POWIAT PIŃCZOWSKI

 

 

https://powiat.pinczow.pl/

 

https://www.facebook.com/110337662952914?ref=embed_page

FILM PROMOCYJNY - "DWUDZIESTOLECIE POWIATU PIŃCZOWSKIEGO"

https://www.youtube.com/watch?v=kL-SxlQTfds

Powiat pińczowski – powiat gminny w Polsce (województwo świętokrzyskie), w dolinie rzeki Nidy, utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Pińczów.

W skład powiatu wchodzą:

    gminy miejsko-wiejskie: Działoszyce, Pińczów
    gminy wiejskie: Kije, Michałów, Złota
    miasta: Działoszyce, Pińczów

Powiat pińczowski położony jest w południowej części województwa Świętokrzyskiego, w dolinie rzeki Nidy. Obszar ten wchodzi w skład makroregionu Niecki Nidziańskiej stanowiącej rozległe obniżenia pomiędzy Wyżyną Krakowsko – Częstochowską, a Wyżyną Kielecko - Sandomierską. W skład powiatu wchodzą w całości lub części następujące mezoregiony: Garb Pińczowski, Dolina Nidy, Płaskowyż Jędrzejowski, Niecka Solecka, i Garb Wodzisławski. Makroregion ten to synklinorium jurajskie wypełnione osadami środkowej i górnej kredy, której środkiem płynie rzeka Nida, a na granicy południowej części na odcinku ok. 4 km – rzeka Nidzica.

   Dolina Nidy to mezoregion o szerokości 2 - 3 km, o płaskim i podmokłym dnie podlegającym okresowym zalewom. Pokrywają go mady użytkowane jako łąki. Miejscami w starorzeczach występują torfy. Na południe od Pińczowa występuje piaszczysty poziom terasowy. Pińczów, będący zabytkowym miastem położony jest na lewym brzegu Nidy.

Na wschód od Doliny Nidy występuje kolejny mezoregion tzw. Niecka Solecka zbudowana z gipsów mioceńskich. W gipsach tych liczne są typowe formy krasowe w postaci: jaskiń, zapadlisk, ślepych dolin, lejów itp., a także występowanie wód siarczanowych w okolicach Buska i Solca. Pomiędzy Niecką Solecką, a Niecką Połaniecką rozpościera się Garb Pińczowski. Składa się z wypiętrzeń kredowych z osadami wapieni litotermniowych, margli oraz gipsów. Wysokość względna tego mezoregionu osiąga około 100 m., a wysokości bezwzględne wynoszą od 293 m. n.p.m. do około 330 m. n.p.m. wieś Marianów i Sypów w południowej części powiatu na południowy wschód od Pińczowa. Garb Wodzisławski będący szeroką antykliną kredową posiada duże różnice wzniesień (od 261 m. n.p.m. do 368 m. n.p.m.) pokryty lessami posiada bardzo urozmaiconą rzeźbę terenu (gęsta sieć parowów, wąwozów i debrz). To zróżnicowanie poszczególnych mezoregionów sprawia, że teren powiatu pińczowskiego mimo niewielkiej powierzchni ( 611 km kwadratowych ) posiada niepowtarzalne walory krajobrazowe, co spowodowało, że prawie cała powierzchnia jest objęta różnymi formami ochrony w ramach Zespołu Parków Krajobrazowych Ponidzia.


ZARYS HISTORYCZNY:

Historia powiatu pińczowskiego rozpoczęła się 1 stycznia 1867 r.. z dniem wejścia w życie zarządzenia władz carskich o reorganizacji i zmianie podziału terytorialnego Królestwa Polskiego. Zwiększono wtedy liczbę guberni z 5 do 10, zaś powiatów z 39 do 85. Jednym z nich, najzupełniej nowym, był powiat pińczowski. Utworzono go ze wschodniej części powiatu miechowskiego oraz zachodniej stopnickiego. Przez Nidę graniczył z powiatem jędrzejowskim. natomiast przez Wisłę z austriacką Galicją. (Z tego powodu wydawano w Pińczowie przepustki upoważniające do przekraczania kordonu rosyjsko-austriackiego i tygodniowego pobytu za granicą).
        Leżący na południu guberni kieleckiej powiat składał się z dwóch miast (Pińczów - 5094 mieszkańców i Działoszyce - 3831), czterech osad (Wiślica, Opatowiec, Koszyce i Skalbmierz) oraz dwudziestu dwóch gmin: Bejsce, Boszczynek, Chotel Czerwony, Chroberz. Czarkowy, Czarnocin, Dobiesławice, Drożejowice, Filipowice, Góry. Kazimierza Wielka, Kościelec, Książnice Wielkie, Nagórzany-. Opatowiec, Pińczów, Sancygniów, Topola, Winiary Wiślickie, Wawrowice, Zagość i Złota.
W chwili powstania powiat zamieszkiwało 73.000 osób, w roku 1879 już 90.248, a na przełomie wieków liczba ta przekroczyła 100.000. Ludność żyła głównie na wsi - 73.039 mieszkańców w 1879 r., podczas gdy w miastach 16.432. W dosyć licznych dworach mieszkało ziemiaństwo, którego populacja składała się wtedy z 599 osób.
        Dzięki żyznym rędzinom i lessom, szczególnie na południu, powiat miał charakter wybitnie rolniczy. Uprawiano tu wszystkie zboża, tatarkę i ziemniaki; dobrze było rozwinięte sadownictwo i ogrodnictwo, hodowano konie, bydło, owce, świnie, kozy, a nawet osły. Przemysł ze względu na nadgraniczne położenie powiatu, oddalenie od centrów zbytu, braku dróg bitych i żelaznych - był bardzo słabo rozwinięty. Istniejące zakłady związane były ściśle z produkcją rolniczą, a po części z górniczą. W Kazimierzy Wielkiej czynna była cukrownia "Łubna", a we wsi Czarkowy fabryczka produkująca siarkę. Były to największe przedsiębiorstwa zatrudniające 470 robotników (w r. 1878). Pozostałe - 4 młyny motorowe, 8 młynów wodnych, 2 wiatraki, 4 gorzelnie, 3 olejarnie, 3 browary, 5 cegielni. fabryczki świec, kozików, cykorii, kaflarnie, mydlarnia i garbarnia zatrudniały zaledwie 145 robotników.

