnictwa od początku wczesnego średniowiecza. Obecne miejscowości to dawne wsie chłopskie i kościelne oraz dobra szlacheckie i rycerskie. W drugiej połowie XX wieku powstały skupiska produkcji hodowlanej w pobliżu Boboszewa, Buchowa, Strzeczony, Grzymisławia i Uniechówka, a wraz z nim nastąpił rozwój zabudowy wielorodzinnej w formie skupisk blokowych. W centrum miasta Debrzno, dawnego grodu warownego z XIV wieku zbiegają się trasy komunikacyjne z kierunków wschód- zachód i północ- południe. Tam też skupiła się zabudowa o charakterze półwiejskim i półmiejskim.  Rozbudowa powojenna poszła w kierunku  zabudowy wielorodzinnej na północnym-wschodzie miasta, natomiast na północnym obszarze miasta rozwinęła się funkcja przemysłowa.
(źródło: www.debrzno.pl)


 Warto zobaczyć:

- Największym zabytkiem Debrzna są pozostałości po „krzyżackiej” historii miasta. Mury obronne i tzw. „Baszta Czarownic” stanowią dziś wizytówkę Debrzna.
- Jezioro Staw Miejski
- Jezioro Żuczek
- Dolina Debrzynki







GMINA OSIEK (województwo pomorskie)





Gmina Osiek to malownicza, turystyczna gmina położona w południowej części województwa pomorskiego, w powiecie starogardzkim. Mieści się ona w obrębie Pojezierza Pomorskiego, w subregionie zwanym Równiną Tucholską, w centrum rejonu etniczno - kulturowego KOCIEWIE. Obszar ten w całości usytuowany jest na terenie chronionego krajobrazu Bory Tucholskie, w całości objęta programem Natura 2000, nie posiada żadnego przemysłu. W związku z tym niezwykle atrakcyjna dla turystów z bardzo zdrowym mikroklimatem żywicznych borów sosnowych. Powierzchnia gminy wynosi 156 km2, z czego lasy stanowią ok. 75%, natomiast wody ok. 10%. Gminę zamieszkuje ok. 2500 mieszkańców skupionych w 12 sołectwach: Cisowy, Bukowiny, Lisówko, Jeżewnica, Wycinki, Markocin, Osiek, Radogoszcz, Karszanek, Skórzenno, Kasparus, Suchobrzeźnica. Siedzibą gminy jest popularne i atrakcyjne letnisko Osiek położone przy drodze wojewódzkiej nr 214 Warlubie - Kościerzyna. Dzięki usytuowaniu nad największym jeziorem Kociewia "Kałębie" zwanym "Morzem Kociewskim" o pow. 466 ha. Osiek zwany jest turystyczną stolicą powiatu starogardzkiego.  
(źródło:  www.osiek.gda.pl)


Warto zobaczyć:

  • neogotycki kościół p.w.św. Rocha z XIX w. w Osieku;
  • liczne, drewniane kociewskie chaty podcieniowe z XIX w;
  • zabytkowy budynek gospodarczy, obecnie Dom Pielgrzyma w Osieku;
  • resztki muru zamku krzyżackiego w Osieku;
  • zabytkowy, drewniano-ceglany kościół p.w. św. Józefa z 1926 r., drewnianą dzwonnicę, plebanię z połowy XIX w oraz drewnianą zabudowę w Kasparusie;
  • jeden z największych głazów narzutowych na Kociewiu nad brzegiem jeziora Kałębie w Osieku;
  • mini-zoo przy leśniczówce Kałębnica i Karcznia;
  • muzeum Ziemi Kociewskiej w Wycinkach;
  • "Osadę indiańską" w Radogoszczy.




