NADLEŚNICTWO GŁOGÓW (RDLP WROCŁAW)

 

https://glogow.wroclaw.lasy.gov.pl

 

Nadleśnictwo Głogów jest jednym z trzydziestu trzech nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we Wrocławiu. Nadleśnictwo znajduje się na terenie dwóch województw: lubuskiego oraz dolnośląskiego.Obejmuje swym zasięgiem 5 powiatów i 14 gmin. Powierzchnia nadleśnictwa to 16 294 ha lasów położonych po dwóch stronach rzeki Odry.

W województwie lubuskim swym zasięgiem geograficznym obejmuje następujące  powiaty: Nowa Sól (gmina Siedlisko) oraz Wschowa (gmina: Sława, Szlichtyngowa). W województwie dolnośląskim obejmuje  powiaty: Głogów ( Miasto Głogów oraz gminy: Głogów, Jerzmanowa, Kotla, Pęcław, Żukowice), Polkowice ( gmina: Gaworzyce, Grębocice, Polkowice, Radwanice) oraz Lubin (gmina: Rudna).

Teren Nadleśnictwa ma charakter równinny z lokalnymi obniżeniami oraz dużą ilością pagórków i wzgórz. Wysokość nad poziomem morza waha się w granicach od 77 do 230 m n.p.m.

W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa znajdują się również tereny zalewowe, które są praktycznie podtapiane corocznie przy wyższych stanach wody w rzece Odrze.

Na terenie Nadleśnictwa znajduje się infrastruktura związana z przemysłem wydobywczym: Kopalnia gazu, Huta Miedzi ,, Głogów", rurociągi podziemne , rurociągi nadziemne.

Większość obszaru Nadleśnictwa Głogów jest silnie zurbanizowana i obejmuje tereny o wysokim zagęszczeniu ludności, co ma swoje odbicie w działaniu nadleśnictwa.


ZASOBY LEŚNE NADLEŚNICTWA GŁOGÓW:

 Udział siedlisk leśnych

    58,93 proc. – borowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków iglastych, najczęściej sosny i świerku
    40,25 proc. – lasowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków liściastych
    0,82 proc. – olsy, czyli lasy porastające żyzne, bagienne tereny

Udział gatunków lasotwórczych

    73,65 proc. – sosna
    12,31 proc. –  dąb
    6,04 proc. – olcha
    3,05 proc. – brzoza, grab
    1,14 proc. – akacja
    3,45 proc. - pozostałe

 Udział drzewostanów w klasach wieku

Rozpiętość klasy wieku wynosi 20 lat (np. I klasa wieku – drzewostany w wieku do 20 lat, II klasa – 21 – 40 lat, III klasa – 41 – 60 lat itd.).

    14,60 proc. – I klasa
    18,50 proc. – II klasa
    26,36 proc. – III klasa
    16,03 proc. – IV klasa
    10,50 proc. – V klasa
    6,73 proc. – VI klasa i starsze



ZARYS HISTORYCZNY:

Nadleśnictwo Głogów z obrębami: Głogówko i Duża Wólka utworzone zostało z byłych lasów większej i drobnej własności prywatnej oraz lasów miejskich miasta Głogów w 1945 r., początkowo pod nazwą Nadleśnictwo Głogówko. W latach ubiegłych zasięgi terytorialne, powierzchnia, nazwy obrębów leśnych i nadleśnictwa ulegały częstym zmianom. Nadleśnictwo Białobrzezie zmieniono na nazwę obręb Żuków i włączono do Nadleśnictwa Głogówko, z byłego Nadleśnictwa Duża Wólka powstał obręb Polkowice w Nadleśnictwie Lubin i obręb Duża Wólka wchodzący w skład Nadleśnictwa Głogówko. W okresie I rewizji urządzania lasu obręb Duża Wólka, który do 1976 r. należał do Nadleśnictwa Głogówko (OZLP Zielona Góra) w latach 1976-1978 był w granicach Nadleśnictwa Lubin, a obecnie po części w Nadleśnictwie Lubin i Głogów. Obręb Żuków został przekazany z Nadleśnictwa Szprotawa (OZLP Zielona Góra) do Nadleśnictwa Głogówko z dniem 01.01.1979r. W latach 1980-1984 znaczna cześć powierzchni obrębu Głogówko (41.6 %) była przekazana poza jego granice: z czego 23,5% do Nadleśnictwa Sława i 18,1 % do Nadleśnictwa Karczma Borowa. Po ponownej reorganizacji prawie w całości powróciła do ówczesnego Nadleśnictwa Głogówko. Nazwa Nadleśnictwa Głogówko została zmieniona na Nadleśnictwo Głogów w związku ze zmianą siedziby nadleśnictwa z miejscowości Głogówko do miasta Głogowa z dniem 01.08.1990 r. Do utworzonego Zarządzeniem Nr 64 Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dn.31.12.1992 r. Nadleśnictwa Przemków przekazano z dniem 31.07.1993 r. cześć obrębu Żuków (Leśnictwa: Nowy Dwór i Przemków) o powierzchni 2571,22 ha.
Zarządzeniem Nr 20/96 Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych we Wrocławiu z dniem 21.12.1996 r. zlikwidowany został obręb Żuków i włączony do obrębu Duża Wólka. Obecnie Nadleśnictwo Głogów składa się z 2-ch obrębów: Głogówko i Duża Wólka, a siedziba Nadleśnictwa mieści się w Głogowie przy ul. Sikorskiego 54.

źródło: https://glogow.wroclaw.lasy.gov.pl/

 

 

 

 

InPost SP. Z O.O.

 

 

https://inpost.pl/

 

https://www.facebook.com/paczkomaty/

 

https://twitter.com/paczkomatypl

 

https://www.youtube.com/channel/UCAzk7yw8Tzd76EmCRlMB-gA/videos

https://www.instagram.com/inpostpl/

InPost sp. z o.o. – prywatny operator logistyczny w Polsce. Spółka należy do grupy kapitałowej Integer.pl S.A. Wg stanu na 20 października 2021 operator dysponował siecią 15 tys. paczkomatów w całej Polsce.

W 2019 roku firma wprowadziła na rynek aplikację mobilną InPost Mobile z funkcją zdalnego otwierania skrytek w Paczkomacie. Aplikację można pobrać bezpłatnie ze sklepów Google Play, App Store, a także Huawei AppGallery.


ZARYS HISTORYCZNY:

Wejście InPost na rynek pocztowy w listopadzie 2006 roku zbiegło się w czasie ze strajkami listonoszy Poczty Polskiej[4]. W 2006 roku Poczta Polska miała monopolistyczną pozycję na rynku i w świetle przepisów jako jedyna mogła doręczać najliczniejszą grupę przesyłek o masie do 50 g. Dodatkowo liberalizacja rynku usług pocztowych zaplanowana początkowo na 2011 rok – przesunęła się w Polsce o kolejne dwa lata, do 1 stycznia 2013 roku. Powołanie InPost było konsekwencją rozwoju spółki Integer.pl działającej w sektorze kolportażu druków adresowych oraz bezadresowych. Bazą do jej utworzenia była posiadana infrastruktura oraz zaplecze technologiczne, wykorzystywane w ramach usług kolportażowych. Według założeń bazowego biznesplanu spółki, działania realizowane w okresie pierwszych paru lat miały przynieść jej pozycję wicelidera rynku. Cel ten udało się zrealizować – do 2012 roku, kiedy InPost przejął od Poczty Polskiej 16% udziałów w należącym dotychczas wyłącznie do niej rynku.W 2015 InPost przejął 100 proc. akcji Polskiej Grupy Pocztowej. Na warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych (GPW) akcje InPostu zadebiutowały 13 października 2015.W związku z zakończeniem obsługi kontraktu dla Sądów z początkiem 2016, spadkiem wolumenu przesyłek listowych oraz presji cenowej, InPost podjął decyzję o restrukturyzacji, a następnie o całkowitym zakończeniu z dniem 1 sierpnia 2016 roku działalności w zakresie obsługi przesyłek listowych tradycyjnych i skupieniu się na działalności w obszarze usług związanych z rynkiem e-commerce.W 2017, po zakończeniu przymusowego wykupu akcji, zarząd GPW podjął uchwałę w sprawie wykluczenia z obrotu giełdowego na rynku głównym akcji spółki z dniem 19 września 2017.

 

OFERTA USŁUGOWA:

InPost jest operatorem logistycznym sieci paczkomatów umożliwiających całodobowo samodzielne nadawanie i odbieranie przesyłek, w wybranej przez klienta lokalizacji. Urządzenia zlokalizowane są w bliskim sąsiedztwie osiedli oraz sklepów i czynne są 24/7.

Głównymi usługami InPost są:

    Paczkomaty InPost – sieć urządzeń do samodzielnego odbierania i nadawania przesyłek o dowolnej porze.
    Kurier – forma dostawy do drzwi odbiorcy kopert lub paczek w dowolne miejsce w Polsce. Termin doręczenia uzależniony jest od rodzaju usługi kurierskiej.
    InPost Fulfillment – usługi outsourcingowe.
    InPost Abonamenty – oferta dla działalności e-commerce. Każdy abonament zawiera jedną umowę dla paczek kurierskich i paczkomatowych.
    Oferta dla sprzedawców Allegro – usługi Allegro Paczkomaty 24/7 InPost, Allegro miniKurier24 InPost, Allegro Kurier24 InPost.
    InPost Szybkie Nadania – usługa prostego nadawania paczek w Paczkomatach 24/7 oraz w Punktach Obsługi Paczek (POP), bez konieczności zakładania konta i logowania.
    InPost Paczka w Weekend – usługa wprowadza dostawy do Paczkomatów 24/7 w sobotę i niedzielę. InPost jest pierwszym operatorem logistycznym, który uruchomił usługę dostaw w weekend na terenie całego kraju.
    Aplikacja mobilna InPost Mobile – aplikacja posiada funkcjonalność zdalnego otwierania skrytek w Paczkomacie. Pozwala to odbierać przesyłki bez dotykania ekranu urządzenia.

 

* * * * 

InPost o sobie:

Jesteśmy liderem w oferowaniu nowoczesnych usług logistycznych i pierwszą firmą w Polsce, która stworzyła sieć Paczkomatów - samoobsługowych punktów nadania i odbioru paczek, czynnych 24/7. Dzięki innowacyjnej technologii, umożliwiliśmy odbiór przesyłek wygodniej, taniej i z korzyścią dla środowiska. Paczkomaty zwiększyły wydajność usług logistycznych, a o ich sukcesie zadecydowała też szybkość dostaw - aż 98% przesyłek dostarczanych jest już następnego dnia po nadaniu!

Jednym z celów naszej firmy jest tworzenie świata prostych rozwiązań, z wykorzystaniem nowoczesnych technologii, wiedzy, pasji i kreatywności polskich inżynierów oraz specjalistów.

InPost deklaruje wspieranie proekologicznych postaw, zwłaszcza w kontekście zmniejszenia emisji CO 2. Firma planowała do 2020 roku zastąpić 30% swoich samochodów pojazdami zasilanymi prądem.

źródło: www.inpost.pl; Wikipedia

 

 

POWIAT CIESZYŃSKI

 

 

https://www.powiat.cieszyn.pl/

 

https://www.facebook.com/powiat.cieszynski/

 

https://www.youtube.com/channel/UC4fpRkZxHgdYdVp6F79TwxA

Powiat cieszyński – powiat w Polsce (województwo śląskie), utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Cieszyn.

Położony jest w południowej części województwa śląskiego, przy granicy z Czechami i Słowacją. Powierzchnia powiatu wynosi 730,29 km², zamieszkuje go 177 124 mieszkańców. Gęstość zaludnienia wynosi 243 mieszkańców na 1 km² (2012). Wszystkie gminy powiatu należą do Euroregionu Śląsk Cieszyński, zarazem stanowiąc trzon tego euroregionu po polskiej stronie.



Powiat cieszyński rozciągający się wzdłuż południowej granicy województwa śląskiego, a zarazem granic Polski, w znacznej mierze pokrywa się z obszarem Śląska Cieszyńskiego. Historyczną i jednocześnie administracyjną stolicą regionu jest Cieszyn – najstarsze jego miasto. Specyficzne dla powiatu jest zróżnicowane ukształtowanie terenu i wynikająca z tego faktu różnorodność charakteru poszczególnych jego części. Na południowym wschodzie wznoszą się Beskidy z zalesionymi stokami, a im dalej na północ tym teren robi się coraz bardziej płaski, aby w końcu przeobrazić się w krajobraz nizinny obfitujący w liczne akweny wodne ze Zbiornikiem Goczałkowickim na północnej granicy powiatu. Specyfika regionu i jego wyjątkowość jest wynikiem przenikania się wielu różnorodnych czynników. Obecny wizerunek tej ziemi, jej kulturę i mieszkańców ukształtowała historia przynależności państwowej. Tereny te, do X wieku wchodzące w skład państwa Wielkomorawskiego przez prawie 350 lat należały do państwa Polskiego. W tym czasie wyodrębniło się i konstytuowało się Księstwo Cieszyńskie, a dziedziczący je książęta piastowscy utworzyli linię Piastów Cieszyńskich. W 1327 r. księstwo jako ziemie lenne przeszło pod panowanie Korony Czeskiej, a w późniejszych wiekach wraz z nią stało się częścią Monarchii Austro-Węgierskiej. Poza granicami Polski obszar pozostawał aż do 1918 r. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę oraz Czechosłowację przynależność Śląska Cieszyńskiego stała się przyczyną sporu między tymi państwami. Przybrał on postać konfliktu zbrojnego, a rozstrzygnięty został dopiero w 1920 r. przez Radę Ambasadorów, decyzją której sporny obszar podzielono między obie strony. W 1938 r. wykorzystując trudną sytuację polityczną Czechosłowacji, wojska polskie wkroczyły w głąb terytorium sąsiada i przyłączyły do kraju czeską część Śląska Cieszyńskiego. W 1945 r. po zakończeniu działań wojennych, przywrócony został stan z 1920 r. Na dzisiejszy wizerunek cieszyńskiej ziemi ogromny wpływ mieli i mają jej mieszkańcy. Współistnienie wyznań religijnych, różnice wynikające z kultury związanej z regionem, złożony proces kształtowania się tożsamości narodowej i wspomniane już historyczne zmiany przynależności państwowej odcisnęły trwałe piętno na społeczeństwie Śląska Cieszyńskiego. W dniu dzisiejszym w granicach powiatu mieszka najliczniejsza społeczność ewangelicka w Polsce. Reformacja przyjęta została na terenie Księstwa Cieszyńskiego bardzo otwarcie przez wszystkie stany, a jej propagatorem był ówczesny władca książę Wacław Adam. W kolejnych wiekach, w wyniku działań kontrreformacyjnych, a później w czasach większej lub mniejszej tolerancji religijnej, miejscowi protestanci przechodzili różne koleje losu. Współistnienie wyznań wpłynęło zarówno na historię tych ziem, jak i na wyjątkową tolerancję jej mieszkańców. Zróżnicowanie kulturowe mieszkańców Śląska Cieszyńskiego wynikało bezpośrednio z ukształtowania terenu. W Beskidach dominowali Wołosi, w miastach przenikała się kulturowo miejscowa ludność ze społecznościami niemieckimi, a w późniejszych czasach, w wyniku emigracji, także z Czechami. Ewoluowanie procesów narodowotwórczych w XIX wieku, krystalizowanie się przynależności narodowej i walka o uznanie prawa do samostanowienia, zwłaszcza pod rządami Habsburgów, silnie wpłynęła na świadomość narodową miejscowej ludności, ale zarazem pozostawiła ją otwartą na odmienność. Bogata historia, wyjątkowa kultura, różnorodność krajobrazu i lokalizacja tworzą całokształt zachęcający do bliższego poznania i zobaczenia wszystkiego z bliska.

DOJAZD

Położenie powiatu cieszyńskiego na ważnych szlakach komunikacyjnych sprawia, że nie tylko łatwo, ale i szybko można się tu znaleźć. Poznać Ziemię Cieszyńską można także podróżując na południe Europy – warto się tu zatrzymać nie tylko na postój.

Samochodem...

Przebiegająca przez Cieszyn trasa E75 będąca połączeniem tranzytowym północy Europy z południem, stała się jeszcze bardziej popularną odkąd z największego przejścia granicznego pomiędzy Rzeczpospolitą a Republiką Czeską zniknęły szlabany. Bliskość tak ważnego szlaku tranzytowego sprawia, że dojazd samochodem ze wszystkich części Polski oraz od strony naszych południowych sąsiadów jest nie tylko łatwy, ale też odpowiednio komfortowy ze względu na jakość dróg.

Koleją i autobusem...

Do powiatu cieszyńskiego dojechać można nie tylko samochodem. Funkcjonują liczne połączenia kolejowe i autobusowe. Pociągiem bezpośrednio można tu dojechać z Górnego Śląska, Warszawy, Ostrawy, Pragi i Wiednia a autobusem dodatkowo z Krakowa. Najważniejszą stacją kolejową jest zarazem największe, dawne przejście graniczne w Zebrzydowicach – tędy przebiega trasa z Warszawy do Pragi i Wiednia. Z Warszawy i Górnego Śląska koleją dotrzemy bezpośrednio w góry, na dworzec do Ustronia czy Wisły. Stałe połączenia z Ostrawą (ale także ze Słowacją) znajdziemy w Cieszynie, zarówno polskim, jak i Czeskim.

Samolotem...

O ile na terenie powiatu nie ma żadnego lotniska, to odległości dzielące Cieszyn od portów lotniczych nie stwarzają problemów dla zainteresowanych tą formą podróży. Najbliższe lotnisko znajduje się w Ostrawie, do której z Cieszyna jest ok. 50 km. Do lotnisk w Katowicach Pyrzowicach i Krakowie Balicach jest dalej; odpowiednio 125 i 140 km, ale za to w znacznej części drogami ekspresowymi, a do Krakowa autostradą A4.


WARTO ZOBACZYĆ:
 

> Via Ducalis- Droga Książęca
> Muzeum Śląska Cieszyńskiego w Cieszynie
> Muzeum Drukarstwa w Cieszynie
> Muzeum Regionalne Chata Kawuloka w Koniakowie
> Muzeum im. Gustawa Morcinka w Skoczowie
> Muzeum Beskidzkie w Wiśle
> Muzeum Ustrońskie im. Jana Jarockiego
> Muzeum Biograficzne Zofii Kossak
> Chlebowa Chata w Górkach Małych
> Dom Zielin ,,Przytulia" w Brennej
> Archeopark w Kocobędzu
> Dom Przyrodnika w Hazlachu
> Centrum Edukacji Ekologicznej w Wiśle
> Centrum Koronki Koniakowskiej w Koniakowie
> Muzeum Trofeów Adama Małysza w Wiśle
> Muzeum Fauny i Flory wraz Motylarnią w Jaworzu
> Studio Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej

źródło: www.powiat.cieszyn.pl

 

POWIAT BOCHEŃSKI

 

 

https://www.powiat.bochnia.pl/

 

https://www.facebook.com/powiat.bochenski/

 

https://www.youtube.com/channel/UCxUYF34LXU8Nc6PO46oi3nQ/feed

Powiat bocheński – powiat w Polsce (województwo małopolskie), utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Bochnia. Partnerem powiatu jest niemiecki powiat Saarlouis.

W skład powiatu wchodzą:

    gminy miejskie: Bochnia
    gminy miejsko-wiejskie: Nowy Wiśnicz
    gminy wiejskie: Bochnia, Drwinia, Lipnica Murowana, Łapanów, Rzezawa, Trzciana, Żegocina
    miasta: Bochnia, Nowy Wiśnicz


Powierzchnia powiatu bocheńskiego wynosi 649 km2, co daje mu 10 miejsce wśród 22 powiatów województwa małopolskiego. Powiat swoim zasięgiem obejmuje obszar 9 gmin. W jego skład wchodzi: 1 gmina miejska (Miasto Bochnia o pow. 30 km2), 1 miejsko-wiejska (Miasto i Gmina Nowy Wiśnicz o pow. 82 km2) oraz 7 wiejskich (Bochnia o pow. 131 km2, Drwinia o pow. 108 km2, Lipnica Murowana o pow. 60 km2, Łapanów o pow. 72 km2, Rzezawa o pow. 87 km2, Trzciana o pow. 44 km2, Żegocina o pow. 35 km2).
Powiat bocheński zamieszkiwany jest przez 100 726 osób (stan na 1.01.2007). Największym miastem w powiecie jest Bochnia - stolica powiatu, licząca 29 404 mieszkańców, tj. 29% ogółu mieszkańców powiatu. Wśród gmin pod względem liczby ludności przoduje gmina Bochnia licząca 18 458 osób, zaś najmniejszą gminą w powiecie jest Żegocina licząca 4 973 mieszkańców.

Na terenie powiatu ulokowanych jest 101 sołectw, 104 miejscowości, w tym 102 wiejskie.

Dziedzictwo historyczno-kulturowe

Najstarsze ślady osadnictwa na terenach powiatu bocheńskiego pochodzą z wieku XI. Przykładem jest tu m.in. Chełm i Łapczyca oraz Bochnia. Gród chełmski posiadał nadzwyczaj korzystne, naturalne warunki obronne i sięga czasów państwa Wiślan. Prowadzone tam badania archeologiczne przyniosły plon w postaci interesujących zabytków wczesnośredniowiecznych, chociaż osadnictwo istniało tu już w czasach prehistorycznych. Także Łapczycę zalicza się do najstarszych miejscowości w Polsce południowej i głównych centrów osadniczych regionu bocheńskiego. Znajdują się tam ślady średniowiecznego grodziska, którego świetność przypadła na czas od IX do XI wieku. Prowadzone w ciągu ostatnich kilku lat badania archeologiczne doprowadziły do odkrycia wyjątkowo intensywnego osadnictwa w rejonie Bessowa, a także jego śladów w Siedlcu. Wiele wskazuje, iż Chełm jest najstarszą parafią w regionie bocheńskim, zaś kościół istniał tu już w 3 ćwierci XII wieku. Rangę Chełmu podnosiło niewątpliwie jego wybitnie korzystne położenie. Znajdowała się bowiem tutaj komora celna – nadana Bożogrobcom przez księcia Bolesława Wstydliwego w 1260 roku – dla podróżujących z Krakowa na Ruś i Węgry, którzy musieli przeprawić się przez Rabę. Inna miejscowość z regionu bocheńskiego to Brzeźnica. Wzmiankowana jest w 1238 r. jako wieś, ale w 1282 r. już jako miasto. W dokumentach z tego czasu jest mowa o „mieszczanach miasta Brzeźnicy” oraz tamtejszym wolnym targu, karczmach i bobrach. Wiadomo, iż w 1242 r. była tam parafia. Dawną metrykę ma szereg innych miejscowości powiatu bocheńskiego. Historia ziem regionu bocheńskiego łączy się jednak przede wszystkim z siedzibą władz starostwa – Bochnią. Jest to jedno z najstarszych miast Małopolski. Bochnia już od połowy XIII wieku stała się niekwestionowanym centrum regionu bocheńskiego. Najstarsza zachowana informacja pisana o Bochni pochodzi z 1198 r. a znajduje się w dokumencie patriarchy jerozolimskiego Monachusa, potwierdzającym nadanie przez rycerza Mikorę Gryfitę - wśród innych dóbr – „sal de Bochegna” - soli z Bochni klasztorowi Bożogrobców z Miechowa. W 1248 r. odkryto tutaj złoża soli kamiennej. Było to pierwsze odkrycie soli na ziemiach polskich. Uruchomienie wydobycia nastąpiło w roku 1251. Dwa lata później książę Bolesław Wstydliwy wydał w Korczynie 27 lutego 1253 roku akt lokacyjny miasta Bochni z licznymi przywilejami; miasto otrzymało polską nazwę Bochnia, choć w akcie lokacyjnym wymieniono również niemiecką nazwę osady Salzberg - Solna Góra (góra - ówczesna nazwa szybu), a to ze względu na zamieszkujących wówczas w Bochni licznych przybyszów ze Śląska. Dzięki korzystnemu położeniu miasta przy szlakach handlowych z Zachodu Europy na Ruś i do Azji Mniejszej oraz z Węgier nad Morze Bałtyckie, Bochnia została włączona w międzynarodową wymianę handlową, stając się ważnym ośrodkiem tranzytowym. Dobrobytowi towarzyszył także rozwój kulturalny. W średniowieczu i odrodzeniu tworzyli w Bochni liczni malarze, rzeźbiarze, literaci zatrudniani na miejscu bądź na zamku w pobliskim Wiśniczu. Od XV wieku działała w Bochni szkoła miejska, ściśle związana z uniwersytetem krakowskim. Niestety już od drugiej połowy XVI wieku zaczyna się powolny zmierzch świetności Bochni, który później przeradza się w upadek miasta. Wiek XVII był dla Bochni pasmem ciągłych nieszczęść: epidemii, przemarszów wojsk, podpaleń, rabunków. W lutym 1846 r. w okolicach Bochni miała miejsce krwawa rebelia chłopska przeciwko dworom szlacheckim, zwana rzezią galicyjską. Właśnie w tutejszym urzędzie cyrkularnym znajdował się jeden z głównych ośrodków podżegania chłopów do krwawych wystąpień przeciwko szlachcie. W 1817 roku w Bochni założone zostało gimnazjum, co przyczyniło się do ożywienia intelektualnego miasta. W latach 1822 - 1826 w Bochni miało przejściowo swoją siedzibę biskupstwo tynieckie i seminarium duchowne, co z pewnością również nie pozostawało bez wpływu na ożywienie umysłowe miasta. Jednak faktyczne odrodzenie nastąpiło dopiero końcem XIX wieku, do czego niewątpliwie przyczyniło się uruchomienie w 1856 roku linii kolejowej Wiedeń - Kraków - Dębica, przebiegającej przez Bochnię. Bochnia przełomu stuleci kwitła pod względem życia kulturalnego.

W 1886 r. powstała pierwsza biblioteka publiczna, gimnazjum osiągnęło bardzo wysoki poziom dydaktyczny, działały liczne stowarzyszenia, związki akademickie. W 1913 r. otwarto pierwsze stałe kino. W czasie I Wojny Światowej okolice Bochni i samo miasto były terenem walk wojsk austriackich i rosyjskich. Lata międzywojenne zaznaczyły się pewnymi osiągnięciami w gospodarce miasta, które nie zdołały jednak umocnić podstaw gospodarczych Bochni, głównie z powodu kryzysu, jaki przeżywała kopalnia (groziła jej nawet likwidacja). Umocniły swe znaczenie władze samorządowe, choć w latach dwudziestych miały miejsce strajki robotnicze, a w latach trzydziestych chłopskie. Sześć lat II wojny światowej to podobnie jak w całym kraju, okres terroru hitlerowskiego. W grudniu 1939 roku miała w Bochni miejsce jedna z pierwszych egzekucji na ziemiach polskich. Udziałem mieszkańców Bochni i jej okolic stała się także krwawa likwidacja getta żydowskiego w 1943 roku. W okolicach Bochni działały oddziały Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich i innych formacji konspiracyjnych. Na terenie całego powiatu bocheńskiego znakomicie zorganizowane było tajne nauczanie.

Status administracyjno-prawny

Podwaliny pod powiat bocheński zostały zbudowane już w czasie pierwszego rozbioru polski. Monarchia austriacka, w której po rozbiorze znalazł się region bocheński, była podzielona na kraje, te zaś na gubernie. Z ziem oderwanych wtedy od Rzeczypospolitej utworzono nową jednostkę administracyjną - kraj pod nazwą Galicja i Lodomeria. Kiedy w 1782 r. gubernie podzielono na mniejsze cyrkuły, Bochnia została siedzibą jednego z nich. Na zachodzie i północy naturalną granicę cyrkułu bocheńskiego, na długim odcinku, stanowiła Wisła (należały wtedy do niego podkrakowskie Podgórze, Wieliczka i Niepołomice). Na wschodzie wyznaczały ją z kolei rzeki Dunajec i Biała. Granica południowa miała charakter naturalny - były nią najdalej na północ wysunięte pasma Beskidu Wyspowego. Cyrkułem zarządzał starosta austriacki. W 1848r utworzono obok cyrkułów 74 bezirki zwane starostwami, na czele których stali marszałkowie. Ponieważ cyrkuł był jednostką rządową, stanowił jedynie namiastkę samorządności w dojrzewającej do autonomii Galicji. Stan taki przetrwał do kolejnej reformy administracyjnej w monarchii austro-węgierskiej, przeprowadzonej w 1867 r. W ramach autonomii zniesiono cyrkuły, pozostawiając powiaty z nowymi kompetencjami i starostą. Powiat Bocheński, w nadanym mu wtedy kształcie terytorialnym, przetrwał z niewielkimi zmianami do reformy administracyjnej w 1975 r. W latach II wojny światowej Niemcy utworzyli Landkreis Krakau dla byłych powiatów w Krakowie i w Bochni - oczywiście ze starostą niemieckim (nieco później w Bochni powstała ekspozytura z Landkomisarzem). W kształcie terytorialnym sprzed 1939 r. reaktywowano powiat Bocheński wkrótce po wyzwoleniu 4 lutego 1945 r. Kilka lat później odłączono od niego Podłęże i Staniątki, pozostawiając jednakże Niepołomice z kilkoma okolicznymi miejscowościami - Wolą Batorską, Zabierzowem Bocheńskim i Wolą Zabierzowską. Powiat Bocheński po raz kolejny reaktywowano z dniem 1 stycznia 1999r. wraz z nową reformą administracyjną. W stosunku do stanu sprzed 1975 r. znajduje się  aktualnie w okrojonym kształcie terytorialnym. Niektóre miejscowości należące wtedy do Powiatu Bocheńskiego, znajdujące się w dzisiejszych gminach Gdów i Niepołomice a także cała gmina Kłaj, włączone zostały do Powiatu Wielickiego; Uście Solne i kilka okolicznych miejscowości należy teraz do Powiatu Brzeskiego.


WARTO ZOBACZYĆ:

- KOPALNIA SOLI W BOCHNI (NAJSTRASZA W POLSCE TEGO TYPU KOPALNIA)
- SZLAK ARCHITEKTURY DREWNIANEJ - 255 najcenniejsze i najciekawsze zabytkowe obiekty drewniane tworzą Szlak Architektury Drewnianej w Małopolsce. Na Szlaku znalazły się malownicze kościoły, piękne cerkwie, smukłe dzwonnice, staropolskie dwory, drewniane wille i skanseny, należące do najcenniejszych zabytków ludowej kultury materialnej. Szlak Architektury Drewnianej powstał w 2001 roku z inicjatywy Województwa Małopolskiego. Po opracowaniu koncepcji szlaku i podpisaniu umowy z sąsiednimi województwami o współpracy w zakresie jego tworzenia w latach 2001-2003 wszystkie obiekty zostały oznakowane tablicami, a dojazd do nich znakami drogowymi.
- Szlakiem legend w Wiśnicko-Lipnickim Parku Krajobrazowym - Różnorodne zakątki Małopolski od lat inspirują do podróżowania w rytmie eko, w ślad za czym Fundusz Partnerstwa jako cześć programu EkoMałopolska przygotował propozycje ekowycieczek po naszym regionie autorstwa Dominiki Zaręby. Wśród ekopakietów można znaleźć trasę po Bocheńszczyźnie - Szlakiem legend w Wiśnicko-Lipnickim Parku Krajobrazowym. W przygotowanie propozycji tras włączyło się również Starostwo Powiatowe w Bochni.
- KOŚCIÓŁ ŚW. LEONARDA W LIPNICY

źródło: www.powiat.bochnia.pl; Wikipedia

 

POWIAT PSZCZYŃSKI

 

 

https://www.powiat.pszczyna.pl/

 

https://www.facebook.com/PowiatPszczynskiOficjalnyProfil/

 

https://www.youtube.com/channel/UCHiALq0lf1ONzEVX1lAhazA

Powiat pszczyński – powiat w Polsce (województwo śląskie), utworzony w 1999 r. w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Pszczyna. Historycznie leży na terenie Ziemi Pszczyńskiej na Górnym Śląsku.

W skład powiatu wchodzą:

    gminy miejsko-wiejskie: Pszczyna
    gminy wiejskie: Goczałkowice-Zdrój, Kobiór, Miedźna, Pawłowice, Suszec
    miasta: Pszczyna


ZARYS HISTORYCZNY:

Po zajęciu Śląska przez Prusy, dawna ziemia pszczyńska, a później wolne państwo stanowe przekształcone zostało w 1742 r. w powiat, do którego włączono również ziemię wodzisławską. Powiat ten obejmował rozległy teren od Mysłowic na północnym wschodzie po rzekę Olzę, Wodzisław i przedmieścia Bogumina na południowym zachodzie. W wyniku reformy administracyjnej w latach 1916–1917 odłączono od powiatu pszczyńskiego okręg mysłowicki i ziemię wodzisławską. Kolejne zmniejszenia powierzchni powiatu miały miejsce w 1954 r., kiedy powstał nowy powiat tyski, a następnie w 1957 r., w którym pd.-zach. kraniec powiatu pszczyńskiego Bzie włączono do powiatu wodzisławskiego. Po odtworzeniu w wyniku reformy administracyjnej z 1999 r. nie znalazły się w nim północne tereny dawnego powiatu, które weszły w skład nowego powiatu mikołowskiego (Łaziska Górne, Mikołów, Orzesze, gmina Wyry).


HERB POWIATU:

Herb powiatu pszczyńskiego przedstawia się następująco: w błękitnym polu zwrócona w prawo złota głowa orła, po obu jej stronach po trzy biało-czerwone róże ułożone na przemian.

Uzasadnienie wyboru barw i elementów godła:

    złota głowa orła w błękitnym polu to fragment herbu województwa śląskiego a zarazem herbu miasta Pszczyny. Określa usytuowanie powiatu w granicach tegoż województwa, jako jego niższej jednostki administracyjnej a zarazem wskazuje na siedzibę władz powiatu.
    zmodyfikowanie barw dzioba i języka (nadanie mu barwy czerwonej) nawiązuje właśnie do elementu charakterystycznego dla herbu miasta Pszczyny.
    w szerszym kontekście-historycznym, głowa orła będąca dominującym elementem godła herbu powiatu pszczyńskiego - odwołuje się do herbu Piastów Górnośląskich.
    trzy czerwone róże to herb Turzonów, pierwszych właścicieli państwa pszczyńskiego, fundatorów feudalnej instytucji samorządowej jaką był sąd ziemski (przywilej ziemski Aleksego Turzo z 1521r.) a ponadto twórców jego podstaw administracyjnych i gospodarczych.
    róże w folklorze górnośląskim są kwiatami charakterystycznymi. Zwykło się ten rodzaj kwiatu określać wręcz jako jeden z symboli Górnego Śląska. Zauważalne to jest w ludowym stroju przede wszystkim Ślązaczek.
    białe róże symbolizują bardzo rozpowszechniony na Górnym Śląsku kult maryjny, który odegrał znaczącą rolę także w zachowaniu polskiej tożsamości narodowej za czasów pruskich. Odwołuje się ponadto do wezwania pszczyńskiego kościoła będącego obecnie siedzibą dekanatu.
    ustawienie naprzemian białych i czerwonych kwiatów nawiązuje do polskich barw narodowych.
    sześć kwiatów to także symbol sześciu gmin tworzących dzisiejszy powiat pszczyński.


WARTO ZOBACZYĆ:

    Muzeum Zamkowe
    Park Pszczyński
    Stajnie Książęce w Pszczynie
    Muzeum Prasy Śląskiej
    Skansen Zagroda Wsi Pszczyńskiej
    Sakralna architektura drewniana
    Zameczek Myśliwski Promnice
    Książęca Bażantarnia
    Prywatne kolekcje
    Uzdrowisko Goczałkowice-Zdrój
    Gospodarstwo szkółkarskie Kapias
    Przystanek rekreacja
    Muzeum Prasy Śląskiej im. Wojciecha Korfantego „Izba u Telemanna”
    Muzeum Regionalne „Kamojówka”
    Muzeum Regionalne „Smolarnia”
    Pokazowa Zagroda Żubrów w Zabytkowym Parku Pszczyńskim
    Prywatna Kolekcja Zabytkowego Sprzętu Domowego i Narzędzi        Rolniczych oraz Broni Historycznej

źródło: www.powiat.pszczyna.pl; Wikipedia

 

 

POWIAT KOLSKI

 

 

 

https://starostwokolskie.pl/

  

 https://www.facebook.com/kolskipowiat/

 https://www.youtube.com/channel/UCOlQ5YFp1kprWkFGgurRUSg

 

 

Powiat kolski – powiat w Polsce, we wschodniej części województwa wielkopolskiego, z siedzibą w Kole. Powstał w 1867 r. w wyniku wydzielenia ze wschodniej części powiatu konińskiego w guberni kaliskiej Królestwa Polskiego[2]. Przywrócony w wyniku reformy administracyjnej przeprowadzonej w 1999 r.

Powiat Kolski leży w centralnej Polsce, we wschodniej części województwa wielkopolskiego, w bezpośrednim sąsiedztwie powiatów: włocławskiego, kutnowskiego, konińskiego, radziejowskiego, poddębickiego, łęczyckiego i tureckiego. Graniczy z województwami: łódzkim oraz kujawsko-pomorskim. Stolicą powiatu jest miasto Koło, w którym mieści się siedziba Starostwa Powiatowego. Według stanu na dzień 31.12.2018 r. powiat zamieszkuje 87 216 mieszkańców. Zajmuje obszar o łącznej powierzchni 1011 km2. Użytki rolne stanowią 80,2% ogólnego obszaru powiatu i wynoszą 81 057 ha, stanowiąc podstawową formę zagospodarowania przestrzeni. Grunty leśne stanowią ~12,0% terenu zajmując powierzchnię 12 111 ha. Na terenie powiatu kolskiego występują użytki ekologiczne o łącznej powierzchni 496 ha. Nieużytki stanowią natomiast 1,9% ogólnej powierzchni powiatu. Około 1 035 ha, tj. 1,0 % powierzchni powiatu leży pod wodami, z czego 981 ha, tj. 94,8% to grunty znajdujące się pod wodami powierzchniowymi płynącymi.

Powiat Kolski leży w centralnej Polsce, we wschodniej części województwa wielkopolskiego, w bezpośrednim sąsiedztwie powiatów: włocławskiego, kutnowskiego, konińskiego, radziejowskiego, poddębickiego, łęczyckiego i tureckiego. Graniczy z województwami: łódzkim oraz kujawsko-pomorskim. Stolicą powiatu jest miasto Koło, w którym mieści się siedziba Starostwa Powiatowego. Powiat zamieszkuje 87 216 osób (według danych na dzień 31.12.2019 r.),


W skład powiatu kolskiego wchodzi 11 gmin, w tym: gmina miejska Koło; trzy gminy miejsko-wiejskie: Przedecz, Kłodawa, Dąbie oraz siedem gmin wiejskich: Osiek Mały, Babiak, Grzegorzew, Olszówka, Chodów, Koło, Kościelec. Na terenie powiatu działa łącznie 212 sołectw.


Zajmuje obszar o łącznej powierzchni 1011 km2. Użytki rolne stanowią 80,2% ogólnego obszaru powiatu i wynoszą 81 057 ha, stanowiąc podstawową formę zagospodarowania przestrzeni. Grunty leśne stanowią ~12,0% terenu zajmując powierzchnię 12 111 ha. Na terenie powiatu kolskiego występują użytki ekologiczne o łącznej powierzchni 496 ha. Nieużytki stanowią natomiast 1,9% ogólnej powierzchni powiatu. Około 1 035 ha, tj. 1,0 % powierzchni powiatu leży pod wodami, z czego 981 ha, tj. 94,8% to grunty znajdujące się pod wodami powierzchniowymi płynącymi.


Powiat Kolski posiada korzystny układ połączeń drogowych, nie tylko na poziomie regionalnym (np. Konin, Poznań, Kalisz), czy krajowym (np. Toruń, Łódź, Wrocław, Warszawa), jak również międzynarodowym (np. Berlin). Miasto Koło, będące stolicą powiatu, znajduje się w stosunkowo niedalekiej odległości od istotnych ośrodków administracyjnych: Warszawa – 193 km, Łódź – 86 km, Poznań – 133 km, Gdańsk – 277 km, Toruń – 112 km, Wrocław – 230 km, Kalisz – 67 km, Berlin – 396 km. Należy podkreślić, że na bardzo dobrą dostępność komunikacyjną powiatu wpływ z całą pewnością ma 25- kilometrowy odcinek autostrady A2 przecinający południową część powiatu (na trasie: Świecko –Poznań –Koło –Dąbie –Łódź –Warszawa – Kałuszyn). Na terenie powiatu występują dwa węzły Autostrady A2 w Kole i Dąbiu. Do istotnych szlaków komunikacyjnych trzeba także zaliczyć drogę krajową DK 92 (na trasie: Rzepin-Poznań-Koło-Kłodawa-Łowicz-Kałuszyn), a także drogi wojewódzkie: DW 473 (Koło –Dąbie –Uniejów –Łask), DW 470 (Kościelec –Turek –Kalisz), DW 269 (Sompolno –Izbica Kujawska –Kowal), DW 263 (Dąbie –Kłodawa –Sompolno –Ślesin –Słupca), DW 270 (Koło –Izbica Kujawska –Lubraniec –Brześć Kujawski).


Powiat Kolski charakteryzuje również stosunkowo dobra dostępność do połączeń kolejowych. Ważnymi szlakami komunikacyjnymi jest magistrala kolejowa Wschód – Zachód (Berlin-Poznań-Koło-Warszawa-Moskwa) ze stacjami w Kole, Barłogach i Kłodawie, a także linia kolejowa Północ-Południe (Herby-Gdynia) łącząca Śląsk z Pomorzem ze stacjami w Babiaku, Lipich Górach, Ponętowie oraz Dąbiu. Obszar powiatu kolskiego uwzględniony został w sieci połączeń kolejowych. Mieszkańcy powiatu mogą korzystać z bezpośrednich połączeń realizowanych w kierunku: Poznania, Łodzi Kaliskiej, Warszawy. Dogodne położenie oraz rozwijająca się infrastruktura komunikacyjna, z której korzystają lokalne przedsiębiorstwa oraz firmy sprzyja rozwojowi powiatu. Stolica powiatu leży w niedalekiej odległości od portów lotniczych zlokalizowanych w Poznaniu (~156 km) oraz w Łodzi (~92 km).


Jeśli chodzi o ukształtowanie powierzchni, w powiecie dominują obszary nizinne. Przeważająca część powiatu leży w dolinie rzeki Warty, która stanowi główny ciek wodny w regionie, tworząc wraz z jej dopływami: Nerem, Rgilewką, Kiełbaską, Warcicą, Notecią oraz pomniejszymi strumieniami sieć wodną. Pod względem geograficznym powiat znajduje się na obszarze Kotliny Kolskiej, Wysoczyzny Tureckiej, Wysoczyzny Kłodawskiej i Pojezierza Kujawskiego. Wskazane mezoregiony wchodzą w skład makroregionu Niziny Południowo-Wielkopolskiej. Ponadto na terenie powiatu znajduje się wiele jezior, z których trzy należą do kompleksu jezior goplańskich. Do najbardziej znanych jezior należą: Jezioro Lubotyńskie, Jezioro Brdowskie, Jezioro Przedeckie.


Dominującą gałęzią gospodarki na terenie powiatu kolskiego jest rolnictwo. Przeważającą część, bo aż 80,2 % obszaru powiatu zajmują użytki rolne (81 057 ha). Wśród gospodarstw rolnych przodują gospodarstwa o powierzchni do 15h, które stanowią 90% całości. Znaczna część z nich kontynuuje tradycje rodzinne. Na terenie powiatu kolskiego znajduje się 9 181 prywatnych gospodarstw rolnych, z których ponad 93,0% zajmuje się działalnością rolniczą. Z tego ~32,0% gospodarstw to gospodarstwa mało obszarowe zajmujące powierzchnię do 5,0 ha, są to zatem gospodarstwa, z których dochód przeznaczany jest na bieżące utrzymanie. W ciągu ostatnich lat rolnicy z terenu powiatu kolskiego wprowadzali wiele innowacyjnych rozwiązań, aby sprostać standardom unijnym oraz oczekiwaniom rynku krajowego, jak i zagranicznego. W większości gospodarstw prowadzona jest produkcja roślinna, związana przede wszystkim z uprawą zbóż: pszenicy oraz kukurydzy, ale także ziemniaków, rzepaku i upraw przemysłowych. Plantatorzy swoje produkty dostarczają lokalnym przedsiębiorstwom, które prowadzą działalność związaną ze skupem oraz przetwórstwem roślin, a także mleka i mięsa.


Ważną gałęzią gospodarki jest również przemysł. Znaczącą rolę dla rozwoju gospodarczego powiatu kolskiego pełnią dwa duże zakłady zlokalizowane na terenie Koła. W branży mięsnej znane w skali kraju są Zakłady Mięsne Sokołów S.A, natomiast w branży mleczarskiej silną pozycję posiada Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska. Wyroby tych firm konsumowane są w całym kraju, jak również eksportowane za granicę. Bardzo duże znaczenie, nie tylko z punktu widzenia turystyki, ma Kopalnia Soli w Kłodawie. Kopalnia od ponad pół wieku prowadzi wydobycie soli kamiennej, która wykorzystywana jest do celów spożywczych oraz drogowych. Na obszarze gminy Osiek Mały występują ponadto złoża węgla brunatnego (Kopalnia Węgla Brunatnego Konin), a także pokłady wód geotermalnych oraz złoża kopalin pospolitych (piaski, żwiry) na terenie miasta Koła oraz gminy Dąbie.


Na terenie powiatu kolskiego działa bardzo wiele rozwijających się oraz uznanych firm, które zatrudniają tysiące mieszkańców. Ich produkty znane są w całym kraju, ale także trafiają na rynek europejski oraz światowy. Wśród najbardziej znanych podmiotów gospodarczych zlokalizowanych na terenie powiatu należy wymienić:
• Wipasz S.A. - producent pasz dla trzody, drobiu i bydła,
• Geberit Produkcja Sp. z o.o. - zakład wyrobów sanitarnych,
• M & K Foam Sp. z o.o. - fabryka materacy,
• firmy zajmujące się produkcją szkła hartowanego (Glaspo Sp. z o.o., Segla Baryła, Florczak Spółka Jawna w Osieku Małym),
• zakłady związane z produkcją nasienną roślin motylkowych, traw i zbóż (Agronas Sp. z o.o.) oraz odmian buraka cukrowego (Kutnowska Hodowla Buraka Cukrowego),
• zakłady specjalizujące się w produkcji przewoźnych i stacjonarnych traków taśmowych oraz brzeszczotów (Wood Mizer Industries Sp. z o.o.),
• zakłady produkujące materiały ścierne (Saint-Gobain HPM Polska Sp. z o.o., Andre Abrasives Articles).


Jeśli chodzi o strukturę podmiotów gospodarczych w powiecie przeważają firmy należące do tzw. pozostałej działalności gospodarczej, stanowiące 76,4% podmiotów ogółem. Do podstawowych form działalności zalicza się handel hurtowy oraz detaliczny, naprawę pojazdów samochodowych, budownictwo, a także przetwórstwo przemysłowe. W większości są to osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Powiat kolski posiada również dość dobrze rozwiniętą sferę usług i handlu.
Znaczna część przedsiębiorców z terenu powiatu kolskiego zrzeszonych jest w Kolskiej Izbie Gospodarczej. Instytucja ta dba o interesy firm, reprezentuje je oraz promuje uczestnicząc w licznych spotkaniach, konferencjach, targach czy wystawach.



WARTO ZOBACZYĆ:

Powiat Kolski nie należy do regionów typowo turystycznych, jednak może pochwalić się licznymi zabytkami, których historia sięga nawet XIV wieku. Wśród zachowanych, atrakcyjnych pod względem historycznym i turystycznym zabytków architektury należy wymienić: kościoły, ratusze, zespoły i dworki pałacowe, ruiny zamków, dworki ukazujące najstarsze style architektoniczne, a także pomniki i zbiory muzealne.


Z uwagi na występujące licznie zasoby dziedzictwa historycznego i kulturalnego, szczególną rolę w powiecie kolskim odgrywa kwalifikowana turystyka kulturowa, religijna, a także muzealna. Znajdujące się na terenie powiatu zabytki architektoniczne znacząco podnoszą atrakcyjność turystyczną regionu, stanowiąc podstawę dla rozwoju ruchu turystycznego. W miejscowościach wiejskich można spotkać bardzo wiele cennych i urokliwych kościółków – zabytków reprezentujących drewnianą sztukę sakralną. Wpływ na ich liczną obecność na ziemiach kolskich ma bliskość Gniezna, które stanowiło dawniej ośrodek kultowego chrześcijaństwa w Polsce.


Do najciekawszych miejsc wartych odwiedzenia przez turystów zalicza się: ruiny zamku w Kole nad rzeką Wartą oraz ruiny zamku w Borysławicach pamiętające okres XIV i XV wieku, ratusz miejski w Kole, kościół farny pobudowany w stylu gotyckim, Klasztor OO. Bernardynów w Kole reprezentujący styl barokowo-rokokowy, kościół w Kościelcu reprezentujący sztukę romańską czy zamek w Przedczu wybudowany w połowie XIV wieku. Do zabytków klasycystycznych należą ratusze w Kłodawie, Dąbiu oraz Przedczu. Brdów z kolei może poszczycić się Sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej, w którym znajduje się historyczny obraz Matki Boskiej Zwycięskiej, namalowany w XV w. na życzenie Władysława Jagiełły. Z miejscowości tej umiejscowionej między dwoma jeziorami pochodzi matka Poli Negri - legendy kina niemego. Na cmentarzu w Brdowie znajduje się grobowiec dziadka Fryderyka Chopina - Jakuba Krzyżanowskiego, a także spoczywają bliscy Poli Negri. Niewątpliwie turystyczną perełkę regionu stanowi odrestaurowany Pałac hrabiego Kreutza w Kościelcu wzniesiony po 1836 roku, obecnie stanowiący siedzibę Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych.


Bardzo ważnym pod względem historycznym miejscem dla regionu jest Muzeum byłego niemieckiego Obozu Zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem, który stanowił pierwszy oraz najdłużej działający niemiecki obóz zagłady. Obecnie na terenie Muzeum każdego roku organizowane są liczne uroczystości upamiętniające pomordowanych podczas II wojny światowej91. W Kole z kolei funkcjonuje Muzeum Technik Ceramicznych, którego zbiory nawiązują do historii kolskiego fajansu. Do miejsc historycznych o znaczeniu regionalnym należą także: Kościół p.w. św. Rodziny w Przedczu, gdzie w 1931 r. funkcję wikariusza sprawował kardynał Stefan Wyszyński oraz Pustelnia w Kościele św. Trójcy w Dobrowie.


Na terenie powiatu kolskiego występują szlaki turystyczne związane z dziedzictwem historii i kultury. Do najciekawszych należą:
• szlak bunkrów i schronów w mieście Koło,
• szlak gotycki powiatu kolskiego – ukazujący piękno kościołów, katedr, klasztorów, ratuszy, zamków obronnych, ruin i murów miejskich – wybudowanych między XIV a XVI wiekiem.


Do interesujących miejsc zasługujących na uwagę każdego turysty z całą pewnością należy Kopalnia Soli Kłodawa, stanowiąca główną atrakcję regionu. Kopalnia ta jest jedyną czynną kopalnią soli na świecie, która udostępnia turystom podziemną trasę turystyczną, zlokalizowaną 600 m pod powierzchnią ziemi.


Na placu przed budynkiem Starostwa Powiatowego w Kole umiejscowiono pomnik symbolizujący „K-Dron”, będący jedynym takim pomnikiem na świecie. Budowla ta stanowi jedenastościenną bryłę geometryczną odkrytą przez Janusza Kapustę, artystę o zainteresowaniach filozoficznych oraz matematycznych, pochodzącego z Zalesia w gminie Dąbie.


We wsi Leszcze w gminie Kłodawa mieści się archiwum rdzeni i próbek geologicznych, które stanowi jedyny taki obiekt o charakterze zabytkowym, zarządzany przez Narodowe Archiwum Geologiczne Państwowego Instytutu Geologicznego.
          

Do najciekawszych miejsc sztuki sakralnej wartych odwiedzenia przez turystów zalicza się: kościół farny pobudowany w stylu gotyckim, Klasztor OO. Bernardynów w Kole reprezentujący styl barokowo-rokokowy czy kościół w Kościelcu reprezentujący sztukę romańską.

Brdów z kolei może poszczycić się Sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej, w którym znajduje się historyczny obraz Matki Boskiej Zwycięskiej, namalowany w XV w. na życzenie Władysława Jagiełły. Z miejscowości tej umiejscowionej między dwoma jeziorami pochodzi matka Poli Negri - legendy kina niemego. Na cmentarzu w Brdowie znajduje się grobowiec dziadka Fryderyka Chopina - Jakuba Krzyżanowskiego, a także spoczywają bliscy Poli Negri.

Bardzo ważnym pod względem historycznym miejscem dla regionu jest Muzeum byłego niemieckiego Obozu Zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem, który stanowił pierwszy oraz najdłużej działający niemiecki obóz zagłady. Obecnie na terenie Muzeum każdego roku organizowane są liczne uroczystości upamiętniające pomordowanych podczas II wojny światowej.

W Kole z kolei funkcjonuje Muzeum Technik Ceramicznych, którego zbiory nawiązują do historii kolskiego fajansu.

Do miejsc historycznych o znaczeniu regionalnym należą także: Kościół p.w. św. Rodziny w Przedczu, gdzie w 1931 r. funkcję wikariusza sprawował kardynał Stefan Wyszyński oraz Pustelnia w Kościele św. Trójcy w Dobrowie.

 

Do najciekawszych miejsc wartych odwiedzenia przez turystów zalicza się: ruiny zamku w Kole nad rzeką Wartą oraz ruiny zamku w Borysławicach pamiętające okres XIV i XV wieku, ratusz miejski w Kole, kościół farny pobudowany w stylu gotyckim, Klasztor OO. Bernardynów w Kole reprezentujący styl barokowo-rokokowy, kościół w Kościelcu reprezentujący sztukę romańską czy zamek w Przedczu wybudowany w połowie XIV wieku. Do zabytków klasycystycznych należą ratusze w Kłodawie, Dąbiu oraz Przedczu. Brdów z kolei może poszczycić się Sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej, w którym znajduje się historyczny obraz Matki Boskiej Zwycięskiej, namalowany w XV w. na życzenie Władysława Jagiełły. Z miejscowości tej umiejscowionej między dwoma jeziorami pochodzi matka Poli Negri - legendy kina niemego. Na cmentarzu w Brdowie znajduje się grobowiec dziadka Fryderyka Chopina - Jakuba Krzyżanowskiego, a także spoczywają bliscy Poli Negri89. Niewątpliwie turystyczną perełkę regionu stanowi odrestaurowany Pałac hrabiego Kreutza w Kościelcu wzniesiony po 1836 roku, obecnie stanowiący siedzibę Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych.

Bardzo ważnym pod względem historycznym miejscem dla regionu jest Muzeum byłego niemieckiego Obozu Zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem, który stanowił pierwszy oraz najdłużej działający niemiecki obóz zagłady. Obecnie na terenie Muzeum każdego roku organizowane są liczne uroczystości upamiętniające pomordowanych podczas II wojny światowej91. W Kole z kolei funkcjonuje Muzeum Technik Ceramicznych, którego zbiory nawiązują do historii kolskiego fajansu. Do miejsc historycznych o znaczeniu regionalnym należą także: Kościół p.w. św. Rodziny w Przedczu, gdzie w 1931 r. funkcję wikariusza sprawował kardynał Stefan Wyszyński oraz Pustelnia w Kościele św. Trójcy w Dobrowie.

Na terenie powiatu kolskiego występują szlaki turystyczne związane z dziedzictwem historii i kultury. Do najciekawszych należą:
• szlak bunkrów i schronów w mieście Koło,
• szlak gotycki powiatu kolskiego – ukazujący piękno kościołów, katedr, klasztorów, ratuszy, zamków obronnych, ruin i murów miejskich – wybudowanych między XIV a XVI wiekiem.

Do interesujących miejsc zasługujących na uwagę każdego turysty z całą pewnością należy Kopalnia Soli Kłodawa, stanowiąca główną atrakcję regionu. Kopalnia ta jest jedyną czynną kopalnią soli na świecie, która udostępnia turystom podziemną trasę turystyczną, zlokalizowaną 600 m pod powierzchnią ziemi. Na placu przed budynkiem Starostwa Powiatowego w Kole umiejscowiono pomnik symbolizujący „K-Dron”, będący jedynym takim pomnikiem na świecie. Budowla ta stanowi jedenastościenną bryłę geometryczną odkrytą przez Janusza Kapustę, artystę o zainteresowaniach filozoficznych oraz matematycznych, pochodzącego z Zalesia w gminie Dąbie. We wsi Leszcze w gminie Kłodawa mieści się archiwum rdzeni i próbek geologicznych, które stanowi jedyny taki obiekt o charakterze zabytkowym, zarządzany przez Narodowe Archiwum Geologiczne Państwowego Instytutu Geologicznego.

Powiat Kolski posiada bogatą ofertę wydarzeń kulturalno-rozrywkowo-sportowych. Jest organizatorem, ale również włącza się we współorganizację wielu imprez o charakterze regionalnym, ogólnopolskim, a nawet międzynarodowym. Do najbardziej znanych, odbywających się cyklicznie wydarzeń należą: Wielkopolskie Święto Mleka i Powiatu Kolskiego organizowane we współpracy z Okręgową Spółdzielnią Mleczarską w Kole. Wydarzenie to zostanie szczegółowo przedstawione w kolejnym rozdziale niniejszej pracy. Każdego roku we współpracy z gminami z terenu powiatu kolskiego organizowane są Dożynki Powiatowo-Gminne. Dużym zainteresowaniem cieszy się także „Dzień Ogórka”, odbywający się Karszewie, gm. Dąbie. Impreza to doskonała promocja produkcji oraz przetwórstwa tego zielonego warzywa. Stałym punktem w kalendarzu imprez powiatowych są Powiatowe Zawody Strzeleckie, podczas których zawodnicy rywalizują o Puchar Starosty Kolskiego. Każdego roku dzieci i młodzież z terenu powiatu kolskiego uczestniczy w Powiatowych Obchodach Dnia Ziemi i Lasu w Szkółce Zespolonej Kiejsze. Wydarzenie to dostarcza uczniom wiedzy na temat otaczającej nas przyrody. Przykładem wydarzeń kulturalno-rozrywkowych, które nawiązują do lokalnych tradycji są: Powiatowe Spotkanie z Folklorem oraz Powiatowy Przegląd Orkiestr Dętych. Na terenie gminy Kościelec odbywają się jedne z największych targów rolniczych w Wielkopolsce, których organizatorem jest Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu. Co dwa lata drużyny Ochotniczych Straży Pożarnych z każdej gminy prezentują swoje umiejętności oraz sprawność bojową podczas organizowanych wspólnie z Zarządem Powiatowym OSP oraz Komendą Powiatową Państwowej Straż Pożarnej w Kole Zawodów Sportowo-Pożarniczych. Powiat Kolski włącza się także w organizację takich imprez, jak: Koło Blues Festival połączony z Międzynarodowym Zlotem Motocykli i Automobili, Kolski Piknik Jeździecki czy Międzynarodowe Kryterium Kolarskie o „Srebrną Szprychę” - Memoriał im. Zdzisława Walczaka98. Bardzo popularną imprezą o zasięgu międzynarodowym jest Międzynarodowy Bieg Warciański im. Zdzisława Krzyszkowiaka odbywający się w październiku. Wydarzenie to bez wątpienia stanowi wizytówkę powiatu kolskiego, przyciągając biegaczy z całego świata.

źródło: www.starostwokolskie.pl

 

 

 

MIASTO SŁUPSK

 

 

https://www.slupsk.pl/

 

https://www.facebook.com/MiastoSlupsk/

 

https://www.instagram.com/slupsk_official

 

https://www.youtube.com/results?search_query=slupsk

Słupsk położony jest nad rzeką Słupią, 18 kilometrów od Morza Bałtyckiego i jest trzeci co do wielkości miastem woj. Pomorskiego. Stanowi świetną bazę wypadową nad polskie morze, gwarantując większy spokój i mniejszą ilość turystów w porównaniu z miejscowościami nadmorskimi. Jest też doskonałą alternatywą dla tych, którym znudziło się zwykłe plażowanie. Bogata historia, przepiękna architektura, kultura, atrakcje dla dzieci i cały czas zmieniające się i piękniejące miasto zachęca do jego odwiedzenia.

Kompleks zamkowy

Przez kilka stuleci Słupskiem władał ród Gryfitów. Najbardziej znanym przedstawicielem tego rodu był książę Bogusław X i to dzięki niemu Słupsk może pochwalić się Zamkiem Książąt Pomorskich. Ten XVI-wieczny budynek wybudowany początkowo w stylu gotyckim kilkadziesiąt lat później został przebudowany zgodnie z modnym wówczas stylem renesansowym. Od ponad 55 lat jest siedzibą Muzeum Pomorza Środkowego, a w swoich murach kryje m.in. historię miasta, Pomorza i rodu Gryfitów. Możemy tu zobaczyć m.in. sarkofagi ostatnich z rodu Gryfitów, także szereg pamiątek z historii miasta oraz historię

Do kompleksu zamkowego należy również młyn z ok. 1310 r., który uchodzi za jeden z najstarszych, działających obiektów architektury przemysłowej w Polsce. Pierwotnie mielono w nim zboże na mąkę, a od lat 60. XX w. prezentowana jest w nim wystawa etnograficzna muzeum obrazującą kulturę ludności rodzimej oraz powojennych słupskich osadników.

Kolejny obiekt położony w kompleksie muzealnym to urokliwy, zbudowany z muru pruskiego, XVIII-wieczny Spichlerz Richtera. Pierwotnie został wzniesiony przy ul. Kopernika jako magazyn zbożowy. Po przeniesieniu na obecne miejsce skrywa biura Muzeum Pomorza Środkowego oraz klimatyczną herbaciarnię, którą kojarzą wszyscy mieszkańcy Słupska.

Kompleks dopełniają gotycka Brama Młyńska z XIV w. – jedna z dwóch zachowanych bram wjazdowych do miasta, obecnie mieszcząca pracownie konserwatorskie słupskiego muzeum oraz Kościół św. Jacka, dawny Kościół Zamkowy, o którym opowiemy później.

Baszta Czarownic

Baszta została wzniesiona jako część XV-wiecznych murów obronnych miasta, rozciągniętych wzdłuż Słupi. Jej nazwa pochodzi od mieszczącego się w niej w XVII wieku więzienia dla kobiet posądzonych o czary. Najsłynniejszą słupską „czarownicą” była Katrina Zimmerman zwana Triną Papisten. Ta słupska zielarka była w Baszcie więziona i poddawana torturom. Ostatecznie w 1701 roku spłonęła na stosie. Dziś mieści się tu jeden z oddziałów Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej. Na trzech kondygnacjach organizowane są wystawy malarstwa, rysunku, fotografii i grafiki, a także instalacji przestrzennych.

Najstarsza pizzeria

Słupsk to także wyjątkowa pizzeria… To tu ponad 45 lat temu powstała pierwsza pizzeria w Polsce. Stworzył ją pan Tadeusz Szołdra przy barze mlecznym „Poranek” (ul. Wojska Polskiego 46). Od tego czasu pokolenia słupszczan i turystów zajadają się plackiem z pieczarkami, boczkiem lub kiełbasą. Receptura wypieku ciasta do pizzy jest autorska i niezmieniona od samego początku. Smacznego!

Zabytkowe Kościoły

Będąc w Słupsku warto przyjrzeć się tutejszym zabytkowym kościołom – m.in. Kościołowi św. Jacka, Kościołowi Mariackiemu, dawnemu Kościołowi Św. Mikołaja, czy Ewangelicko - Augsburskiemu Kościołowi Świętego Krzyża. Każdy z tych kościołów ma swoją własną, bogatą historię. Warto jednak wspomnieć, że podominikański Kościół św. Jacka znajdujący się niedaleko zamku jest jednym z najciekawszych i najbogatszych w pamiątki historyczne, kościołów Ziemi Słupskiej. Dawny Kościół św. Mikołaja natomiast był na początku przyklasztornym kościołem katolickim zakonu norbertanek, później także ewangelickim, w międzyczasie nawet cerkwią. Dziś mieści się w nim biblioteka. Z Kościołem Mariackim wiąże się natomiast pewna ciekawostka. Jego wieża jest odchylona od pionu o ok. 90 centymetrów.

Szlak Słupskiego Niedźwiadka Szczęścia

W XIX wieku w trakcie kopania torfu niedaleko Słupska została znaleziona figurka bursztynowego niedźwiadka. Figurka ta okazała się być amuletem, który należał do łowcy niedźwiedzi, a którego wiek badacze ocenili na około 3700 lat. W ten sposób ten przynoszący szczęście, najpierw łowcy niedźwiedzi, a później Słupskowi, niedźwiadek, stał się symbolem miasta. Jego bursztynową kopię można zobaczyć w słupskim ratuszu, a od czerwca 2017 r. kolorowe niedźwiadki można spotkać także na jego ulicach. 15 niedźwiadków tworzy swoisty Szlak Słupskiego Niedźwiadka Szczęścia, a 9 z nich można poszukiwać z książeczką z naklejkami dostępną w Centrum Informacji Turystycznej w Słupsku. Zachęcamy do poszukiwań i robienia sobie zdjęć z niedźwiadkami. A na wszystkich małych zdobywców niedźwiadków czeka dyplom - do odbioru w Centrum Informacji Turystycznej w Słupsku.

Innym ciekawym sposobem na zwiedzanie Słupska i niewątpliwą frajdą dla dzieci są questy. Na podstawie wierszowanej historyjki, szukając wskazówek, coś licząc, wypisując właściwe rzeczy maluchy poruszają się po nieoznakowanym w terenie szlaku. W CIT dostępne są dla dzieci dwie gry miejskie – „Szlakiem Słupskich Legend”, w której Słupski Chłopczyk oprowadza dzieci po mieście opowiadając słupskie legendy oraz „Szlakiem słupskich ciekawostek przyrodniczych” – w której podczas marszu dzieci odkrywają ciekawostki dot. spotykanych po drodze drzew czy związane z rzeką Słupią i żyjącymi w niej organizmami.

Witkacy w Słupsku

Choć samego Witkacego w Słupsku nigdy nie było to tutejsze muzeum może pochwalić się największą na świecie kolekcją prac plastycznych tego oryginalnego i interesującego artysty. Wystawa znajduje się w Białym Spichlerzu – budynku należącym do Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. Na wystawie stałej pokazywane są tu wszystkie prace artysty, które są w posiadaniu MPŚ oraz fotografie, listy i pierwodruki książek. Będąc w Białym Spichlerzu przybliżymy sobie postać Witkacego i dzieła Firmy Portretowej S.I.Witkiewicz. Na pięciu kondygnacjach obejrzymy wystawy: Witkacy inaczej…; Witkacy. Obrazy – rysunki – grafiki + archiwalia; W nawiązaniu do Witkacego od XIX do XXI wieku czy Słupsk – miasto i ludzie.