 

ATRAKCJE TURYSTYCZNE:

    Szlak turystyczny Madonny Ponidzia (Pińczów - Bogucice - Chroberz - Pełczyska - Młodzawy Małe - Dzierążnia - Działoszyce - Sancygniów - Wolica - Góry - Wrocieryż - Michałów - Pińczów)
    Ośrodek Dziedzictwa Kulturowego i Tradycji Rolnej Ponidzia
    Ciuchcia Express Ponidzie
    Aeroklub Regionalny w Pińczowie
    Stadnina Koni Michałów
    Ogród na Rozstajach

źródło: https://powiat.pinczow.pl/

 

 

 

 

MIASTO i GMINA SOKOŁÓW MAŁOPOLSKI

 

 

https://sokolow-mlp.pl/

  

 

https://www.facebook.com/ugimsokolowmlp

Sokołów Małopolski – miasto w woj. podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Sokołów Małopolski. Jest jednym z miast aglomeracji rzeszowskiej. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 878, 875 i 881 oraz droga ekspresowa S19. Leży na obszarze historycznej Małopolski.

TOPONIMIA:
Sokołów Małopolski swoją nazwę bierze jeszcze z czasów przed lokacją miasta – z założonej tutaj jeszcze prawdopodobnie w XIV wieku szkółki sokolniczej i obudowanej wokół niej osady w środku Puszczy Sandomierskiej. Według jednej z miejscowych legend osada powstała na rozkaz Króla Kazimierza Wielkiego. Według niej władca w czasie podróży nowo wytyczonym szlakiem z Rzeszowa do Lublina zatrzymał się na postój na polanie w okolicy obecnego Kościoła św. Ducha. I gdy na rozłożystym dębie ujrzał sokole gniazdo, nakazał w tym miejscu założyć leśnictwo wraz z szkółką przyuczającą sokoły do polowań. Miasto zostało w dokumentach lokacyjnych zostało wzmiankowane jako Sokolow.

******

Gmina Sokołów Małopolski jest jedną ze 160 gmin województwa podkarpackiego oraz jedną z 14 gmin powiatu rzeszowskiego, położoną w północnej części tego województwa, około 25 km na północ od Rzeszowa - stolicy województwa, na płaskowyżu kolbuszowskim, należącym do Makroregionu Kotliny Sandomierskiej. Powierzchnia gminy obejmuje obszar 13 425 ha, w tym 1 555 ha przypada na miasto Sokołów Małopolski.

Gmina Sokołów Małopolski stanowi 12% powierzchni powiatu rzeszowskiego. Miasto Sokołów Małopolski leży na skrzyżowaniu pięciu dróg wiodących w stronę: Rzeszowa, Kolbuszowej, Leżajska, Łańcuta i Lublina.

Gminę Sokołów Małopolski tworzy miasto Sokołów oraz 10 sołectw: Górno, Kąty Trzebuskie, Markowizna, Nienadówka, Trzeboś, Trzeboś Podlas, Trzebuska, Turza, Wólka Niedźwiedzka i Wólka Sokołowska. Sołectwa Trzeboś Podlas i Kąty Trzebuskie mają status miejscowości, nie są jednak wyodrębnione geodezyjnie.


ZARYS HISTORYCZNY:

Okres przedlokacyjny

Początek miastu Sokołów Małopolski dała stara osada łowiecka i targowa w Puszczy Sandomierskiej, powstała prawdopodobnie w XIV wieku. Funkcję targową (Rynku) pełnił obecny Plac Świętego Jana, który po lokacji zmienił swoje pierwotne przeznaczenie, a w jego centralnym punkcie w późniejszym okresie wybudowano Kościół parafialny.

Lokacja miasta

W 1569 roku Jan z Pilczy Pilecki otrzymał od Zygmunta Augusta prawa miejskie dla Sokołowa i nakreślił renesansowe rozplanowanie sieci ulic z centralnie położonym obszernym rynkiem o wymiarach 150 x 150 metrów. Miasto zostało ulokowane kilkaset metrów na północ od centrum przedlokacyjnej osady, na prawie chełmińskim, a mieszkańcy zwolnieni byli z podatków na kolejnych 20 lat.


XVII wiek

Rozwój miasta zostaje przerwany w roku 1608, kiedy to Sokołów zniszczył i ograbił Stanisław Stadnicki z Łańcuta zwany „Diabłem Łańcuckim”. Miasto rozwijało się szybko, uzyskując status prężnego ośrodka rzemieślniczego, którego wyroby szewskie, stolarskie, garncarskie, tkackie i kowalskie słynęły w szerokiej okolicy. W roku 1641 wydany zostaje ponadto dekret powołujący do życia w Sokołowie cech wspólny obejmujący bednarzy, stolarzy, kołodziejów i garncarzy.

