Nadleśnictwo Rymanów ma swoją siedzibę w zabytkowym dworku wybudowanym w 1826 roku.
Z kart historii można dowiedzieć się o różnych kolejach losu, które spotykały niewielkie miasteczko Rymanów. Od czasów lokalizacji przez Władysława Polczyka, który „...pragnąc przez lokalizację miasta powiększyć pożytki ziemi ruskiej, powierza skrzętnemu Mikołajowi, synowi Reymana, lokować na prawie magdeburskim miasto w miejscu, gdzie znajdują się wsie książęce Cisna i Ladzin...", poprzez burzliwe dzieje reformacji i lata świetności pod rządami Józefa Ossolińskiego. Magnat ten na koniec życia osiadł w Rymanowie (należał on bowiem do ulubionych siedzib) i dzięki temu dwór ten został zasiedlony niemałą liczbą szlachty. Po jego śmierci dobra wchodzące w skład dominium rymanowskiego zakupił Franiczek Skórski.
W 1826 roku, dla właścicielki Rymanowa Zofii Skórskiej, wzniesiono dwór wg projektu jej brata, Piotra Signo, znanego lwowskiego architekta pochodzenia włoskiego.
Architektonicznie założony na planie czworokąta, z krótkimi skrzydłami alkierzowymi, w fasadzie umieścił kolumny. Budynek został otoczony parkiem.
W 1872 roku majątek został nabyty przez Stanisława i Annę z Działyńskich Potockich. Nowi właściciele rymanowskiego majątku okazali się społecznikami. Z ich inicjatywy w 1874 roku powstało Towarzystwo Zaliczkowe i Kółko Rolnicze, a owładnięta ideą krzewienia rzemiosła chałupniczego, Anna z Działyńskich Potocka założyła szkółkę snycerska i Towarzystwo Tkackie. Im też zawdzięczamy odkrycie wód mineralnych i powstanie Rymanowa Zdroju. Właściwie odkrycie wód mineralnych zawdzięczamy krowom, bo właśnie one pierwsze wolały pić wodę z „brudnych" przyrzecznych bajorkach, niż z czystej rzeki - na co zwrócili uwagę gospodarze.
Po zlokalizowaniu źródeł przez technologa Tytusa Sławika, oddano wody lecznicze do eksploatacji.
Rozwój Rymanowa został spowolniony przez I, a potem II Wojnę Światową. Szczególnie ta druga okazała się hekatombą dla miasteczka. Zginęło wówczas wielu rymanowian.
Wojenna zawierucha nie ominęła również zabudowań dworskich, które spłonęły w trakcie wyzwalania Rymanowa. Po 1945 roku odbudowany ze zniszczeń dwór przeznaczono na siedzibę rymanowskiego nadleśnictwa, w którego władaniu jest do dzisiaj.
Sam budynek (już bez skrzydeł alkierzowych, które zostały zburzone w 1945 roku), został poddany remontowi sfinansowanemu przez Lasy Państwowe w roku 2000. Dzięki temu dziś możemy oglądać odnowioną klasycystyczną fasadę budynku. Wnętrze budynku, przez projektanta (Piotra Signo) oparte na kształcie krzyża, z uwzględnieniem pomieszczenia ze sklepieniem kolebki kopułowej (było kaplicą), w trakcie prac remontowych, prowadzonych pod nadzorem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, przystosowano do pełnienia funkcji biurowych, a w byłej kaplicy mieści się posterunek Straży Leśnej. Zachowała się również żeliwna, neogotycka balustrada tarasu nad portykiem wschodnim (datowana na 1 poł. XIX wieku). Gmach otoczony jest parkiem. Jego oryginalny układ możemy poznać z map katastralnych z roku 1852. Do dnia dzisiejszego zachował się przed frontem dworu klomb otoczony trawnikiem, tworzący rodzaj gazonu. Na przedłużeniu linii dworu – figura sakralna Matki Boskiej.
Zachowały się również dwie aleje parkowe, główna lipowa i biegnąca równolegle do niej grabowa. Należy również wspomnieć o trzech pomnikach przyrody, znajdujących się w najbliższym sąsiedztwie budynku nadleśnictwa. Są to jesiony wyniosłe, które z racji swoich rozmiarów, cieszą się należytą atencją wśród interesantów i pracowników Nadleśnictwa Rymanów. Stan zdrowotny opisywanego parku - dzięki systematycznie prowadzonym pracom pielęgnacyjnym - jest oceniany na dobry.
Dwór, z otaczającym go parkiem wrósł przez te wszystkie lata w krajobraz, a uroku dodaje mu bocianie gniazdo uwite na jednym z kominów.
Obecna funkcja, jaką pełni budynek została zaakceptowana i doceniona przez mieszkańców Rymanowa (umieszczono go na trasie wytyczonej ścieżki historycznej), a nagrodą za trud wniesiony w utrzymanie w należytym stanie budynku i parku przydworskiego, są słowa odwiedzających biuro nadleśnictwa, że „..tu widać gospodarza…".
Nadleśnictwo Rymanów zarządza w imieniu Skarbu Państwa lasami państwowymi na powierzchni 20 742 ha.
Nadleśnictwo Rymanów zarządza w imieniu Skarbu Państwa lasami państwowymi na powierzchni 20 742 ha.
Przestrzenne usytuowanie lasów nadleśnictwa
Grunty zarządzane przez Nadleśnictwo Rymanów położone są w południowej części województwa podkarpackiego, w powiatach:
sanockim - gminy: Komańcza (obręby ewidencyjne: Darów, Jasiel, Moszczaniec, Polany Surowiczne, Rudawka Jaśliska, Surowica, Wisłok Wielki), Zarszyn (obręby ewidencyjne: Długie, Nowosielce, Odrzechowa, Pielnia, Posada Zarszyńska), Bukowsko (Karlików, Przybyszów, Wola Piotrowa, Wola Sękowa), Besko (obręby ewidencyjne: Besko, Mymoń),
krośnieńskim - Rymanów (obręby ewidencyjne: Deszno, Głębokie, Klimkówka, Królik Polski, Królik Wołoski, Posada Górna, Puławy, Rudawka Rymanowska, Rymanów Zdrój, Tarnawka, Wisłoczek, Wołtuszowa, Wólka, Zawoje), Jaśliska (obręby ewidencyjne: Czeremcha, Daliowa, Jaśliska, Lipowiec, Posada Jaśliska, Szklary, Wola Niżna, Wola Wyżna) i miasto Rymanów.
Nadleśnictwo składa się z dwóch obrębów leśnych: Jaśliska i Rymanów.
Podział powierzchniowy w Nadleśnictwie Rymanów jest podziałem górskim. Linie podziału powierzchniowego prowadzone są szczegółami ukształtowania terenu (grzbiety, potoki), drogami leśnymi, a duże partie stoków pocięte są liniami sztucznymi na oddziały.
Rzeźba terenu
Teren Nadleśnictwa charakteryzuje się bardzo urozmaiconą rzeźbą terenu. Przeważająca część ma charakter górski; pojawiają się tu najczęściej łagodne stoki pocięte dolinami potoków. Najwyższymi wzniesieniami są: w obrębie Jaśliska - Kamień (857,0 m n.p.m. - najwyższy punkt obszaru Nadleśnictwa), Kanasiówka (823,0 m n.p.m.); w obrębie Rymanów - Dział (668,5 m n.p.m.), Kopiec (635 m n.p.m.), Sucha Góra (611 m n.p.m.).
Krańce północno-wschodnie, należące do regionu Dołów Jasielsko - Sanockich , mają charakter podgórski - przeważają wzniesienia nie przekraczające 500 m n.p.m. W tej części znajduje się najniższej położony punkt Nadleśnictwa, około 280 m n.p.m.
Podstawowe znaczenie gospodarcze dla Nadleśnictwa posiada siedlisko lasu górskiego świeżego, mające największy udział powierzchniowy (89,26%) oraz w mniejszym stopniu las wyżynny świeży (4,66%) i las górski wilgotny (3,02%). Pozostałe wyszczególnione powyżej typy siedliskowe stanowią element różnorodności przyrodniczej. W ujęciu troficznym występują prawie wyłącznie siedliska żyzne, a w ujęciu wilgotnościowym – świeże. Warunki siedliskowe w obrębach leśnych Jaśliska i Rymanów są zbliżone. W obrębie Rymanów występują siedliska wyżynne (Lwyżśw, Lwyżw, LŁwyż), których brak jest w obrębie Jaśliska. Z kolei obręb Jaśliska wyróżnia się niewielkim udziałem górskich siedlisk borowych (BMGb - 0,07%).
Największą powierzchnię zajmują siedliska w stanie naturalnym i zbliżonym do naturalnego (w Nadleśnictwie ponad 60%). Znaczny jest także udział siedlisk zniekształconych (blisko 40%), głównie w wyniku wprowadzania w przeszłości sosny oraz sukcesji olszy szarej na żyzne porolne siedliska lasowe. Brak jest zupełnie siedlisk zdegradowanych, silnie zdegradowanych i zdewastowanych.
Zbiorowiska roślinne
W strukturze leśnych zbiorowisk roślinnych dominują żyzne buczyny Dentario glandulosae-Fagetum (około 75% powierzchni) oraz zbiorowiska zastępcze na gruntach porolnych (około 15% pow.). Pozostałą część zajmują: grąd subkontynentalny Tilio - Carpinetum (5% pow.), łęgi i olszyny górskie oraz zbiorowiska nieleśne.
Struktura gatunkowa drzewostanów
Według rzeczywistego udziału, podobnie jak wg gatunków panujących, w składzie drzewostanów całego Nadleśnictwa dominują: buk (34,67% powierzchni i 34,03% miąższości), jodła (26,21% powierzchni, 34,03% masy) oraz sosna (odpowiednio 17,17%; 16,54%). Kolejne gatunki mają udziały wyraźnie niższe. Są to: modrzew (odpowiednio 5,32% i 4,17%), olsza szara (4,86% i 2,08%), jesion (3,11% i 2,47%), świerk (2,89% i 2,47%), jawor (2,63% i 2,06%).
Poza gatunkami wymienionymi wyżej, w składzie drzewostanów występują ponadto: brzoza (0,88% powierzchni, 0,61% miąższości), dąb (odpowiednio: 0,51% i 0,58%), grab (0,66% i 0,43%), olcha (0,36% i 0,22%), wierzby (0,37% i 0,16%), osika (0,16% i 0,10%), lipa (0,08% i 0,07%), a także czereśnia, wiąz, klon, dąb czerwony, daglezja, sosna czarna, których udziały są na poziomie znikomych części procenta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz