Stepnica (1945–46 gmina Stobnica) – gmina miejsko-wiejska (od 1 stycznia 2014 r.[2]) w zachodniej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie goleniowskim, położona na Pobrzeżu Szczecińskim. Siedzibą gminy jest Stepnica. Gmina Stepnica to malownicza kraina otoczona lasami Puszczy Goleniowskiej, położona w zachodnio-północnej części Województwa Zachodniopomorskiego nad wodami Zalewu Szczecińskiego. Ogólna powierzchnia gminy wynosi 294km2, w tym: 39,8% powierzchni stanowią wody, 30% lasy i 30,2% grunty rolne, tereny podmokłe i torfowiska. Liczba mieszkańców gminy wynosi 4 843 osoby. Siedzibą władz Gminy i głównym ośrodkiem jest Stepnica, miejscowość z bogatą historią, licząca około 2 000 mieszkańców.Gmina podzielona została na 16 Sołectw. Na atrakcyjność gminy wpływa jej dogodne położenie w nieznacznej odległości od Szczecina i portu lotniczego w Goleniowie, a także fakt, że właśnie przez Gminę Stepnica przebiega urokliwa trasa turystyczna stanowiąca alternatywną drogę nad morze. Niezwykłe warunki geograficzno - przyrodnicze, położenie około 90% gminy na terenie obszaru Natura 2000, rezerwaty przyrody, płytkie wody Zalewu Szczecińskiego, plaże, dzika rzeka Gowienica, zasobne lasy Puszczy Goleniowskiej oraz dobra infrastruktura rekreacyjno – sportowa, czynią Gminę Stepnica rajem dla amatorów aktywnego wypoczynku - wędkarzy, żeglarzy, amatorów spływów kajakowych, pieszych i rowerowych wędrówek, zbieraczy runa leśnego i myśliwych. Gmina Stepnica z sezonu na sezon oferuje coraz lepsze zaplecze dla żeglarzy. Duża Przystań nad Kanałem Młyńskim z pełnym węzłem sanitarnym, gdzie może zawinąć ok. 300 jednostek oraz dwie mniejsze, urokliwe przystanie jachtowe w Gąsierzynie i Kopicach.
ZARYS HISTORYCZNY:
Pierwsza wzmianka o Stepnicy pochodzi z 1278 r., kiedy to książę Barnim I przekazał wieś w lenno Gottfrieda von Breslau. Następnie miejscowość należała do rodu von Flemingów. W 1366 r. bracia Tinno, Dietrich i Henning von Flemingowie podarowali klasztorowi cysterek w Szczecinie swój majątek w Stepnicy. Pod koniec XIV w. część wsi należała również do kapituły kościoła Mariackiego w Szczecinie. Od średniowiecza istniał w Stepnicy kościół oraz klasztor klarysek, przebudowany następnie na książęcy zamek myśliwski. Po reformacji i sekularyzacji dóbr klasztornych, wieś została włączona do dóbr książęcych, a następnie do domeny państwowej. W 1628 r. w Stepnicy były dwie karczmy i kuźnia, a według opisu z 1721 r. Stepnicę określano jako miasteczko. Stepnica przez wiele lat podnosiła się ze zgliszcz po pożarach jakie ją trawiły w latach 1564r., 1739r., 1794r. Po pożarze w 1739 r. osadę poddano regulacji, tj. wokół kościoła utworzono kwadratowy plac, a głównej ulicy nadano jednakową szerokość; następnie wieś ewoluowała w kierunku wielodrożnicy. W 1741 r. zbudowano nowy, ryglowy kościół według projektu Schwatke i J. G. Damesa.Od początku Stepnica słynęła z rybołówstwa, hodowli, jako port i ośrodek przetwórstwa drzewnego. Już w XIII wieku wzmiankowano na piśmie o rybackim charakterze osady. Nazwa miejscowości wywodzi się od słowa "stop" - błotnista rzeka lub jezioro zarośnięte sitowiem. W okresie międzywojennym Stepnica była zapleczem turystycznym dla mieszkańców największego grodu nad Odrą - Szczecina. Drewniane molo z kawiarenką, do której przybijały statki białej floty, przystań jachtowa i pasażerska, z której codziennie ruszał mały stateczek do Szczecina, duża plaża, około 6000 miejsc noclegowych były jej niezaprzeczalnym atutem. Życie rozwijało się bujnie. Funkcjonowała pasażerska kolej wąskotorówka. Regularnie kursowały statki pasażerskie do miast leżących nad Zalewem Szczecińskim. Nie było najmniejszych kłopotów z wyjechaniem lub przyjechaniem do Stepnicy.