Witkacego poznamy nie tylko przez odwiedzenie go w Muzeum. Specjalnie z myślą o tym nietuzinkowym artyście został stworzony quest „Śladami Witkacego”, dostępny w słupskiej informacji turystycznej. To kolejna propozycja zabawy połączonej z odkrywaniem miasta, bogata w smaczki związane z życiem i twórczością Witkacego. Choć artysta ten w Słupsku nigdy nie zagościł, to niewątpliwie dla wielu, jest jedną z najlepszych wizytówek Słupska. Papierowa wersja podróży z Witkacym dostępna na miejscu w CIT.

Słupski street-art

Wędrując po Słupsku rozglądajmy się wokół siebie. Słupski street-art to przede wszystkim 40 murali – dekoracyjnych, wielkoformatowych malowideł ściennych, których jednak stale przybywa oraz opisywane wcześniej niedźwiadki szczęścia.

W samym centrum Słupska znajduje się kilkanaście budynków ozdobionych swoistą, ilustrowaną opowieścią o mieście. Umiejscowione m. in. na ulicy Bema, Niedziałkowskiego czy Starzyńskiego, ten ostatni nawiązujący do historii miasta i jego postaci, zachwycają. Odnajdujemy tu m. in. Heinricha von Stephana, Jerzego Waldorffa, Otto Freundlicha, Gebharda von Blücher czy Trinę Papisten.

Na temat słupskiego street-artu również powstał quest -prowadzi on śladami murali i niedźwiadków. Jest to świetna okazja do odkrycia tajemnic słupskiej sztuki ulicznej, której w Słupsku nie brakuje. Przejście questa zajmuje około 1 h i rozpoczyna się przy Centrum Informacji Turystycznej przy ul. Starzyńskiego 8.

Bezpłatne Spacery

A dla wszystkich tych, którzy lubią bardziej „typowe” zwiedzanie, Słupsk przygotował cykl bezpłatnych spacerów z przewodnikiem po mieście. W okresie wakacyjnym Fundacja Partnerstwo Dorzecze Słupi prowadząca słupskie Centrum Informacji Turystycznej w każdą środę bezpłatne spacery po mieście z przewodnikiem. Tematyka jest związana z historią i przyrodą miasta. Spacery poprowadzą eksperci, pasjonaci, historycy i miłośnicy Słupska.

Zaplanowano 15. tematycznych spacerów, które poprowadzą eksperci, pasjonaci, historycy i miłośnicy Słupska. Spacery będą dotyczyły zagadnień związanych z historią oraz przyrodą miasta. Dodatkowo, zmyślą o rosyjskojęzycznych mieszkańcach i turystach, odbędzie się jeden spacer w języku rosyjskim. Spotkania będą organizowane od 16 czerwca do 22 września w każdą środę miesiąca (z wyjątkiem spotkania po rosyjsku, które odbędzie się w sobotę). Każdorazowo zbiórka o 16.30 pod ratuszem.

Organizatorem spacerów jest Fundacja Partnerstwo Dorzecze Słupi, we współpracy z Muzeum Pomorza Środkowego, Parkiem Krajobrazowym „Dolina Słupi”, Słupskim Ośrodkiem Kultury, Miejską Biblioteką Publiczną w Słupsku, Archiwum Państwowym w Koszalinie Oddział w Słupsku oraz Teatrem Tęcza. Zadanie jest współfinansowane przez Miasto Słupsk.

Słupski Jarmark Wakacyjny

W okresie od lipca do września w każdy weekend przy ulicy Nowobramskiej odbywa się Słupski Jarmark Wakacyjny, podczas którego lokalni rękodzielnicy i kolekcjonerzy oraz producenci przetworów, miodów, serów i nalewek proponują odwiedzającym swoje wyroby.

Warto także zobaczyć:  Elektrownie wodne, Muzeum Kultury Ludowej Pomorza w Swołowie, Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach, Dolina Charlotty, Pałac Bismarcka w Warcinie, Ustka

tekst ze strony: www.slupsk.pl

 

 

POWIAT KAMIEŃSKI

 

 

https://powiatkamienski.pl/

 

https://www.youtube.com/channel/UCqJG2IpAdZM4w41x2IpMFgw

 

https://www.facebook.com/powiat.kamienpomorski

Powiat kamieński – powiat w północno-zachodniej Polsce, w woj. zachodniopomorskim, utworzony w 1999 roku w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Kamień Pomorski. Położony jest na wyspie Wolin, Wybrzeżu Trzebiatowskim i Równinie Gryfickiej.

Powiat ma rozbudowaną bazę turystyczną, z której największą atrakcją jest Woliński Park Narodowy, w którym to znajduje się najwyższy w Polsce klif. Siedzibą Parku są Międzyzdroje, bardzo popularne wśród turystów odwiedzających zachodniopomorskie wybrzeże. Do 1975 r. na obecnym obszarze istniały 2 powiaty: kamieński i woliński z siedzibą w Świnoujściu (obejmował teren wyspy Wolin).

W skład powiatu wchodzą:

    gminy miejsko-wiejskie: Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski, Międzyzdroje, Wolin
    gminy wiejskie: Świerzno
    miasta: Dziwnów, Golczewo, Kamień Pomorski, Międzyzdroje, Wolin

Według danych z 31 grudnia 2019 roku powiat zamieszkiwało 46 999 osób. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku powiat zamieszkiwało 46 861 osób.

Liczne rozlewiska wodne: Zalew Kamieński, Zatoka Cicha, rzeka Dziwna, powodują, że Powiat Kamieński jest niewątpliwie wspaniałym miejscem dla wszystkich lubiących sporty wodne (żeglarstwo, kajakarstwo, windsurfing, nurkowanie i wędkarstwo). Wędkując można złowić wiele gatunków ryb. Występują tutaj: okoń, płoć, krąp, leszcz. węgorz, boleń, krasnopiórka, jazgarz, lin, szczupak, sandacz i śledź.
Na naszych wodach rozgrywają się prestiżowe regaty: Międzynarodowe Mistrzostwa NSKO i eliminacje do Mistrzostw Świata i Europy w klasie Optimist - OPEN POLISH OPTIMIST CHAMPIONSHIP oraz Regaty Kamień Pomorski CUP FORMUŁA WINDSURFING i FUNBOARD.
Jachty mogą cumować na licznych przystaniach w takich miejscowościach jak: Kamień Pomorski, Międzywodzie, Dziwnów, Wolin, Sierosław czy Wicko. Dla turystów oferujemy rejsy statkami po Bałtyku i po Zalewie Kamieńskim. Rozciągające się wokół lasy dają schronienie przed upałami i zapewniają kontakt z nieskazitelną przyrodą. Na naszym terenie położony jest Woliński Park Narodowy. Można tam zobaczyć żubry (żyjące w rezerwacie pokazowym), 200 gatunków ptaków wodnych, orła bielika oraz różnorodne gatunki roślin. Wędrując licznymi szlakami turystycznymi i ścieżkami dydaktycznymi warto odwiedzić Jezioro Turkusowe oraz słynne 4 punkty widokowe: Gosań, Zielonka, Piaskowa Góra, Kawcza Góra. Kolejnymi atrakcjami rekreacyjnymi powiatu są 2 pola golfowe zlokalizowane w Kołczewie (http://www.abgc.pl/) i w Grabowie (http://golfkcc.pl/)
 

Przebywając na naszym terenie warto odwiedzić znane uzdrowiska i ośrodki rehabilitacyjne w Kamieniu Pomorskim, Międzywodziu, Międzyzdrojach czy Dziwnowie. Atrakcyjność turystyczną Powiatu Kamieńskiego podnosi również wiele zabytków:

    Zespół Katedralny wpisany w 2005 r. na listę pomników historii Prezydenta RP: Katedra z jedynym przykatedralnym wirydarzem w Polsce oraz skarbcem, Pałac Biskupi, Dworek Evalda von Kleista – wynalazcy kondensatora elektrycznego oraz pozostałe obiekty zespołu (szkoła, Dom Jana Vianeya, stara plebania, dom sióstr zakonnych),
    Dawny system obronny Kamienia Pomorskiego: odcinek murów nad Zalewem, Furta Maślana, Baszta z Bramą Wolińską (gdzie znajduje się Muzeum kamieni szlachetnych), fosy obronne,
    głaz „Królewski” na Zalewie Kamieńskim,
    Bunkier V3 - Jedyna w Polsce ekspozycja tajnej broni niemieckiej V-3, z okresu II wojny światowej. Dziś- 61 lat po wojnie, celem ekspozycji zlokalizowanej na byłym, tajnym poligonie doświadczalnym w Międzyzdrojach - Zalesiu, jest ukazanie ciekawostek militarnych, które miały zmienić tok wojny. Ekspozycja jest niezwykła, gdyż jest umiejscowiona w bunkrze, gdzie były składowane pociski V-3. W pobliżu bunkra znajdują się pozostałości stanowisk ogniowych tych pocisków.

Miłośnicy historii powinni przyjechać w okresie letnim na Festiwal Wikingów w Wolinie (http://jomsborg-vineta.com/)

Do głównych atrakcji należą widowiska wojenno-historyczne, pokazy wczesnośredniowiecznych rzemiosł, kuchni, obozów wikińskich, wyścigi starych okrętów oraz towarzyszący całej imprezie festiwal muzyki celtyckiej i słowiańskiej w wykonaniu nie tylko polskich ale również zagranicznych artystów m.in. z Anglii, Danii i Skandynawii. Wędrując po ziemiach Powiatu Kamieńskiego trzeba wstąpić do Międzyzdrojów i zrobić sobie zdjęcie ze sławnymi aktorami w czasie Gali Gwiazd, trzeba również przejść się aleją gwiazd. Obejrzeć odciśnięte dłonie w brązie. Obok promenady jest Gabinet Figur Woskowych z gwiazdami kina. Warto również porozmawiać z najlepszymi polskimi sportowcami w czasie Festiwalu Gwiazd Sportu w Dziwnowie. Amatorów dzikiego zachodu zapraszamy na Western Piknik w Sułominie.

źródło: www.powiatkamienski.pl; Wikipedia