Sucha Beskidzka (do 1965 Sucha) – miasto w południowo-zachodniej części województwa małopolskiego, w powiecie suskim (siedziba starostwa).
W okresie II Rzeczypospolitej oraz w latach 1945–1975 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego, a od 1975 do 1998 do województwa bielskiego.
Sucha Beskidzka - miasto powiatowe, leży w malowniczej kotlinie w dolinach rzek Stryszawki i Skawy, na pograniczu Beskidów Makowskiego, Żywieckiego i Małego. Lokowana jako niewielka osada w 1405 roku na 13 łanach frankońskich w 2005 roku obchodziła 600-lecie istnienia. Nieprzeciętne walory krajobrazowe, wynikające z położenia miasta w centrum Beskidów oraz jeden z większych kompleksów zabytkowych w województwie małopolskim z renesansowym zamkiem zwanym "Małym Wawelem", to niewątpliwe atuty miasta. Dogodne położenie przy skrzyżowaniu głównych szlaków komunikacyjnych Sucha- Kraków - Żywiec - Zakopane oraz możliwość wypadu w okoliczne pasma Beskidów i dalej na Słowację to czynniki, które sprzyjają rozwojowi różnych form turystyki.
Sucha Beskidzka liczy obecnie ok. 10 tysięcy mieszkańców spełnia od wielu lat rolę lokalnego centrum administracyjno gospodarczego. Taka pozycja miasta wzmocniona została znacznie w wyniku ponownego uzyskania przez Suchą statusu stolicy powiatu. Swoją siedzibę mają tu m.in.: Komenda Powiatowa Policji, Komenda Powiatowa Straży Pożarnej, Szpital Rejonowy z wysoko wykwalifikowaną kadrą i z nowoczesnym wyposażeniem, Sąd Rejonowy, Prokuratura Rejonowa, Powiatowy Urząd Pracy, Urząd Skarbowy, Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna, Nadleśnictwo, ZUS i KRUS.
Miasto staje się coraz ważniejszym ośrodkiem edukacyjnym o znaczeniu ponadregionalnym. Działają tu: Wyższa Szkoła Turystyki i Ekologii Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych i Zamiejscowy Ośrodek Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Sucha, minio ogólnie znanych problemów gospodarczych dotykających nasz kraj, przeżywa wyraźny rozwój. Stopa bezrobocia jest tutaj znacznie niższa od średniej krajowej. Wynika to w dużej mierze z zaradności, pracowitości przedsiębiorczości mieszkańców.
Liczne atuty miasta mogą stanowić naturalną zachętę dla potencjalnych inwestorów. W tym kontekście warto wspomnieć o łatwym dostępie komunikacyjnym oraz niewielkim oddaleniu Suchej od mających powstać głównych arterii drogowych Polski: północ-południe i wschód-zachód.
WARTO ZOBACZYĆ:
renesansowy zamek suski przy ul. Zamkowej 1, zwany „Małym Wawelem” (obecnie siedziba Miejskiego Ośrodka Kultury i Muzeum Miejskiego oraz hotel i restauracja „Kasper Suski”),
barokowy park zamkowy w stylu francuskim z ok. 1708,
neogotycka oranżeria z II poł. XIX w. w parku zamkowym,
drewniana karczma „Rzym” z XVIII w. na rynku,
Muzeum Ziemi Suskiej przy ul. Batalionów Chłopskich 22, „Domek Ogrodnika” (zamieszkały niegdyś przez zamkowego ogrodnika),
budynek stacyjny, powstały w latach 1881–1882, z typową dla galicyjskich kolei architekturą,
trzy drewniane dworki oficjalistów z lat 80. XIX w. przy ulicy Mickiewicza 36,38 i 40,
drewniany dom z II poł. XVIII w. przy ul. Role 182 oraz inny drewniany dom z przełomu XIX i XX w. przy ul. Mickiewicza 68,
murowany budynek browaru dworskiego z ok. 1800 r. przy ul. Mickiewicza 32,
kamienice przy suskim rynku z XIX w.,
mini skansen taboru kolejowego (fila skansenu w Chabówce) – dwa parowozy: normalnotorowy z 1909 r. i wąskotorowy z 1919 r., parowozownia z 1886 r.,
ścieżka przyrodniczo-leśna „Jasień”,
grób konfederatów barskich,
wiąz Sobieskiego.
zespół klasztoru kanoników regularnych: kościół manierystyczno-barokowy z 1613–14, budynek klasztoru (obecnie plebania), trzy kaplice z XVII wieku oraz kaplica cmentarna z 1910 r.,
drewniany spichlerz z XVIII / XIX w. powyżej plebanii[9],
kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, neogotycki z początku XX w. zbudowany według
projektu Teodora Talowskiego,
mogiła konfederatów barskich znajdująca się koło kościoła, rozstrzelanych w 1771 r. przez Moskali,
kaplica pod wezwaniem św. Brata Alberta z 1983 r. w dzielnicy Błądzonka,
Kaplica Konfederatów Barskich na górze Jasień z II połowy XVIII w.,
figury i kapliczki przydrożne, między innymi dwie figury św. Jana Nepomucena z 1779 r. oraz 1795 r. przy kościele neogotyckim, św. Antoni z 1728 r., Chrystus Frasobliwy z 1743 r., św. Wawrzyniec z 1838 r.,
XIX w. pomniki na cmentarzu parafialnym założonym w 1836 r.
Grota Komonieckiego
Wodospad na Mosornym Potoku
źródło: www.sucha-beskidzka.pl; Wikipedia
Gmina Sucha Beskidzka bardzo dziękuje za promowanie naszego miasta.
OdpowiedzUsuń