PRZYRODA:
Wschodnie wybrzeże na którym położona jest gmina, sąsiaduje z wyjątkowo płytkimi wodami (w Czarnocinie do 4,5 km woda ma jedynie ok. 1 m głębokości). Południowo-zachodnie wybrzeża gminy to fragment Roztoki Odrzańskiej. Są to niskie wybrzeża torfowiskowe, sąsiadujące z obszarami bagiennymi, objętymi ochroną przez florystyczne i faunistyczne rezerwaty przyrody. Znajdują się tam torfowiska niskie i lasy bagienne – olsy i łęgi. Występuje tam wiele rzadkich gatunków ptaków wodno-błotnych, roślinności szuwarowej i torfowiskowej oraz innych przedstawicieli zwierząt i roślin. W zachodniej części gminy znajdują się trzy rezerwaty przyrody: Białodrzew Kopicki, Czarnocin oraz Wilcze Uroczysko. Tereny wybrzeży zalewu i Roztoki Odrzańskiej objęte są ochroną przez Europejską Unię Ochrony Wybrzeża. Wschodnia część gminy to Równina Goleniowska oraz bory sosnowe i lasy mieszane Puszczy Goleniowskiej, są to w większości lasy wykorzystywane gospodarczo, jednak ich krajobrazy i przyroda przyciągają turystów. Istnieją również nieco głębiej położone i słabiej poznane partie puszczy, w których kryją się leśne jeziorka. Główną rzeką w gminie jest Gowienica dostępna dla kajaków, płynąca przez Widzieńsko, wijąca się przez puszczę i wpadająca do Zatoki Stepnickiej w Stepniczce. Większość zachodniej części gminy stanowią tereny podmokłe. W podstepnickim Świbinie znajduje się Ośrodek Edukacji Leśnej i ścieżka dydaktyczna, pokazująca życie mieszkańców puszczy. Lasy w gminie podlegają pod Nadleśnictwo Goleniów.
KOMUNIKACJA:
Gmina nie jest położona na głównych szlakach komunikacyjnych, najbliższą drogą krajową jest droga krajowa nr 3, przechodząca przez niewielki fragment gminy na wschód od Widzieńska. Miejscowości posiadają, przez dość dobrze rozbudowaną sieć asfaltowych dróg kołowych, połączenia z tą trasą, prowadzącą nad morze i do Szczecina. Do Stepnicy prowadzi droga wojewódzka nr 112 łącząca wieś z Modrzewiem (16 km) i dalej do Goleniowa (24 km) oraz lokalna przez Żarnowo do Wolina. Stepnica leży w strefie oddziaływań Goleniowa i Szczecina, przez co ma duże szanse rozwoju w dziedzinie transportu.
WARTO ZOBACZYĆ:
> Kościół parafialny pw. Św. Jacka Odrowąża z 1741 r. - Jest on budowlą o konstrukcji ryglowej, otynkowaną w 1840 r., na planie greckiego (równoramiennego) krzyża. Całkowita długość ramion wynosi 19 m (długość każdego z ramion po 4,5 m, szerokość 10 m). Wnętrze świątyni przykrywa podwyższony, odeskowany strop. Wyposażenie wnętrza jest barokowe: ołtarz i ambona z 1740 r., empory boczne, chóru oraz ławki z poł. XVIII w. Barokowy hełm, spłonął w pożarze wieży w 1997 r.
> Budynek mieszkalny (Leśniczówka) i gospodarczy wraz z przyległą posesją (XVIII w). - Budynek mieszkalny, dwukondygnacyjny, wolnostojący z dwuspadowym dachem, wzniesiony w konstrukcji ryglowej. Pola pomiędzy reglami wypełnione cegłą oraz tynkiem. Wnętrze częściowo przebudowane w XIX w. Budynek gospodarczy (inwentarski) wzniesiony w 2-giej ćwierci XIX w. wolnostojący, usytuowany w północnej części podwórza, o konstrukcji ryglowej, o rzucie prostokąta z dachem dwuspadowym.
> Kościół parafialny p.w. Chrystusa Króla wraz z terenem dawnego cmentarza przykościelnego w miejscowości Żarnowo - Na terenie nieruchomości ochroną prawną objęte są także:
- Mur ceglany od strony zachodniej, południowej i wschodniej
- Ceglane słupki bram wejściowych od strony zachodniej i południowej
- Starodrzew z gatunku: Świerk srebrny
Kościół neogotycki, orientowany, nietynkowany, murowany z cegły ceramicznej, posadowiony na kamiennym fundamencie. Korpus jednonawowy, założony na planie wydłużonego prostokąta, kryty dachem dwuspadowym. Od zachodu do nawy przylega czworoboczna w rzucie wieża, zakończona spiczastym hełmem i zwieńczona metalowym krzyżem. Na wieży znajdują się dwa dzwony z II połowy XIX wieku. Okna witrażowe, podzielone stalowymi szczeblinami na cztery pola. Obramienia okien oraz parapety ceglane.
źródło: www.stepnica.pl; Wikipedia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz