2.png){kind=small}
FILM PROMOCYJNY O GMINIE BOBOLICE:
BOBOLICKIE WIADOMOŚCI SAMORZĄDOWE:
https://bobolice.pl/wiadomosci/kategoria/218
Bobolice (niem. Bublitz) – miasto w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Bobolice. Położone na Pojezierzu Bytowskim, nad rzeką Chociel, w pobliżu jeziora Chlewo. Drugie pod względem liczby ludności miasto powiatu koszalińskiego.
Bobolice - malownicze miasto położone w uroczej dolinie, przecięte dwoma głównymi szlakami biegnącymi z Warszawy i Poznania do Kołobrzegu. Do miasteczka prowadzi siedem dróg, podobno są one na miejscu tych dróg, którymi kiedyś, wg legendy siedmiu braci, z siedmiu miejsc wyruszyło w świat w poszukiwaniu szczęścia. Szczęście to odnaleźli właśnie w Bobolicach. Można by rzec, że wszystkie drogi prowadzą do Bobolic...
Gminę Bobolice należy postrzegać jako mikroregion nieskażonego środowiska przyrodniczego i wybitnych walorów krajobrazowych.Zróżnicowana morfologia terenu, duża lesistość i duża ilość jezior polodowcowych jest swoistym "darem matki natury", który sprawia, że gmina Bobolice jest rajem dla miłośników przyrody. Znajdują się tutaj rezerwaty przyrody, obszary chronionego krajobrazu, zespół przyrodniczo - krajobrazowy, użytki ekologiczne i strefy ochronne ptaków drapieżnych, pomniki przyrody żywej i nieożywionej i inne cenne elementy przyrody.
Blisko Bobolic, tuż przy nieczynnym, przecinającym miasto nasypie kolejowym, na łąkach króluje pełnik europejski. Na Podkarpaciu i Tatrach, gdzie jest popularny, pełnik nazywany jest różą górską, górską różyczką lub różą żółtą. Jest gatunkiem rosnącym dziko w całej Europie. W Polsce obecny jest głównie na niżu jako roślina wilgotnych łąk, widnych zarośli, obrzeży wilgotnych lasów. W Bobolicach znajduje się jego najbardziej na północ wysunięte stanowisko. Tworzy imponujące kwietne kobierce. To właśnie kwiaty są atutem pełnika. Cytrynowo - złocisto -żółte rozkwitają w maju. Pełnik jest rośliną prawnie chronioną. Należy do tych roślin, które, niestety, na naszych łąkach spotykamy co raz rzadziej. Botaniczna nazwa tego gatunku to Trollius europaeus. Troll jest wyrazem starogermańskim, oznaczającym kulistość. Według lokalnej legendy jego nazwa wzięła się od pełni księżyca, podczas której został po raz pierwszy zauważony. Jego kulisty kształt przypominał pełnię, stąd został nazwany pełnikiem.
Najważniejszymi elementami charakteryzującymi gminę pod względem przyrodniczym są: unikalne jeziora oligotroficzne z roślinnością lobeliową, zachowana roślinność mszarna na torfowiskach kotłowych (torfowiska wysokie), roślinność związana z dolinami rzecznymi, wąwozami i jarami, w tym bogate łęgi przystrumykowe, liczne źródliska, torfowiska źródliskowe i mechowiska oraz rozległe połacie buczyny pomorskiej i grądu środkowoeuropejskie.
Miasto Bobolice położone jest pomiędzy dwoma dużymi ośrodkami administracyjno - Gmina i gospodarczymi - Koszalinem i Szczecinkiem. Po reformie administracyjnej w 1998r. i zlikwidowaniu województwa koszalińskiego Gmina Bobolice wchodzi w skład powiatu koszalińskiego a ten przynależy do województwa zachodniopomorskiego ze stolicą w Szczecinie. Pod względem administracyjnym podlega powiatowi koszalińskiemu i wojewodzie zachodniopomorskiemu. Gmina Bobolice sąsiaduje z gminami Grzmiąca i Tychowo od zachodu, Manowo i Polanów od północy, Biały Bór od wschodu i Szczecinek od południa.
Pod względem geograficznym niemal cały teren gminy znajduje się w jednostce fizycznogeograficznej 314,47 Pojezierze Bytowskie. Tylko mały obszar położony na północy od Pradoliny Pomorskiej zaliczony został do jednostki 314,46 Wysoczyzna Polanowska, a podobnie mały obszar na południe od Porostu do jednostki 314,67 Równina Charzykowska. Pod względem klimatycznym gmina znajduje się częściowo w krainie klimatycznej "Pas północny Pojezierza Pomorskiego" - niższa część północna i zachodnia, częściowo w krainie Pojezierze Miastecko- Bytowskie - pozostały obszar.
Przez miasto i gminę przepływa rzeka Chociel o długości 23 km., wpadająca do Radwi, dopływu Parsęty.
Przez gminę przebiega południkowo droga krajowa Nr 11 Kołobrzeg - Koszalin - Bobolice - Szczecinek - Poznań oraz droga krajowa Nr 25 Bobolice - Biały Bór - Człuchów z odgałęzieniami do Bydgoszczy i Warszawy. W Bobolicach krzyżuje się dużo dróg wojewódzkich i dróg krajowych regionalnych. Charakterystyczną cechą układu drogowego miasta i gminy jest to, iż gmina obsługiwana jest przez drogi, które promieniście rozchodzą się z Bobolic.
Środowisko przyrodnicze
Z ogólnej powierzchni 16.500 ha przypada na lasy, 1.300 ha na łąki, 516 ha na jeziora. Cały obszar gminy, położony w strefie moren czołowych i jest silnie zróżnicowany pod względem wysokości (od 65 do 216,6m n.p.m.). Charakteryzuje się dużą ilością dolin i wzniesień z oczkami wodnymi i strumykami. Wysokie walory krajobrazowe to również około 100 jezior, w tym 16 o powierzchni od 5 do 55 ha i kilkadziesiąt małych od 0,5 do 1 ha o łącznej powierzchni - 354 ha. Jeziora te charakteryzują się wyjątkową czystością wód. Do największych istnieje bardzo dogodny dojazd. W wielu jeziorach znajdują się piaszczyste dna idealne dla zorganizowania kąpielisk. Każde z jezior, przylega do lasów co stwarza możliwości organizowania biwaków. Brzegi są dostępne dla turystów. Wędkarstwo - jeziora zasobne są w różne gatunki ryb. Dominują leszcz, węgorz, karp, szczupak, lin, okoń, płoć. Są również rzadkie gatunki ryb jak sieja w jeziorze Chlewo i sandacz w jeziorze Trzpień. Tak więc można wędkować spławikowo jak też spiningować. Ponadto dla spiningistów, amatorów ryb łososiowych polecić można rzekę Chociel, w której żyją pstrągi potokowe oraz górną Radew, w której również można złowić pstrąga potokowego, lipienia oraz troć.
Na terenie gminy prawną i formalną ochroną objęte są następujące tereny i obiekty: Rezerwat przyrody "Buczyna" o pow. 9,78 ha w leśnictwie Chociwle; Rezerwat przyrody "Jezioro Piekiełko" - jezioro lobeliowe o głębokości 26 m i pow. 9,95 ha w Nadleśnictwie Bobolice; Rezerwat przyrody "Jezioro Szare" - jezioro lobeliowe o głębokości 9 m i pow. 8,30 ha w Nadleśnictwie Bobolice; Zespół przyrodniczo-krajobrazowy "Dolina rzeki Chociel"- położony powyżej Bobolic w strefie źródliskowej.
ZARYS HISTORYCZNY:
Historia miasta sięga korzeniami epoki brązu i początków epoki żelaza. Już w I i II wieku naszej ery w okolice Bobolic docierali kupcy rzymscy. W urnie w Goździe znajdowały się szczypce, w Starem Bornem znajdował się miecz, a w grobowcach Głodowej i Trzebienia znaleziono agrafki i małe miseczki. Ówcześni osadnicy trudnili się rolnictwem. W I i II w. n. e. docierali w te okolice kupcy rzymscy, którzy pozostawili po sobie brązowe kociołki, misy i rondle. W okresie wczesnego średniowiecza i średniowiecza region był dość gęsto zasiedlony przez Słowian, po których pozostało wiele grodzisk, w tym grodzisko w Bobolicach. W tym czasie przez Bobolice prowadził kilka szlaków handlowych, lądowych i wodnych. Takim ważnym szlakiem był szlak z Marchii Brandemburskiej do Prus, który zyskał jeszcze większe znacznie gdy posiłki dla Zakonu Krzyżackiego szły przez Kołobrzeg i Bobolice do Człuchowa i Szczytna. Również istniało rzeką Chociel połączenie Bobolice - Kołobrzeg. W 1107 r.Bolesław III Krzywousty, w czasie kampanii pomorskiej, zdobył ziemię bobolicką. Ziemia bobolicka była wiele razy przekazywana z rąk biskupstwa kamieńskiego klasztorowi Cystersów. W końcu klasztor Cystersów przekazał tę ziemię Zakonowi Krzyżackiemu. Za 1850 grzywien srebra 27 lutego 1339 r. biskupi kamieńscy odkupili ziemię bobolicką od niemieckich rodów rycerskich, z zamierzeniem zbudowania twierdzy. Biskup kamieński Fryderyk I von Eickstedt, w dniu 17 kwietnia 1340 r. nadaje osadzie nazwę "Bublitz" i lubeckie prawa miejskie.
Paweł Barcewicz i Gerhard Goldbecke, to dwaj rycerze, osadźcy, którym powierzono założenie miasta. Miasto miało być położone po prawej stronie rzeki Chociel. Biskup kamieński Johann von Sachsem-Lauenburg w dniu 13 kwietnia 1350 r. potwierdził wszystkie przywileje i własności przyznane miastu. Ludność zamieszkała w granicach miasta, otrzymała miary i pieniądze, takie same jak Kołobrzeg. Ziemia, wraz z jeziorami Chlebowo i Trzebień, została przydzielona miastu i zwolniona od podatków na okres 10 lat. Mieszkańcy otrzymali prawo wybudowania jednego młyna na rzece Chociel. W zamian za te przywileje, mieszkańcy mieli obowiązek wybudowania rowu wokół miasta, na szerokość 40stóp. 13 kwietnia 1350 r. rozpoczęła działalność Rada Miejska. Natomiast w 1379 roku funkcję tę pełnił Rainerus Massow. Bobolice szybko się rozwinęły jako miasteczko handlowe. Mieszkało w nim wielu kupców i rzemieślników. Ten rozwój miasteczka przyciągnął osadników niemieckich, których ilość z roku na rok rosła. Równocześnie były Bobolice terenem walk i klęsk żywiołowych. W 1585 r. - zaraza; 1605 r., 1682 r., 1736 r., - pożary wyrządzające duże szkody materialne i ludnościowe (w 1740 r. Żyło tu tylko 856 mieszkańców, w 1743 było w mieście 116 domów). Bobolice aż czterokrotnie zmieniały właściciela, były wiele razy niszczone przez pożary, nie ominęły ich epidemie ospy i cholery. Miasto często przechodziło z rąk do rąk różnych właścicieli. Było m. in. własnością biskupów kamieńskich i pomorskich rodzin. Ta częsta zmiana właścicieli nie sprzyjała rozwojowi miasteczka. Dopiero w 1626 r. miasteczko otrzymując prawo do organizowania czterech jarmarków w roku, zyskało szansę dalszego rozwoju. W tym czasie mieszkał w nim 64 rzemieślników i 24 rolników. Wśród budowli z tego okresu należy wymienić ratusz i kościół, jednak do dnia dzisiejszego nie zachowały się żadne ślady tych budowli. Gdy jednak w XVII w. stało się częścią Brandemburgii, zeszło do rzędu osad marginalnych dla gospodarki regionu. W następnych wiekach losy Bobolic toczyły się różnie. Dopiero XVIII i XIX wiek przyniosły miastu znaczny rozwój. Rozwinęło się tradycyjne rzemiosło, ale również sukiennictwo, cegielnie, gorzelnie, mleczarnie, tartaki, powstała również manufaktura garbarstwa. W 1872 r. powołano powiat bobolicki. Fakt ten miał przełomowe znaczenie dla rozwoju miasta. Utworzono w roku 1896 połączenie kolejowe z Połczynem Zdrój i Sławnem, bardzo istotne dla przemysłowego rozwoju regionu. W 1905 r. powstaje połączenie kolei wąskotorowej z Białogardem i Koszalinem. W okresie międzywojnia zostaje rozbudowany szpital. Zbudowano również średnią szkołę rolniczą. Powierzchnia powiatu w 1928 r. wynosiła 710 km2, a mieszkało w nim 22.183 mieszkańców. W dniu 17 maja 1939 r. miasto liczyło 6.147 mieszkańców i posiadało m. in. elektrownię zbudowaną w 1898 r., młyny, tartaki, cegielnię, fabrykę maszyn rolniczych i fabrykę mebli. Okres II wojny światowej przyniósł Bobolicom ogromne zniszczenia. Bobolice zostały zajęte przez Armię Czerwoną 26 lutego 1945 r. Miasto zostało spalone w tak znacznym stopniu, że wskutek zniszczeń wojennych Bobolice utraciły prawa miejskie i weszły w skład powiatu koszalińskiego. Tego co nie zniszczono w czasie walki zniszczyli Rosjanie rabując i paląc ocalałe domy. Tak zrujnowane miasto "straszyło" przez wiele lat. Odgruzowano je dopiero w latach sześćdziesiątych. Gmina Bobolice była pierwszą gminą obwodu koszalińskiego i należała należały do tych gmin, w których, jako w pierwszych, utworzono administrację. Pierwszym wójtem został Mieczysław Tomecki, zaś pierwszymi osadnikami byli jeńcy wojenni. W czerwcu 1945 r. już 2114 (dwa tysiące stu czternastu) Polaków zamieszkiwało gminę Bobolice. W związku z tym zaistniała możliwość powołania Gminnej Rady Narodowej, co też uczyniono. Jej przewodniczącym został Mikołaj Tomaszewski. Zarząd Gminy w Bobolicach i Gminna Rada Narodowa działały do 1950 r., ponieważ właśnie w 1950 wydano ustawę, która likwidowała dwutorowość aparatu administracyjnego. Powołano rady narodowe jako jednolite organy władzy państwowej. Gminna Rada Narodowa w Bobolicach, wraz z jej prezydium działały w latach 1950-1954. Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 stycznia 1958 r. ponownie nadano Bobolicom prawa miejskie. Inauguracyjna sesja Miejskiej Rady Narodowej odbyła się 13 lutego 1958 r. Lata 1958-1972 to stopniowy okres rozwoju. W wyniku kolejnej reformy administracyjnej, w 1972 r., zlikwidowano gromady, w miejsce których utworzono gminy jako podstawowe jednostki administracyjne. Miasto Bobolice połączono administracyjnie z gminą, tworząc wspólny Urząd Miasta i Gminy. Lata 70. i 80. to spokojny rozwój gospodarczy i kulturalny miasta. Koniec lat 80-tych przynosi w Polsce przemiany społeczno-polityczne, które dotykają również Bobolic. W tym okresie upadła większość zakładów pracy w mieście, z dnia na dzień wzrosło bezrobocie. Na taką sytuację miały również wpływ zmiany administracyjne w Polsce. Zlikwidowano 49 dotychczasowych województw, a w zamian powołano do życia 16 dużych. Niestety, Koszalin utracił status miasta wojewódzkiego, został tylko "powiatem". Odbiło się to niekorzystnie na sytuacji społeczno-gospodarczej Koszalina, co miało również wpływ na rozwój gospodarczy Bobolic.
WARTO ZOBACZYĆ:
dworek w Cybulinie
kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP wybudowany w latach 1882–1886
parafialna cerkiew prawosławna pod wezwaniem Wszystkich Świętych z 1902 wraz z cmentarzem przykościelnym z XVI w.
cmentarz ewangelicki z 2. połowy XIX w.
dwa grodziska wyżynne, wczesnośredniowieczne podkowiaste z IX-XII w. oraz średniowieczne
domy konstrukcji ryglowej z XVIII i XIX w.
kościół w Drzewianach
kościół w Gozdzie
kościół w Klaninie
kościół w Świelinie
Kąpielisko "Rajska Plaża" nad jeziorem Chlewo Wielkie
Taras widokowy w Bobolicach
Panteon Pamięci II Wojny Światowej
Bobolicki Krzyż Pamięci
Muzeum Regionalne w Bobolicach
źródło: https://bobolice.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz