WIRTUALNY SPACER PO GMINIE KALISKA:
https://kaliska.wkraj.pl/html5/index.php?id=45519
Kaliska (do 1947 gmina Piece) – gmina położona w południowej części województwa pomorskiego na skraju Borów Tucholskich, w powiecie starogardzkim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie gdańskim. Siedziba gminy to Kaliska.
W skład gminy wchodzi 8 sołectw: (liczba mieszkańców w nawiasach) Bartel Wielki (144), Cieciorka (457), Czarne (102), Dąbrowa (910), Iwiczno (298), Kaliska (2258), Piece (963), Studzienice (141).
GMINA KALISKA W LICZBACH:
5200 mieszkańców 12jezior 50km tras rowerowych 24km tras pieszych
72% gminy stanowią lasy 110 km2 powierzchnia gminy rzeka Wda 18km tras konnych
Kociewska gmina Kaliska położona jest w południowo zachodniej części województwa pomorskiego w powiecie starogardzkim, na skraju Borów Tucholskich. Przez teren gminy przebiega droga krajowa nr 22 – tzw. „berlinka” oraz linia kolejowa Tczew — Chojnice. Dominuje tu krajobraz dolin i pagórków morenowych z licznymi jeziorami, ukształtowany przez lądolód skandynawski kilkadziesiąt tysięcy lat temu. Brak uciążliwego przemysłu, dogodne położenie wśród lasów i jezior, bliskość rzeki Wdy oraz czyste powietrze czynią gminę szczególnie atrakcyjną dla turystów. Dzięki dogodnemu położeniu komunikacyjnemu drogowemu i kolejowemu oraz dobrze rozwiniętej infrastrukturze telekomunikacyjnej i informatycznej gmina Kaliska jest atrakcyjna również dla inwestorów. Przygotowane działki budowlane, życzliwi mieszkańcy i infrastruktura społeczna sprawiają, że gmina Kaliska do dogodne miejsce do życia na dłużej.
Administracyjne i gospodarcze centrum gminy stanowi wieś Kaliska, położona wzdłuż linii kolejowej Tczew – Chojnice, wybudowanej w 1873 r. To szczególne położenie, a także uruchomienie w 1902 r. tartaku miało największy wpływ na rozwój wsi. Drugą co do wielkości miejscowością gminną są Piece położone przy drodze krajowej nr 22, ok. 2 km na zachód od wsi Kaliska. W Piecach znajduje się kryta strzechą podcieniowa chata kociewska z 1885 r.
Wzdłuż drogi krajowej nr 22 położone są również miejscowości gminne: Frank i Dąbrowa. We Franku podziwiać można zrekonstruowane ogrody ozdobne oraz inne atrakcje znajdujące się na terenie Centrum Ogrodniczego „Frank-Raj”. Z kolei najstarszą miejscowością wchodzącą w skład gminy jest Iwiczno. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z 1402 r. To w Iwicznie urodził się w 1874 r. Izydor Gulgowski – twórca pierwszego w Polsce skansenu we Wdzydzach Kiszewskich. W pobliżu Iwiczna znajduje się największe jezioro na terenie gminy: J. Trzechowskie o pow. 78,74 ha.
Najwięcej terenów leśnych oraz urokliwych jezior znajduje się w obrębie sołectw: Cieciorka, Bartel Wielki i Studzienice. Obszary te, zwłaszcza w sezonie letnim, są najchętniej odwiedzane przez turystów. Sołectwo Czarne jest natomiast znane amatorom turystyki kajakowej. Przez teren sołectwa przebiega bowiem rzeka Wda, stanowiąca jeden z najbardziej atrakcyjnych szlaków kajakowych w tej części kraju.
Klimat
Tak jak całe Pojezierze Kaszubskie, Gmina Kaliska znajduje się w przejściowej strefie klimatu morskiego oraz kontynentalnego, co ma wielki wpływ na zmienność i rozmaitość stanów pogody. Wszystkie pory roku zaczynają się tutaj około dwóch tygodni później niż w głębi kraju. Ciepłe i jesienne dni są przedłużane przez bliskość morza, natomiast późno topniejące lody na licznych jeziorach i rzekach, mają wpływ na chłodną wiosnę, kiedy to najbardziej dokuczliwe są północne i wschodnie wiatry. Bory Tucholskie otaczające gminę, czynią klimat na jej terenie bardziej suchy niż panuje to w innych częściach Kociewia, co wiąże się z niższą temperaturą powietrza w okresie zimy. Nasłonecznienie w miesiącach grudniu i styczniu należy do najniższych w kraju. Najkrótsze w drugiej połowie czerwca noce na tym terenie, przy bezchmurnym niebie, należą do najbardziej jasnych nocy w Polsce.
Zbiorniki i cieki wodne
Na terenie Gminy Kaliska znajduje się wiele jezior z których odpowiednio co do wielkości, należy wymienić: Trzechowskie – 76,00 ha, część jeziora Wygonin – 25,18 ha (na terenie gminy Kaliska), Kazub – 16,49 ha oraz jeziora Smolnik – 15,22, Studzienickie – 7,56, Głęboczek – 9,00, Gogolinek – 6,26, Iwiczek, Nierybno Duże, Nierybno Małe, Pieszczenko, Piaszczyste, Lipskie, Płociczno Duże, Płociczno Małe i kilka innych mniejszych. Przez południową część gminy, konkretnie przez sołectwa Czarne i Iwiczno, płynie rzeka Wda na odcinku o długości około 9 km. Głębokość rzeki na tym terenie dochodzi do 3 m, natomiast szerokość wynosi od 10 do 30 m. Brzegi rzeki w zależności od terenu przez który przepływa, wahają się od 1 do 10 m wysokości. W latach 70 ub. w. rzeka Wda została m.in. na odcinku o którym mowa wyżej uregulowana, liczne zakola zostały zlikwidowane a brzegi umocnione faszyną. Od tego czasu grunty rolne i łąki bezpośrednio przylegające do rzeki, nie są wiosną zatapiane. Szlakiem kajakowym na rzece Wdzie odbywają się w okresie wiosna – lato – jesień, krajowe oraz międzynarodowe spływy kajakowe. Równolegle do rzeki Wdy biegnie kanał Wdy, będący nawadniającym odgałęzieniem, mającym swój początek niedaleko jeziora Wdzydze i miejscowości Borsk, a kończący się na łąkach w miejscowości Lubiki, skąd dwoma mniejszymi ciekami wodnymi, łączy się znów z rzeką Wdą. W wodach rzeki Wdy występują m.in. trocie, płocie, lipienie, pstrągi, karasie, sielawa-morenka, szczupaki oraz bardzo rzadko węgorze i sandacze.
Szata roślinna i świat zwierzęcy
Krajobraz gminy Kaliska to w większości lasy sosnowe, decydujące o niezmiernie czystym i świeżym powietrzu, a także głębokiej ciszy i spokoju. 80% siedliska borowego stanowi sosna a w miejscach o nieco żyźniejszej glebie, znaleźć można również drzewostany mieszane: świerki, graby, buki, brzozy a nawet dęby. Bogate w różne gatunki owoców jest również runo leśne. Występują tutaj w dużych ilościach: jagoda czarna, borówka, poziomka, malina leśna, jeżyna oraz sporo gatunków grzybów jadalnych i trujących. Pokrycie ściółki leśnej stanowią: paprocie, wrzos, mchy – zarówno zielone jak i siwe. Drewno pozyskane z lasów jak i owoce runa leśnego, przynoszą gospodarce krajowej znaczne dochody. Na piaszczystych glebach, uprawia się żyto, ziemniaki, rośliny pastewne a na nielicznych gruntach o wyższej klasie, pszenicę i gorczycę. W dużych kompleksach leśnych jak i na przylegających do nich gruntach rolnych, spotkać można z większych zwierząt jelenie, sarny oraz dziki. W rejonie Nadleśnictwa Kaliska w roku 1974 pokazały się drapieżne jenoty, które przybyły na ten teren zapewne ze wschodu. W obrębie rzeki Wdy występują dość licznie bobry, które o zmierzchu i nocą budują swoje żeremia, niszczą przy okazji okoliczny drzewostan liściasty. Na licznych zbiornikach wodnych spotkać można kaczki, perkozy dwuczube, nury czarnoszyjne, kurki wodne i łabędzie nieme.
WARTO ZOBACZYĆ:
> Kryta strzechą chata kociewska w Piecach z 1885 roku, wpisana do rejestru w 1977 r.
> Chata w zagrodzie (chata i teren) w miejscowości Płociczno 15 wpisana do rejestru w 1993 r.
> Filary ogrodów w Płocicznie
> Osiedle tartaczne wybudowane w okresie międzywojennym, składające się z 20 całkowicie drewnianych domów
> kościół parafialny, z 1912 r. pw. Najświętszej Maryi Nieustającej Pomocy w Kaliskach
> kościół z 1914 r. pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Piecach
> kościół z 1911 r. w Płocicznie z połowy XIX w.
> kamienno-betonowy krąg w Płocicznie pochodzący z przełomu XIX i XX wieku.
> Izba pamięci Izydora Gulgowskiego w Iwicznie (etnografa, pisarza, twórcy pierwszego w Polsce skansenu we Wdzydzach Kiszewskich)
> Gawra kociewska przy Ośrodku Rozwoju i Integracji Sołectwa w Bartlu Wielkim
> Repliki polskich ogrodów ozdobnych przy Centrum Ogrodniczym „Frank-Raj” we Franku (rekonstrukcja historycznych oraz współczesnych ogrodów ozdobnych, palmiarnia oraz inne atrakcje)
źródło: www.kaliska.pl; Wikipedia
.png){kind=small}
