>FOLDER PROMOCYJNY GMINY:<

https://www.klodawa.pl/asp/pliki/download/klodawa_gmina_przyjazna.pdf

Gmina Kłodawa położona jest na wysoczyźnie gorzowskiej, na pograniczu województw lubuskiego i zachodniopomorskiego, w północnej części powiatu gorzowskiego ziemskiego. Gmina Kłodawa sąsiaduje z gminami: Nowogródek Pomorskim, Barlinek, Lubiszyn, Strzelce Kraj., Santok i Gorzów Wlkp.

Gmina zajmuje powierzchnię 23472 ha, z czego 65% stanowią lasy.

W granicach administracyjnych gminy znajduje się 11 miejscowości, które tworzą 11 sołectw: Kłodawa (siedziba władz gminnych), Różanki, Wojcieszyce, Chwalęcice, Łośno, Santocko, Rybakowo, Santoczno, Zdroisko, Mironice oraz Różanki Szklarnia.

Olbrzymie walory przyrodnicze i krajoznawcze, duża ilość jezior i dynamiczny rozwój turystyki sprawiają, że do gminy Kłodawa leżącej w północnej części powiatu gorzowskiego, co roku przyjeżdżają rzesze turystów spragnionych wypoczynku i bliskiego kontaktu z przyrodą. Aż 65% powierzchni gminy porasta Puszcza Gorzowska obejmująca częściowo Barlinecko-Gorzowskim Parkiem Krajobrazowym. W leśnej głuszy dostrzec można objęte ścisłą ochroną rosiczki i storczyki oraz wiele rzadkich gatunków ptaków. Ustanowione w granicach Parku trzy lokalne rezerwaty przyrody chronią fragmenty dziewiczego lasu mieszanego, grąd środkowoeuropejski oraz fragment rzeki Przyłężek obfitującej w ryby łososiowate. Ochroną objęto także kompleks leśny "Buki Zdroiskie". Trudno zliczyć wszystkie tutejsze akweny wodne. Ponad 20 z nich Polski Związek Wędkarski dopuścił do amatorskiego połowu ryb. Dwa: Kłodawa i Nierzym - stały się popularnymi ośrodkami wypoczynku i rekreacji. Na terenie gminy wytyczono pięć szlaków pieszych, sześć tras rowerowych wiodących leśnymi i polnymi drogami przez najbardziej urokliwe miejsca i trzy szlaki kajakowe. W Lipach, na północno-zachodnim skraju największego w gminie jeziora Lubię, działa Leśna Stacja Edukacyjna kierowana przez Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Lubuskiego w Gorzowie Wlkp. Wciąż jeszcze dominującą dziedziną lokalnej gospodarki jest produkcja rolna. Kłodawscy rolnicy wykorzystujący pod uprawy 23% powierzchni gminy koncentrują się przede wszystkim na warzywnictwie, sadownictwie i produkcji ziarna kwalifikowanego. Wśród coraz szerszego grona firm prowadzących tu działalność gospodarczą znaleźć można zarówno duże zakłady, jak i drobne przedsiębiorstwa przemysłowe i usługowe. Dynamicznie rozwija się agroturystyka. Uzupełnieniem wyjątkowych walorów przyrodniczych są liczne zabytki odzwierciedlające ciekawą historię tych terenów.

Położenie
Gmina Kłodawa położona jest na wysoczyźnie gorzowskiej, na pograniczu województw lubuskiego i zachodniopomorskiego, w północnej części powiatu gorzowskiego ziemskiego. Gmina Kłodawa sąsiaduje z gminami: Nowogródek Pomorskim, Barlinek, Lubiszyn, Strzelce Kraj., Santok i Gorzów Wlkp.

Obszar
Gmina zajmuje powierzchnię 23472 ha, z czego 65% stanowią lasy.

Podział terytorialny
W granicach administracyjnych gminy znajduje się 11 miejscowości, które tworzą 11 sołectw: Kłodawa (siedziba władz gminnych), Różanki, Wojcieszyce, Chwalęcice, Łośno, Santocko, Rybakowo, Santoczno, Zdroisko, Mironice oraz Różanki Szklarnia.

Funkcja gminy
Funkcję gminy określa jej naturalne położenie, to jest graniczenie z miastem wojewódzkim oraz Puszczą Gorzowską. Dobra infrastruktura, walory przyrodnicze oraz sąsiedztwo z miastem Gorzów Wlkp. stwarzają warunki do szybkiego rozwoju budownictwa mieszkaniowego, przedsiębiorczości i turystyki. Najprężniej rozwija się budownictwo mieszkaniowe w miejscowościach przyległych do miasta Gorzowa Wlkp. tj. w Kłodawie, Różankach, Chwalęcicach i Santocku. Istniejące i nowo powstające osiedla domów jednorodzinnych stanowią najpiękniejsze podgorzowskie dzielnice willowe. Nowe przedsiębiorstwa skupiły się głównie w Kłodawie. Do największych należą:

    Constans Sp. zo.o. - producent okien i drzwi,
    Vetoquinol Biowet Sp. zo.o. - działająca na rynku medycyny weterynaryjnej,
    B&B Bilusa - producent okien i drzwi.

W Różankach zlokalizowane jest „Gospodarstwo Ogrodnicze T. Mularski" – Zakład Różanki znane w kraju i za granicą z produkcji pomidorów szklarniowych (12 ha pod szkłem). Korzystne położenie, zaledwie 50 km od zachodniej granicy kraju sprzyja nawiązywaniu licznych kontaktów i współpracy przygranicznej. Gmina w ramach przynależności do Euroregionu Pro Europa Viadrina nawiązała współpracę z niemiecką gminą Seelow Land. Przynosi ona efekty ekonomiczne i kulturowe. Organizowane są wspólne imprezy po obu stronach granicy - dofinansowywane głównie ze środków Unii Europejskiej.

Walory turystyczne i przyrodnicze
Gmina posiada doskonałe warunki do turystyki i rekreacji. Główną zaletą jest położenie na terenie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego, w którym znajdują się szczególnie atrakcyjne rezerwaty przyrody: „Wilanów”, „Dębina”, „Rzeka Przyłężek”, „Zdroiskie Buki”. Na turystów i wędkarzy czekają czyste rzeki i jeziora /ponad 20/ w tym część zagospodarowanych turystycznie. Do największych należą: jezioro Lubie z ośrodkiem wypoczynkowym w Lipach (położone 20 km od Gorzowa), jezioro Kłodawskie z kąpieliskiem w Kłodawie (5 km od Gorzowa), jezioro Nierzym z kąpieliskiem przy trasie Gorzów-Gdańsk. Przez najpiękniejsze zakątki gminy prowadzą liczne szlaki turystyczne.
Gmina słynie z dobrze rozbudowanej sieci ścieżek rowerowych. Walory przyrodnicze sprzyjają także rozwojowi budownictwa letniskowego. Największe skupiska są w miejscowościach: Santoczno, Rybakowo,
Zdroisko i Lipy.

Przyroda
Ponad 65% powierzchni gminy stanowią lasy Puszczy Gorzowskiej. Puszcza to wielki kompleks leśny o pow. ok 1 tys. km kwadratowych, porastający równinę sandrową ukształtowaną ok 12 tys. lat temu przez topniejący lodowiec. W samym sercu Puszczy Gorzowskiej znajduje się Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy, chroniony obszar o niezwykłych walorach przyrodniczych, historycznych i kulturowych, który powstał 23 października 1991 roku. W 1996 roku, obszar Parku został powiększony w kierunku północnym, obejmując swoim zasięgiem malowniczy teren Źródliskowej Doliny rzeki Płoni, z wąwozami wyżłobionymi w gliniastym podłożu moreny dennej przez liczne źródliska i odsłoniętymi, unikalnymi na Pomorzu skałkami zlepieńcowymi. Obecnie powierzchnia Parku wynosi 23.285,54 ha i otoczona jest strefą ochronną – zmniejszającą negatywne oddziaływanie różnych szkodliwych czynników zewnętrznych na przyrodnicze zasoby Parku, o powierzchni 31.786,19 ha – zwaną otuliną. Tereny południowej części Parku zlokalizowane w gminie Kłodawa ujmują łagodną rzeźbą terenu. Niewielkie pagórki wznoszące się na wysokość 50-70 m n.p.m. tylko miejscami mają skłony lekko spadziste. Delikatnie sfalowaną powierzchnię urzekająco urozmaicają potoki i rzeki, które w przeszłości rzeźbiły wąskie, ale dość głębokie doliny. Jeziora na terenie Parku tworzą ciągi, przez które przepływają rzeki. Meandry rzek i urokliwe jeziora, swoją naturalnością i czystością, nadają swoistego piękna i czynią krajobraz Parku szczególnie malowniczym. Całe bogactwo flory i fauny Parku ukształtował klimat atlantycki i kontynentalny. Świat roślin, obejmujący 639 gatunków z 92 rodzin, zawiera wiele elementów flory Pomorskiej i Pasa Wielkich Dolin. Wśród nich znajdują się gatunki objęte ochrona ścisłą np. bluszcz pospolity, widłaki – goździsty i jałowcowaty, paproć o nazwie orlik pospolity, rosiczka okrągłolistna, naparstnica zwyczajna, lilia złotogłów, śnieżyczka przebiśnieg. Prawdziwym ewenementem jest obecność 138 gatunków porostów, organizmów szczególnie wrażliwych na zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego, znajdujących w Puszczy Gorzowskiej doskonałe warunki do rozwoju. Większość porostów Parku to gatunki nadrzewne, rosnące na drzewach liściastych i iglastych. Wśród nich nie brakuje gatunków naziemnych i nakamiennych. Około 27,3 % gatunków porostów stwierdzonych w Parku uznane są za ginące i zostały ujęte w tzw. „Czerwonej liście porostów zagrożonych w Polsce”. Należy do nich: wabnica kielichowata, płucnica zielonawa i złotlinka jaskrawa. Zachowanie różnogatunkowych i różnowiekowych lasów Puszczy Gorzowskiej, głównie łęgów, olsów i grądów, wiąże się z obecnością w Parku pałeczników – skupionego i zielonego, porostów stanowiących pozostałość naturalnej leśnej flory – reliktów puszczańskich. Zwarty, rozległy kompleks leśny Puszczy Gorzowskiej, z mozaiką siedlisk – obfitujących w starodrzewie, jak również w krajobraz otwarty, zasiedlają ptaki o dużych terytoriach– myszołowy, jastrzębie, sowa uszata, puszczyk i kruk. W awifaunie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego stwierdzono 142 gatunki, w tym 105 gatunków lęgowych. Wśród nich znajduje się bielik, rybołów, kania czarna i rdzawa oraz orlik krzykliwy i puchacz. Puszczański charakter lasów Parku obfituje w zwierzynę łowną. Żyjące jelenie europejskie są potomkami złoto medalowych osobników występujących na tych terenach np. w okolicy Lip jeszcze w latach 80-tych. W pobliżu lasów, na otwartych terenach często żerują sarny. Liczne dziki buchtujące w glebie leśnej sprzymierzają się w walce z owadami i gryzoniami. Teren Parku znajduje się na jednym z najważniejszych szlaków migracyjnych ze wschodu na zachód - łosia, którego północna trasa wędrówek biegnie wzdłuż Noteci, Warty i Odry. Walory przyrodnicze Puszczy Gorzowskiej są niezwykle wartościowe w skali europejskiej. Dlatego jej znaczny obszar został zaproponowany do włączenia w paneuropejski system ekologiczny – Sieć Natura 2000, zapewniający trwałą egzystencję ginącym ekosystemom oraz gatunkom roślin i zwierząt.

WARTO ZOBACZYĆ:

> Kłodawa

Wieś gminna nad rzeką Kłodawką i jeziorem Kłodawskim (24,35 ha) z zagospodarowanym kąpieliskiem. Rodowód Kłodawy sięga czasów piastowskich, kiedy to wspomagała strategicznie pobliski Santok, jako umocniona kłodami osada (skąd jej nazwa). W średniowieczu (1337) istniał tu dwór, młyn i papiernia. Na terenie wsi o zachowanym kształcie owalnicy znajduje się neogotycki kościół z czerwonej cegły o sklepieniu kolebkowym drewnianym wybudowany w latach 1858-60, dworek o konstrukcji szachulcowej z około 1830 roku, obecnie siedziba nadleśnictwa. W czasie II Wojny Światowej znajdował się tu niewielki obóz dla około 40 francuskich jeńców wojennych. Wieś położona jest na skraju Puszczy Gorzowskiej, zaledwie 6 km na północ od Gorzowa Wlkp. co sprawia, że jest najbliższym miejscem wypoczynku dla gorzowian do którego dojechać można wygodną i bezpieczną ścieżką rowerową. Zagospodarowana plaża stanowi o walorach rekreacyjnych miejscowości.

> Mironice

We wczesnym średniowieczu (IX-XII wiek) istniał tu gród. Po zajęciu w XIII wieku tych ziem przez margrabiów brandenburskich Albrecht III funduje 22 maja 1300 roku opactwo cysterskie w istniejącym tu dworze „Creusdorf”. Pierwotna nazwa opactwa (Himmelstadt) oznaczała w płynnym tłumaczeniu (z Loco celi) „Niebiańskie miejsce”. W 1326 roku wieś spalona została przez wojska polsko-litewskie. Dwór cysterski odbudowano dopiero w 1368 roku. To prawdopodobnie wówczas wprowadzono gospodarkę rybną, spiętrzając wody na Kłodawce i tworząc hodowlane stawy rybne. Ponownie opactwo spaliły w 1470 roku wojska książąt pomorskich. W 1539 roku margrabia Jan Kostrzyński dokonuje kasacji klasztoru ze względu na upadek obyczajów w samym opactwie i ducha reformacji, jaki zdominował życie ówczesnej Nowej Marchii. Kościół cysterski zaadaptowano na budynki gorzelni, a całość majątku stała się własnością państwa. Dwór z 1830 roku otoczony parkiem krajobrazowym i spichlerz z XIX wieku wybudowała rodzina von Bayer. Badania archeologiczne potwierdziły istnienie wybudowanego w XIV wieku kościoła cysterskiego, spalonego w 1872 roku, którego cegły wykorzystano powtórnie do budowy stodoły, dziś także już nieistniejącej i studni z 2. połowy XIX wieku. We wsi zachowała się chałupa szachulcowa z XVII wieku. W lesie, w odległości ok 3km od Mironic, warto zobaczyć miejsce, gdzie dawniej istniała wieś Marzęcin – spalona przez Rosjan w 1945r.). Obecnie po tej wsi pozostało jedynie lapidarium – pomnik stojący w dawnym centrum wsi, ruiny młyna wodnego oraz bijące ciągle źródło „Marii” i tablica pamiątkowa przypominająca historię wsi.

> Santocko

W tej miejscowości położonej nad rzeką Marwicą zobaczyć warto zobaczyć neogotycki kościół z początku XX wieku, z ciekawymi okrągłymi witrażami, pochodzącymi z poprzedniej świątyni. Kościół został wybudowany na sztucznie usypanym wzniesieniu. Na terenie wsi odnaleziono kamienne motyki z około 4000-3500 roku p.n.e.

> Chwalęcice

W miejscowości tej warto zobaczyć neogotycki kościół z 1860 roku, w którego wieży umieszczony jest dzwon z 1679 oku, pochodzący z innej świątyni.

> Wojcieszyce

Odnaleźć możemy tu najstarszy na terenie gminy, późnoromański, jednonawowy kościół, zabudowany z granitowych ciosów na początku XIII wieku, z wieżą dobudowaną w 1705 roku.

> Różanki

W miejscowości tej zlokalizowany jest kościół z początków XVIII wieku z barokowym ołtarzem, z drugiej połowy XVIII wieku i klasycystyczny zespół folwarczny z I połowy XIX wieku.

> Zdroisko

Wieś letniskowa położona nad Santoczną wśród lasów Puszczy Gorzowskiej. Dawniej istniał tu młyn (pozostał staw młyński), potem huta żelaza powstała w 1770 roku i produkująca drut, gwoździe, igły, stal w sztabach i prętach, blachę. W 1783 roku rozpoczęto produkcję kartaczy. W 1856 roku kuźnicę przekształcono w fabrykę narzędzi, a w 1870 roku na zbożowy młyn wodny i tartak. We wsi prowadzono w okresie międzywojennym plantacje borówki amerykańskiej. Działa tu bardzo ciekawa izba historyczna, w której prezentowane są stare zdjęcia, monety, gazety, sprzęty domowe i rolnicze dawnego Zdroiska. W bezpośrednim sąsiedztwie wsi rezerwat przyrody „Zdroiskie Buki”.

> Santoczno

Wieś położona nad rynną polodowcową jeziora Mrowinko (22,5 ha) i wypływającą z niego rzeką Santoczną. We wsi kościół szachulcowy, jednonawowy, wyposażony w empory powstały z przebudowy dawnej huty w 1767 roku z dobudowaną w 1819 roku wieżą, w której znajdują się dwa dzwony z berlińskiej pracowni ludwisarskiej. Opodal budynek klasycystyczny (dawny dom pastora) z XIX wieku rozbudowany o skrzydło w XX wieku nakryty dachem naczółkowym. W okresie II Wojny Światowej wieś była rejonem koncentracji II Armii Wojska Polskiego. Odnaleźć tu można ruiny dawnego młyna wodnego i kuźnicy żelaza.

> Łośno

Nieduża miejscowość, w której znajduje się kościół z 1913 roku, a w oddalonych ok 2 km Lipach, nad jeziorem Lubie odwiedzić można Leśną Stację Dydaktyczną.

źródło: www.klodawa.pl