środa, 6 listopada 2019

POWIAT CHODZIESKI


 
 
Powiat chodzieski, obejmujący cztery gminy oraz miasto powiatowe Chodzież, jest jednym z najbardziej malowniczych rejonów Wielkopolski. Leży w dolinie Noteci, otoczony jest jeziorami i lasami obfitującymi w zwierzynę łowną. Przyjazne turystyce środowisko oraz urokliwy krajobraz ( np. w samej Chodzieży przepięknie położne jezioro) sprzyjają aktywnemu i efektywnemu wypoczynkowi. Ciekawą ofertę dla sympatyków aktywnego wypoczynku stanowi dodatkowo możliwość korzystania z turystycznych szlaków pieszych i rowerowych oraz dostęp zarówno do sportów wodnych jak i jeździeckich. W skład powiatu wchodzą:

    gminy miejskie: Chodzież
    gminy miejsko-wiejskie: Margonin, Szamocin
    gminy wiejskie: Budzyń, Chodzież
    miasta: Chodzież, Margonin, Szamocin

Warto zobaczyć:
 
-  Fragment średniowiecznego zamku Grudzińskich w Chodzieży przy ulicy Buszczaka, który wkomponowany był w fabrykę porcelitu. Teraz zabytkowe mury zostaną wkomponowane w mającą tam powstać galerię-
 -  Do niedawna charakterystycznym budynkiem w Chodzieży był lamus z XVIII wieku. Właścicielem zabytku była przychodnia, która sprzedała go biznesmence z sąsiedniego powiatu pilskiego. 
- Aleja lipowa w Margoninie licząca prawie 300 lat jest jedynym tego typu zbiorowiskiem lip uznanym za pomniki przyrody w Europie.
Ciągnie się ona wzdłuż drogi od miasta do Margońskiej Wsi, posadzona została ok. 1765 r. przez ówczesnego właściciela gen. Franciszka Skórzewskiego.
- Pałac w Margoninie został sprzedany inwestorowi po negocjacji cenowej za ponad milion 600 tysięcy złotych. Lasy Państwowe zamierzały pierwotnie sprzedać go za 4,2 miliony zł, ale po dwóch nieudanych przetargach, cena obiektu została znacznie obniżona.
Od tego czasu - 2013 roku - trwa tam remont.
- W chodzieskim muzeum w centralnej gablocie eksponowany jest z dumą XIII-wieczny miecz. Znalazł go gdzieś na łąkach noteckich, kilkanaście lat temu, uczeń chodzieskiego LO. Przyniósł go do szkoły. Mieczem owym przez lata pasowano młodzież na uczniów szkoły, aż wreszcie trafił do muzeum.
- Dworek myśliwski w Jaktorówku został kupiony w 2013 roku od Lasów Państwowych przez zannego zakopiańskiego biznesmena Adama Bachledę-Curuś. Ma tam powstać rezydencja, ale prace posuwają się bardzo powoli i etapami.
- Pałac w Pietronkach - to właśnie w pałacu witane były wojska polskie w 1919 roku przez wielkiego patriotę hrabiego Ignacego Bnińskiego, który zmarł w 1920 roku. Hrabina Bnińska w styczniu 1936 r. sprzedała majątek i zamieszkała w Bydgoszczy. Właścicielami Pietronek zostali Zofia i Stanisław Bock oraz dr Józef Gozdawa Strzyżowski. W czasie II wojny światowej majątkiem zarządzali Niemcy. Po wojnie pałac należał do PGR. Teraz popada w ruinę. 
- Pałac w Strzelcach koło Chodzieży, wzniesiony w 1844 r. wraz z otaczającym go krajobrazowym parkiem jest przykładem neorenesansowej rezydencji w Wielkopolsce. Twórcą projektu jest jeden z najbardziej wówczas znanych architektów berlińskich, Friedrich August Stüler, autor między innymi pałacu w Jarocinie, Margonińskiej Wsi i Łęce Wielkiej. Zabytek obecnie jest własnością prywatną.
- Wiatrak Partlak od 2010 roku jest własnością gminy Budzyń. Gmina za 20 tysięcy złotych odkupiła od prywatnego właściciela wiatrak oraz 1200 metrów kwadratowych ziemi znajdującej się pod nim i wokół niego.
- Kościół Świętego Marcina w Żoniu jest to szachulcowa budowla z 1749 roku, w 1895 powiększony o murowaną fasadę. W 1927 roku została wybudowana loża kolatorska i świątynia została odmalowana.
Niedawno dokonano tam ciekawego odkrycia. Otóż tam w przez całe lata na zwieńczeniu ołtarza głównego znajdował się obraz Józefa z Dzieciątkiem. Podczas prac konserwatorzy odkryli, że obraz z wizerunkiem św. Józefa nie był namalowany na drewnie, ale został na nim przyklejony. Zakrywał namalowany obraz św. Anny Samotrzeć. Obraz przedstawia św. Annę (babcię Jezusa), Maryję i małego Jezusa. Taką scenkę jako pierwszy namalował Leonardo da Vinci. Obraz w Żoniu przypomina dzieła Rubensa, ale nie wiadomo kto go namalował. 





 

GMINA MOSINA






Mosina – gmina miejsko-wiejska w województwie wielkopolskim, w południowej części powiatu poznańskiego. Jest ona częścią aglomeracji poznańskiej. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie poznańskim.

W skład gminy wchodzi 21 sołectw: Babki, Baranówko, Borkowice, Czapury, Daszewice, Drużyna, Dymaczewo Nowe, Dymaczewo Stare, Krajkowo, Krosno, Krosinko, Mieczewo, Pecna, Radzewice, Rogalin, Rogalinek, Sasinowo, Sowinki, Świątniki, Wiórek, Żabinko.Siedzibą gminy jest miasto Mosina. Według danych z roku 2002 gmina Mosina ma obszar 170,87 km², w tym:

    użytki rolne: 49%
    użytki leśne: 38%

Gmina stanowi 9% powierzchni powiatu. Miasto położone 18 km od Poznania, przy szlaku kolejowym do Wrocławia jest miejscem często odwiedzanym przez turystów. Na jego skraju rozciągają się wielkie kompleksy zieleni: Wielkopolski Park Narodowy oraz Rogaliński Park Krajobrazowy.

 Warto zobaczyć:

  Pałac w Rogalinie (zespół pałacowo-parkowy) - Historia pałacu rogalińskiego sięga 2 poł. XVIII wieku, kiedy właścicielem dóbr stał się Kazimierz Raczyński, późniejszy marszałek koronny na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego. W latach 1768-1774 zbudowano dla niego późnobarokowe założenie pałacowe wg projektów nieznanego architekta, pochodzącego najprawdopodobniej z kręgu saskiego.

POWIAT SŁUPECKI




Powiat słupecki położony jest w północno – wschodniej części województwa wielkopolskiego. Swym zasięgiem powiat słupecki obejmuje część terenów byłego województwa konińskiego. Od wschodu graniczy z powiatem konińskim, od południa – z powiatem pleszewskim, zachodu – powiatami wrzesińskim i gnieźnieńskim, a od północy – z powiatem mogileńskim.Według podziału fizyczno – geograficznego powiat słupecki leży w prowincji Niżu Środkowopolskiego, podprowincjach: Pojezierza Południowobałtyckie i Niziny Środkowopolskie. W skład podprowincji Pojezierza Południowobałtyckie wchodzą częściowo Pojezierza Wielkopolskie obejmujące: Pojezierze Gnieźnieńskie i Równinę Wrzesińską. W skład Nizin Środkowopolskich wchodzi Nizina Środkowopolska obejmująca Dolinę Konińską i Równinę Rychwalską.

Powiat słupecki w liczbach:

Miasto Powiatowe: Słupca
– powierzchnia: 837,91 km (14 miejsce w województwie Wielkopolskim) Populacja
– liczba ludności: 59 617 – stan na 31.12.2016 r. (24 miejsce w województwie Wielkopolskim)
– gęstość: 70,25 osób/km

Powiat Słupecki jest powiatem rolniczym: 63 tys. ha przeznaczonych jest na cele rolnicze, w tym 52,513 ha jako grunty orne. Funkcjonuje 5.640 gospodarstw indywidualnych a przeciętna powierzchnia jednego gospodarstwa wynosi 9,4 ha. Około 5 osób przypada na jedno gospodarstwo. Około 68 % mieszkańców powiatu zamieszkuje tereny wiejskie przy czym około 30 tys. mieszkańców związanych jest z rolnictwem.
Powiat Słupecki to osiem gmin, w których podziwiać można niespotykane krajobrazy, a także tereny na których opłaca się zainwestować.