W roku 1657 Sokołów po raz kolejny zostaje zniszczony, tym razem za sprawą węgierskich wojsk pod wodzą księcia Siedmiogrodu, Jerzego II Rakoczego. Miasto zostaje wtedy spalone, a wraz z nim miejscowy kościół. W XVII w. próbą obrony, przeciw rozmaitym najazdom, była budowa fortyfikacji. Wcześniej miasto nękali między innymi Węgrzy oraz Tatarzy, pustosząc również okoliczne miejscowości.


Okres pod zaborami i po uzyskaniu niepodległości

Po 1772 roku Sokołowszczyzna wraz z samym Sokołowem wcielona zostaje do zaboru austriackiego. Mimo licznych tragicznych wydarzeń miasto szybko się rozwija. W 1786 roku liczy już ponad 450 domów mieszkalnych. W 1793 roku powstaje Sokołowska Szkoła Miejska (Stadtschule), jeden z siedmiu tego typu obiektów w całym cyrkule rzeszowskim. W połowie XIX wieku zostaje stolicą powiatu sokołowskiego. Niepomyślny koniec XIX wieku i pierwsza połowa wieku XX przyhamowują jednak rozwój gospodarczy miasta. W 1863 roku dochodzi do dużego pożaru dzielnicy żydowskiej, a następnie – 25 lipca 1904 roku w wielkim pożarze, w ciągu zaledwie trzech godzin Sokołów doszczętnie spłonął, co zmusiło dużą część mieszkańców do opuszczenia miasta. Zmniejszyła się również liczba ludności żydowskiej w mieście, szczególnie tej bogatszej, która udaje się na emigrację m.in. do Stanów Zjednoczonych. W czasie pożaru spłonęło ponad 600 domów spośród wszystkich około 740, które znajdowały się w mieście. W związku z czym dach nad głową straciło około 700 sokołowskich rodzin. Przed ogniem ocalała wschodnia część miasta w okolicy ulic Leżajskiej, Łańcuckiej i południowego odcinka ulicy Rzeszowskiej. Miasto po tych wydarzeniach wyraźnie podupada, a w okresie międzywojennym staje się to jeszcze bardziej widoczne. Likwidowane zostają urzędy, zniesiony zostaje urząd podatkowy, a w mieście nie zostaje wybudowana żadna fabryka, podczas gdy miasto leżało w obrębie Centralnego Okręgu Przemysłowego, nie powstała również planowana linia kolejowa, która miała przebiegać przez Sokołów. W październiku 1938 honorowe obywatelstwo miasta otrzymał premier Felicjan Sławoj Składkowski. W czasie II wojny światowej w 1944 roku część zabudowy Sokołowa, w tym m.in. stadion sportowy, uległy zniszczeniu w wyniku bombardowania wojsk nazistowskich.

W 1944 roku w pobliskim lesie w Turzy NKWD przeprowadzało egzekucje żołnierzy Armii Krajowej i Narodowych Sił Zbrojnych.


Właściciele miasta

Od czasów lokacji Sokołów Małopolski był miastem prywatnym. W ciągu swojej historii (aż do rozparcelowania po 1906 roku) należał do rodów Pileckich (od lokacji miasta do 1631), Kostków (do 1640), Działyńskich (do 1671), Branickich (do 1733), Lubomirskich (do 1749), Grabińskich herbu Pomian (do 1825). Do 1869 roku dobra sokołowskie po bezpotomnej śmierci Marianny Grabińskiej trafiają w ręce m.in. baronowej Alviny von Schlippenbach i hrabiego Carla von Lachmana, a w 1869 majątek sokołowski kupuje Jan Władysław Zamoyski – ostatni dziedzic Sokołowa. 

 

Zabytki i charakterystyczne obiekty

Pierwotny układ ulic wpisany został do rejestru zabytków. W wyniku pożarów (szczególnie z 1904 roku) nie przetrwało zbyt wiele budowli z dawniejszych okresów. Miasto posiada zwartą zabudowę z XIX i XX wieku. Charakterystyczna dla ulic Sokołowa Małopolskiego jest zwarta, głównie parterowa-murowana zabudowa oraz drewniane budownictwo mieszkalne z ozdobnymi gankami z XIX wieku. Charakterystyczna dla Sokołowa Małopolskiego drewniana zabudowa Śródmieścia
Drewniana zabudowa Sokołowa Małopolskiego przy ul. Sienkiewicza
Zabytkowy drewniany dom mieszkalny przy ul. 3 Maja
Kościół parafialny pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela przy ul. Rzeszowskiej

    > Magistrat miejski z 1907 roku będący siedzibą władz gminy, z charakterystyczną facjatą pośrodku dachu z neogotyckim szczytem.
    > Kościół św. Jana Chrzciciela wybudowany w stylu neogotyckim w latach 1908–1916 według projektu Jana Sas Zubrzyckiego. Nowy hełm wyniosłej wieży tego kościoła, zniszczonej w wyniku działań wojennych w lipcu 1944 roku zaprojektował Wiktor Zin. Wieża kościoła jest najwyższym obiektem budowlanym Sokołowa Małopolskiego.
    > Kompleks dawnej Szkoły Podstawowej przy ul. Rzeszowskiej, z którego najstarsza część pochodzi z lat 1883–1885. Obecnie siedziba m.in. Muzeum Regionalnego.
    > Nowa Synagoga z XIX wieku, po przebudowie po zakończeniu II wojny światowej służąca jako dom kultury i muzeum, mieszcząca się przy ulicy Kazimierza Wielkiego.
    > Pomnik Wdzięczności za Odzyskaną Wolność z figurą Maryi jako królowej w centrum Rynku. Odsłonięty w 1933 roku z inicjatywy m.in. pochodzącej z Sokołowa Polonii z Chicago.
    > Kapliczka św. Onufrego z połowy XVIII wieku, ulokowana przy ulicy Wojska Polskiego, z kamienną figurą przedstawiającą Świętego. Według miejscowej legendy monument miał chronić tę część miasta przed klęską powodzi. Ufundowana przez miejscowych kupców.
    > Kościół św. Ducha z drugiej połowy XIX wieku. Położony przy ul. Lubelskiej.
    > Fragmenty miejskich wałów obronnych z lat 30. XVII wieku. W XVII wieku Sokołów Małopolski posiadał wały ziemne zwieńczone kilkumetrowym, drewnianym parkanem wraz z pięcioma bramami wjazdowymi i fosą. Ich pozostałości zachowały się obecnie w południowej części miasta w plebańskim ogrodzie oraz od strony wschodniej przy ulicy Zawale.
    > Nowy cmentarz żydowski. Najlepiej zachowany w województwie podkarpackim z 300 nagrobkami pochodzącymi z wieków od XVII do XX.
    > Willa Janina z 1906 roku przy ulicy Podstawskiego. Neobarokowy budynek, zdobiony od frontu ryzalitem, werandą oraz zdobionym szczytem. Obecnie w stanie dewastacji. W przeszłości siedziba miejskiego komisarza, w okresie PRL przekształcony na mieszkania komunalne.

Na obrzeżach Sokołowa znajduje się wiele XVIII-wiecznych krzyży i figur.

... i TURYSTYKA

Ziemia sokołowska otwiera swoje podwoje dla osób pragnących aktywnego wypoczynku. Gmina znajduje się na terenie Sokołowsko-Wilczowolskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Przez Sokołów wiedzie niebieski szlak turystyczny z Głogowa do Leżajska. W lasach turzańskich funkcjonuje też edukacyjna ścieżka przyrodniczo-historyczna z licznymi przystankami i parkingiem przy drodze Sokołów-Raniżów. W Wólce Niedźwiedzkiej zlokalizowany jest zbiornik wodny 'Niedźwiadek' o pow. 8 ha z przyległym obszarem rekreacyjnym. Wypoczynkowi sprzyja unikalny klimat lasów w północno-zachodniej części gminy.

źródło: https://sokolow-mlp.pl; Wikipedia

 

GMINA KOZIELICE

 

 

 

https://kozielice.pl/

 

https://www.youtube.com/channel/UCsDaz7bLvCvALWlL-PpZEkA

 

Kozielice (do 1954 gmina Tetyń) – gmina wiejska położona w zachodniej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie pyrzyckim. Siedzibą gminy jest wieś Kozielice.

Gmina Kozielice położona jest w południowej części województwa zachodniopomorskiego w powiecie pyrzyckim. Od północy graniczy z gminą Bielice, od zachodu z gminą Banie, od wschodu z gminą Pyrzyce, a od południa z gminą Myślibórz. Siedziba gminy – miejscowość Kozielice – oddalona jest 50 km od Szczecina, 40 km od zachodnich przejść granicznych, 8 km od Pyrzyc. Gmina Kozielice jest gminą typowo rolniczą, której powierzchnia wynosi 94,5 km². Gminę Kozielice zamieszkuje około 2700 osób. W skład gminy wchodzi jedenaście sołectw: Czarnowo wraz z Zadeklinem, Kozielice, Łozice, Maruszewo, Mielno Pyrzyckie, Przydarłów,  Rokity, Siemczyn, Tetyń, Trzebórz, Załęże.  Struktura powierzchni:

    użytki rolne - 75,47% w tym:
        grunty orne - 83,00%
        sady - 0,20%
    użytki zielone - 16,80%
        lasy i zadrzewienia - 11,75%
        woda - 2,31%
        tereny komunikacyjne - 3,54%
        tereny osiedlowe - 1,47%
        pozostałe - 5,46%

Przez Gminę Kozielice przebiega krajowa droga ekspresowa S-3 Szczecin-Gorzów Wlkp. z węzłem komunikacyjnym „Pyrzyce” w pobliżu miejscowości Zadeklino (oddana do użytku w rok 2010). W celu wykorzystania możliwości rozwoju, które z sobą niesie droga S-3, gmina opracowała Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego w obrębie Mielna Pyrzyckiego o pow. ok. 86 ha z przeznaczeniem pod przemysł i usługi „Park Przemysłowy Zadeklino”, który jest zlokalizowany w pobliżu zjazdu z drogi ekspresowej S-3.

Gmina ma charakter typowo rolniczy. Grunty orne - w większości klasy III a i b - zajmują 83% użytków rolnych. Prawie 2/3 użytków jest zagospodarowana przez 7 gospodarstw wielkoobszarowych. Gminę Kozielice zamieszkuje ok. 2700 osób. Większość mieszkańców pracuje w rolnictwie na terenie gminy, pozostali w Szczecinie, Pyrzycach i okolicy. Osoby bezrobotne to głównie byli pracownicy rolni: poprzednio zatrudnieni w zlikwidowanych Państwowych Gospodarstwach Rolnych, które do roku 1990 były głównymi i największymi zakładami pracy w gminie Kozielice. Na terenie Gminy zarejestrowanych jest ok. 90 podmiotów gospodarczych.


TURYSTYKA:

Na terenie Gminy Kozielice znajduje się wiele interesujących elementów o wartościach przyrodniczych. W pofalowanym, rolniczym krajobrazie wysoczyzny, wyróżniają się: niecka jeziora Świdno, rynna jezior Piaseczno i Dłużyńskiego, wraz z przyległymi lasami, jezioro Czarne, południowa część gminy z urozmaiconą rzeźbą powierzchni i brzegiem jeziora Sitno.

Oprócz jezior na terenie gminy występują liczne oczka wodne, których największe skupiska znajdują się w jej południowej części. Największym z nich jest duże zalewisko wodne koło Mielna Pyrzyckiego. Ze względu na duże walory krajobrazowe, obszar ten uznany został użytkiem ekologicznym jako zespół przyrodniczo – krajobrazowy „Mielno Pyrzyckie”. Siedem dużych jezior wraz z wieloma mniejszymi stawami i oczkami wodnymi zajmuje 380 ha.

Szczególnym zainteresowaniem cieszą się miejscowości Załęże i Czarnowo położone nad jeziorami Sitno i Czarne, chętnie z nich korzystają turyści z Polski, z zagranicy, a także mieszkańcy regionu. Staraniem gminy tereny przyległe do jezior są przekwalifikowane na działki rekreacyjne, a następnie zagospodarowywane – pod domki letniskowe, plaże, pola namiotowe, parkingi. W ślad za rozwojem turystycznym tych miejscowości są zamiary tworzenia gospodarstw agroturystycznych zapewniających dodatkową bazę noclegową i różne atrakcje. Wędkarze mogą liczyć na złowienie suma, sandacza, szczupaka, okonia, węgorza, karpia, lina, leszcza oraz płoci.

Lasy położone głównie w południowo-wschodniej i zachodniej części gminy zajmują obszar 1103 ha i są częścią dużych kompleksów Nadleśnictwa Myślibórz. Dominującym gatunkiem jest buk, a następnie dąb, jesion, wiąz i klon. Z drzew iglastych – sosna, modrzew, jodła, świerk i daglezja. Lasy pełne są grzybów i zwierzyny łownej. Można zapolować na dzika, jelenia, sarnę i ptactwo łowne. Gospodarką łowiecką zajmują się trzy koła łowieckie. Wspomnieć też należy, że w lasach kozielickich występują chronione gatunki ptaków: bieliki (3 pary), orliki krzykliwe (3 pary) oraz wiele innych w tym derkacze, gągoły, wąsatki.

Parki wiejskie, aleje oraz starodrzewy przykościelne i cmentarne stanowią wartościowy element krajobrazu gminy zarówno jako składnik szaty roślinnej jak i część zasobów kulturowych. Najczęściej spotykanymi gatunkami drzew pomnikowych jest wiąz szypułkowy, buk zwyczajny, jesion wyniosły, dąb szypułkowy i bezszypułkowy, lipy drobnolistne i szerokolistne.

Wymienione powyżej walory i fakty świadczą z pewnością o atrakcyjności gminy Kozielice, której władze zapraszają wszystkich zainteresowanych do odwiedzania, inwestowania i współpracy.

ZABYTKI:

    Kościół p.w. Św. Ducha w Czarnowie z XVII w.;
    Kościół p.w. Św. Stanisława BM w Kozielicach z przełomu XV-XVI w.;
    Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Łozicach z XV w. wraz z terenem cmentarza przykościelnego oraz kamiennym murem i bramką cmentarną (odbudowany w latach 2006-2011);
    Kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rokitach z przełomu XV-XVI w. wraz z terenem cmentarza przykościelnego (odbudowany w latach 2009-2012);
    Kościół p.w. Matki Bożej Królowej Polski w Tetyniu z 2 połowy XIII w.;
    Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Załężu z 2 połowy XIII w.;
    Kościół p.w. Św. Stanisława Kostki w Mielnie Pyrzyckim z XVI w. wraz z terenem dawnego cmentarza przykościelnego.

źródło: www.kozielice.pl

 

 

POWIATOWY URZĄD PRACY W KATOWICACH

 

 

 

https://katowice.praca.gov.pl

 

Powiatowy Urząd Pracy w Katowicach -  instytucja miejscowa zajmująca się badaniem i analizowaniem rynku pracy, udzielaniem informacji osobom bezrobotnym oraz zajmująca się pośrednictwem zawodowym dla osób poszukujących pracy. Powiatowy Urząd Pracy ma swoją siedzibę w Katowicach przy ul. Pośpiecha 14. Terenem działalności Powiatowego Urzędu Pracy jest obszar miasta Katowice.

 

USŁUGI, W TYM USŁUGI INFORMACYJNE, DLA POSZCZEGÓLNYCH GRUP KLIENCKICH ŚWIADCZONYCH PRZEZ PUP KATOWICE:

 

 >  Dla bezrobotnych i poszukujących pracy:

Rejestracja w urzędzie
ABC bezrobotnego i poszukującego pracy
Poszukiwanie pracy i rekrutacja
Pośrednictwo pracy
Poradnictwo zawodowe
Formy wsparcia
Podnoszenie kwalifikacji
Świadczenia pieniężne
Dla niepełnosprawnych
Dla cudzoziemców
Praca za granicą
Dokumenty do pobrania

> Dla pracodawców i przedsiębiorców:

Zgłoś ofertę pracy
Pomoc w poszukiwaniu kandydatów do pracy
Podnoszenie kompetencji i kwalifikacji pracowników i kandydatów do pracy
Wsparcie tworzenia miejsc pracy
Obowiązki pracodawcy
Zatrudnianie niepełnosprawnych
Zatrudnianie cudzoziemców
Dokumenty do pobrania

> Rynek pracy:

Aktualności
Bazy danych
Instytucje rynku pracy
Fundusze
Stawki
Akty prawne
Statystyki i analizy
Strategie i dokumenty programowe
Powiatowa Rada Rynku Pracy

> Oferty pracy w powiecie

> Kalendarz targów, giełd i szkoleń

źródło: https://katowice.praca.gov.pl

 

 

POWIATOWY URZĄD PRACY W MIKOŁOWIE

 

 

https://mikolow.praca.gov.pl/

 

Powiatowy Urząd Pracy w Mikołowie – instytucja miejscowa zajmująca się badaniem i analizowaniem rynku pracy, udzielaniem informacji osobom bezrobotnym oraz zajmująca się pośrednictwem zawodowym dla osób poszukujących pracy na terenie powiatu mikołowskiego, w skład którego wchodzą gminy: Mikołów, Łaziska Górne, Orzesze, Ornontowice, Wyry. Urząd ma swoją siedzibę w Łaziskach Górnych, ul. Chopina 8.

CELE I ZADANIA URZĘDU

Do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy realizowanych za pośrednictwem Urzędu należy :

1. opracowanie i realizacja programu promocji zatrudnienia oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy, stanowiącego część powiatowej strategii rozwiązywania problemów społecznych, o której mowa w odrębnych przepisach;
2. pozyskiwanie i gospodarowanie środkami finansowymi na realizację zadań z zakresu aktywizacji lokalnego rynku pracy;
3. udzielanie informacji o możliwościach i zakresie pomocy określonej w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
4. udzielanie pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w znalezieniu pracy przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe;
5. udzielanie pomocy pracodawcom w pozyskiwaniu pracowników przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe;
6. kierowanie bezrobotnych do realizatora działań aktywizacyjnych, któremu marszałek województwa zlecił wykonywanie działań aktywizacyjnych;
7. realizacja zadań związanych z Krajowym Funduszem Szkoleniowym, w szczególności udzielanie pomocy pracodawcom poprzez finansowanie kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców
8. rejestrowanie bezrobotnych i poszukujących pracy;
9. ustalanie profili pomocy dla bezrobotnych
10. inicjowanie, organizowanie i finansowanie usług i instrumentów rynku pracy;
11. inicjowanie, organizowanie i finansowanie szkoleń oraz przygotowania zawodowego dorosłych;
12. opracowywanie badań, analiz i sprawozdań, w tym prowadzenie monitoringu zawodów deficytowych i nadwyżkowych, dokonywanie ocen dotyczących rynku pracy na potrzeby powiatowej rady rynku pracy oraz
organów zatrudnienia;
13. inicjowanie i realizowanie przedsięwzięć, mających na celu rozwiązanie lub złagodzenie problemów związanych z planowanymi zwolnieniami grup pracowników z przyczyn dotyczących zakładu pracy;
14. współdziałanie z powiatową radą rynku pracy w zakresie promocji zatrudnienia oraz wykorzystania środków Funduszu Pracy;
15. współpraca z gminami w zakresie upowszechniania ofert pracy i informacji o usługach poradnictwa zawodowego i szkoleniach, przygotowaniu zawodowym dorosłych, stażach, organizacji robót publicznych oraz prac społecznie użytecznych, realizacji Programu Aktywizacji i Integracji oraz zatrudnienia socjalnego na podstawie przepisów o zatrudnieniu socjalnym;
16. współpraca z wojewódzkimi urzędami pracy w zakresie świadczenia podstawowych usług rynku pracy, w tym opracowywaniu i aktualizacji informacji zawodowych;
17. przyznawanie i wypłacanie zasiłków oraz innych świadczeń z tytułu bezrobocia;
18. wydawanie decyzji o:
a) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz utracie statusu bezrobotnego,
b) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu lub wznowieniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku, stypendium i innych finansowanych z Funduszu Pracy świadczeń niewynikających
z zawartych umów,
c) obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku, stypendium, innych nienależnie pobranych świadczeń lub kosztów szkolenia i przygotowania zawodowego dorosłych finansowanych z Funduszu Pracy,
Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego – 3 – Poz. 4385
d) odroczeniu terminu spłaty, rozłożeniu na raty lub umorzeniu części albo całości nienależnie pobranego świadczenia udzielonego z Funduszu Pracy, należności z tytułu zwrotu refundacji lub przyznanych jednorazowo środków, o których mowa w art. 46 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz innych świadczeń finansowanych z Funduszu Pracy, o których mowa w art. 76 ust. 7a ustawy
o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
19. realizowanie zadań wynikających z koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt. 2 lit. a-c ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz państw z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym, w zakresie świadczeń dla bezrobotnych, w tym realizowanie decyzji, o których mowa w art. 8a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
20. realizowanie zadań, wynikających z prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 lit. a-c ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy,
w szczególności przez:
a) realizowanie zadań sieci EURES we współpracy z ministrem właściwym do spraw pracy, samorządami województw, oraz innymi podmiotami uprawnionymi do realizacji działań sieci EURES,
b) realizowanie zadań, związanych z udziałem w partnerstwie transgranicznym EURES na terenie działania tych partnerstw;
21. realizowanie zadań, związanych z międzynarodowym przepływem pracowników, wynikających z odrębnych przepisów, umów międzynarodowych i innych porozumień zawartych z partnerami zagranicznymi;
22. badanie i analizowanie sytuacji na lokalnym rynku pracy w związku z postępowaniem o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca;
23. badanie i analizowanie sytuacji na lokalnym rynku pracy w związku z postępowaniem o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca lub postępowaniem o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art.114 i art. 127 ustawy z dnia 12 grudnia 2013r. o cudzoziemcach;
24. realizowanie zadań związanych z podejmowaniem przez cudzoziemców pracy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;
25. organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników powiatowego urzędu pracy;
26. opracowywanie i realizowanie indywidualnych planów działania;
27. realizowanie projektów w zakresie promocji zatrudnienia, w tym przeciwdziałania bezrobociu,
łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej bezrobotnych, wynikających z programów operacyjnych współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy;
28. inicjowanie i realizowanie badań i analiz wykorzystywanych w działaniach prowadzonych przez urzędy pracy;
29. organizacja i realizowanie programów specjalnych;
30. realizowanie programów regionalnych na podstawie porozumienia zawartego z wojewódzkim urzędem pracy;
31. przetwarzanie informacji o bezrobotnych, poszukujących pracy i cudzoziemcach zamierzających wykonywać lub wykonujących pracę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;
32. współpraca z ministrem właściwym do spraw pracy w zakresie tworzenia rejestrów centralnych na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
33. inicjowanie i realizowanie projektów pilotażowych.

USŁUGI SZCZEGÓŁOWE W ZAKRESIE INFORMACJI I WSPARCIA DLA PETENTÓW:

> Dla bezrobotnych i poszukujących pracy

Rejestracja w urzędzie
ABC bezrobotnego i poszukującego pracy
Poszukiwanie pracy i rekrutacja
Pośrednictwo pracy
Poradnictwo zawodowe
Formy wsparcia
Podnoszenie kwalifikacji
Świadczenia pieniężne
Dla niepełnosprawnych
Dla cudzoziemców
Praca za granicą
Dokumenty do pobrania


>Dla pracodawców i przedsiębiorców:

Zgłoś ofertę pracy
Pomoc w poszukiwaniu kandydatów do pracy
Podnoszenie kompetencji i kwalifikacji pracowników i kandydatów do pracy
Wsparcie tworzenia miejsc pracy
Obowiązki pracodawcy
Zatrudnianie niepełnosprawnych
Zatrudnianie cudzoziemców
Dokumenty do pobrania


> Rynek pracy:

Aktualności
Bazy danych
Instytucje rynku pracy
Fundusze
Stawki
Akty prawne
Statystyki i analizy
Strategie i dokumenty programowe
Powiatowa Rada Rynku Pracy
Programy i projekty

> Oferty pracy w powiecie

> Kalendarze targów, giełd i szkoleń

źródło: https://mikolow.praca.gov.pl/ 

 

 

 

POWIATOWY URZĄD PRACY W BYTOWIE

 

https://bytow.praca.gov.pl/

 

Powiatowy Urząd Pracy w Bytowie jest jednostką organizacyjną Powiatu Bytowskiego prowadzoną w; formie jednostki budżetowej powiatu utworzoną w celu wykonywania zadań powiatu z zakresu: ..przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy", określonego w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych oraz w innych ustawach i aktach wykonawczych do tych ustaw. Siedzibą PUP Bytów jest miasto Bytów. PUP Bytów posiada Filię w Miastku. Obszar działania Filii w Miastku obejmuje gminy Miastko i Trzebielino.

 

ZADANIA PUP BYTÓW:

PUP Bytów realizuje zadania określone w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych oraz innych ustawach, a w szczególności w zakresie:
1) opracowania i realizacji programu promocji zatrudnienia oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy stanowiącego część powiatowej strategii rozwiązywania problemów społecznych, o której mowa w odrębnych przepisach; 

2) pozyskiwania i gospodarowania środkami finansowymi na realizację zadań z zakresu aktywizacji lokalnego rynku pracy;
 

3) udzielania pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w znalezieniu pracy, a także pracodawcom w pozyskaniu pracowników przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe;
 

4) rejestrowania bezrobotnych i poszukujących pracy;
 

5) inicjowania i wdrażania instrumentów rynku pracy;
 

6) inicjowania, organizowania i finansowania usług i instrumentów rynku pracy;
 

7) inicjowania i wspierania organizowania klubów pracy;
 

8) inicjowania, organizowania i finansowania projektów lokalnych i innych działań na rzecz aktywizacji bezrobotnych;
 

9) opracowywania analiz i sprawozdań w tym prowadzenie monitoringu zawodów deficytowych i nadwyżkowych oraz dokonywanie ocen dotyczących rynku pracy na potrzeby powiatowej rady zatrudnienia oraz organów zatrudnienia;
 

10) inicjowania i realizowania przedsięwzięć mających na celu rozwiązanie lub złagodzenie problemów związanych z planowanymi zwolnieniami grup pracowników z przyczyn dotyczących zakładu pracy;
 

11) współdziałania z Powiatową Radą Zatrudnienia w zakresie promocji zatrudnienia oraz wykorzystania środków Funduszu Pracy;
 

12) współpraca z gminami w zakresie upowszechniania ofert pracy, upowszechniania informacji o usługach poradnictwa zawodowego i szkoleniach, organizacji robót publicznych oraz zatrudnienia socjalnego na podstawie odrębnych przepisów;
 

13) przyznawania i wypłacania zasiłków oraz innych świadczeń z tytułu bezrobocia;
 

14) wydawania decyzji o:
a) uznaniu lub odmowie uznania danej osoby za bezrobotną oraz utracie statusu bezrobotnego,
b) przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu wypłaty oraz utracie lub
pozbawieniu prawa do zasiłku, dodatku szkoleniowego albo stypendium.
c) obowiązku zwrotu nienależnie pobranego zasiłku, dodatku szkoleniowego,
stypendium, innych nienależnie pobranych świadczeń lub kosztów szkolenia finansowanych z Funduszu Pracy,
d) odroczeniu terminu spłaty, rozłożeniu na raty lub umorzeniu części albo
całości nienależnie pobranego świadczenia udzielonego z Funduszu Pracy;
 

15) realizowania zadań z zakresu koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw. w zakresie świadczeń dla bezrobotnych.
 

16) realizowania zadań wynikających z prawa swobodnego przepływu pracowników między państwami, w szczególności realizowanie zadań z zakresu udziału w sieci EURES, w tym świadczenie usług EURES we współpracy z ministrem właściwym do spraw pracy, samorządem województwa, związkami zawodowymi i organizacjami pracodawców;
 

17) badania i analizowania sytuacji na lokalnym rynku pracy w związku z postępowaniem o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca:
 

18) organizowania i finansowania szkoleń pracowników PUP Bytów;
 

19) opracowywanie programów działań na rzecz osób niepełnosprawnych w zakresie rehabilitacji zawodowej i przestrzegania praw osób niepełnosprawnych zgodnych z Powiatowym Programem Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych w Powiecie Bytowskim w latach 2004 -2010;
 

20) współpraca z organami administracji rządowej i organami jednostek samorządu terytorialnego, organizacjami pozarządowymi i fundacjami w zakresie zatrudnienia i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych.;
 

21) pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych, ich szkolenie oraz przekwalifikowanie;
 

22) kierowanie osób niepełnosprawnych, które wymagają specjalistycznego programu szkolenia oraz rehabilitacji leczniczej i społecznej, do specjalistycznego ośrodka szkoleniowo-rehabilitacyjnego lub innej placówki szkoleniowej;
 

23) współpraca z organami rentowymi w zakresie wynikającym z odrębnych przepisów;
 

24) doradztwo organizacyjno-prawne i ekonomiczne w zakresie działalności gospodarczej lub rolniczej podejmowanej przez osoby niepełnosprawne;
 

25) współpraca z właściwym terenowo inspektorem pracy w zakresie oceny i kontroli miejsc pracy osób niepełnosprawnych:
 

26) opracowywanie powiatowych programów pomocy   w realizacji   zadań na rzecz zatrudniania osób niepełnosprawnych;
 

27) Realizacja innych zadań przewidzianych w odrębnych ustawach, uchwałach Rady i Zarządu Powiatu Bytowskiego.

źródło:  https://bytow.praca.gov.pl/

 

WYŻSZA SZKOŁA ZARZĄDZANIA OCHRONĄ PRACY W KATOWICACH

 

 

https://wszop.edu.pl/

 

 

https://pl-pl.facebook.com/wszop

 

 

https://www.youtube.com/channel/UCThKd6inq2ok2vAlXjpIP6g

 

https://www.instagram.com/wszop_katowice/

 

https://twitter.com/wszop

 

Wyższa Szkoła Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach (WSZOP) – niepubliczna szkoła wyższa z siedzibą w Katowicach przy ul. Bankowej 8.

Wyższa Szkoła Zarządzania Ochroną Pracy w Katowicach to uczelnia z tradycją: istnieje od 2002 roku profilując się w obszarze bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo staramy się rozumieć szeroko, zarówno jako bezpieczeństwo publiczne, bezpieczeństwo pracy, ale też bezpieczeństwo w obszarze techniki i technologii, cyberprzestrzeni, w aspekcie różnic kulturowych, bezpieczeństwo w warstwie organizacyjnej, społecznej i psychicznej.

Atmosferę szkoły budują wszyscy: władze, wykładowcy, studenci oraz pracownicy administracyjni. Wiemy, że uczelni udało się połączyć rzetelne podejście do przekazywanej wiedzy, z otwartością oraz partnerskim i wspierającym studentów podejściem. O atmosferze WSZOP można się przekonać poprzez opinię absolwentów, nasze media społecznościowe, a przede wszystkim studiując na Uczelni.


Uczelnia ma profil praktyczny nastawiony na zdobycie przez studentów jak najwięcej umiejętności i doświadczeń, które pozwolą im dobrze znaleźć się na obecnym rynku pracy. Dlatego programy kształcenia zawierają dużą ilość zajęć projektowych, wizyt studyjnych, obozów szkoleniowych oraz zajęć warsztatowych przeprowadzanych w specjalistycznych laboratoriach. WSZOP może pochwalić się m.in. jednymi z najlepiej wyposażonych.

Obecnie oferta edukacyjna WSZOP obejmuje kierunki studiów inżynierskich, społecznych i humanistycznych, studia podyplomowe oraz kształcenie specjalistyczne.  Misją uczelni jest kształcenie liderów humanizacji pracy w relacjach człowiek - praca - środowisko przy zachowaniu postaw kultury i bezpieczeństwa. 

źródło: tekst własny WSZOP; Wikipedia