W skład powiatu wchodzą:
– gminy miejskie: Słupca
– gminy miejsko – wiejskie: Zagórów
– gminy wiejskie: Lądek, Orchowo, Ostrowite, Powidz, Słupca, Strzałkowo

Powiat słupecki posiada znakomite warunki do rozwoju turystyki i inwestycji:

Powiat leży w miejscu krzyżowania się ważnych szlaków komunikacyjnych, w niewielkiej odległości od granicy zachodniej, wzdłuż przebiegu autostrady A2 z bezpośrednim dojazdem do niej. Nie bez znaczenia jest również bliskość centrum targowego i przemysłowego jakim jest miasto wojewódzkie: Poznań (70 kilometrów). W Powiecie Słupeckim są dwa parki przyrody – Nadwarciański Park Krajobrazowy (uznany za ostoję ptaków o randze ogólnoświatowej “Globaly Important Bird Areas – Glas”) oraz Powidzki Park Krajobrazowy. W granicach powiatu znajduje się 18 jezior (w tym jedno z czystszych w kraju i największe w Wielkopolsce – Jezioro Powidzkie, na którym od 2000 roku odbywają się Regaty Żeglarskie, zakwalifikowane od 2004 roku do Pucharu Polski Jachtów Kabinowych).
Świetne miejsca do plażowania, kąpieli, nurkowania (prawdziwą “mekką” dla płetwonurków, którzy przybywają tu każdego lata z całej Europy jest Jezioro Powidzkie), wędkowania, spacerów, uprawiania sportów wodnych, a także jazdy konnej i innych aktywnych form wypoczynku.

Cenne zabytki (m.in. perełka architektury europejskiej – klasztor pocysterski w Lądzie oraz przepiękny pałac w stylu rokokowym w Ciążeniu – obecnie Dom Pracy Twórczej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza z największym w Europie środkowo – wschodniej zbiorem masoników).

Ciekawe zespoły parkowo – pałacowe (m.in. dworek z I połowy XVIII wieku w Osówcu, pałac z I połowy XIX wieku w Paruszewie, zespół pałacowy z XIX w. w Giewartowie, pałac z XIX w. w Mieczownicy)
W Powiecie Słupeckim znajduje się miejscowość Unia – jedyna o takiej nazwie miejscowość w Polsce.
W powiecie znajduje się najwięcej gospodarstw agroturystycznych w całej wschodniej Wielkopolsce. Kilka z nich to laureaci ogólnopolskich plebiscytów i konkursów agroturystycznych. Urlop lub weekend spędzony w gospodarstwie agroturystycznym to wspaniała forma aktywnego wypoczynku w naturalnym środowisku.
(źródło: www.powiat-slupca.pl) 



niedziela, 3 listopada 2019

GMINA OSIEK (województwo małopolskie)



 Osiek – gmina wiejska w województwie małopolskim, w powiecie oświęcimskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie bielskim.Siedziba gminy to Osiek.Według danych z 31 grudnia 2015[1] gminę zamieszkiwało 8125 osób. Według danych z roku 2002 gmina Osiek ma obszar 41,18 km², w tym:

    użytki rolne: 76%
    użytki leśne: 8%

Gmina stanowi 10,14% powierzchni powiatu.


Warto zobaczyć:

- zabytkowy pałac w Osieku z 2. połowy XIV w.(zespół pałacowo-parkowo-folwarczny należący do rodziny Larischów i Rudzińskich)
- ruiny zamku w Głębowiacach z 2. połowy XVI w.
- drewniany kościół w Osieku z 2. połowy XIV w.
- kościół w Głębowicach z 1. połowy XIV w.
- stawy osieckie  ze hodowlą
słynnego karpia osieckiego