Szamotuły (niem. Samter) – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Szamotuły. Położone nad rzeką Samą, na Pojezierzu Wielkopolskim, ok. 35 km na północny zachód od centrum Poznania.
Według danych w roku 2011 miasto miało 19 090 mieszkańcóW.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1383 roku położone było w XVI wieku w województwie poznańskim. Szamotuły położone są nad rzeką Samą na około 35 kilometrów na północny zachód od Poznania.Powierzchnia miasta wynosi około 10 km².
Pochodzenie nazwy
W najstarszej znanej wzmiance o miejscowości, z 1231 r., podana jest nazwa de Samotul, zaś w późniejszych pojawiają się formy Schamothule (1248), Samotuli (1298), Schamotuli (1303), Schamothuli (1349). Pierwotną formą nazwy była Samotuły, czyli nazwa rodowa od przezwiska złożonego Samotuł (człon drugi pochodzi od staropolskiego tuł, czyli sajdak, lub tulić, czyli chować). Zmiana początkowego S na Sz podyktowana była ucieczką przed rzekomą wymową gwarową.
Przez Szamotuły przebiegają trzy drogi wojewódzkie:
Droga wojewódzka nr 184: Poznań – Szamotuły – Ostroróg – Wronki
Droga wojewódzka nr 185: Szamotuły – Obrzycko – Czarnków
Droga wojewódzka nr 187: Pniewy – Szamotuły – Oborniki – Murowana Goślina
Stacja kolejowa w Szamotułach
Przez Szamotuły przebiega również jeden z najważniejszych i najstarszych (od 1848 roku) szlaków kolejowych w Polsce: linia kolejowa Poznań Główny – Szczecin Główny. Szamotuły posiadają bezpośrednie połączenia kolejowe z wieloma miastami w Polsce między innymi z: Warszawą, Poznaniem, Szczecinem, Lublinem, Łodzią, Gorzowem Wielkopolskim, Katowicami, Krakowem, Wrocławiem, Lesznem, Zakopanem, Przemyślem, Koninem, Wrześnią, Zabrzem.
Według danych w roku 2011 miasto miało 19 090 mieszkańcóW.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1383 roku położone było w XVI wieku w województwie poznańskim. Szamotuły położone są nad rzeką Samą na około 35 kilometrów na północny zachód od Poznania.Powierzchnia miasta wynosi około 10 km².
Pochodzenie nazwy
W najstarszej znanej wzmiance o miejscowości, z 1231 r., podana jest nazwa de Samotul, zaś w późniejszych pojawiają się formy Schamothule (1248), Samotuli (1298), Schamotuli (1303), Schamothuli (1349). Pierwotną formą nazwy była Samotuły, czyli nazwa rodowa od przezwiska złożonego Samotuł (człon drugi pochodzi od staropolskiego tuł, czyli sajdak, lub tulić, czyli chować). Zmiana początkowego S na Sz podyktowana była ucieczką przed rzekomą wymową gwarową.
Przez Szamotuły przebiegają trzy drogi wojewódzkie:
Droga wojewódzka nr 184: Poznań – Szamotuły – Ostroróg – Wronki
Droga wojewódzka nr 185: Szamotuły – Obrzycko – Czarnków
Droga wojewódzka nr 187: Pniewy – Szamotuły – Oborniki – Murowana Goślina
Stacja kolejowa w Szamotułach
Przez Szamotuły przebiega również jeden z najważniejszych i najstarszych (od 1848 roku) szlaków kolejowych w Polsce: linia kolejowa Poznań Główny – Szczecin Główny. Szamotuły posiadają bezpośrednie połączenia kolejowe z wieloma miastami w Polsce między innymi z: Warszawą, Poznaniem, Szczecinem, Lublinem, Łodzią, Gorzowem Wielkopolskim, Katowicami, Krakowem, Wrocławiem, Lesznem, Zakopanem, Przemyślem, Koninem, Wrześnią, Zabrzem.
WARTO ZOBACZYĆ:
historyczny układ urbanistyczny (XIV-XX wiek)],
bazylika kolegiacka pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia i św. Stanisława Biskupa (1423 rok) –
zespół klasztorny reformatów obejmujący:
kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża (lata 1675–1682)
oraz klasztor (2. połowy XVII wieku)
zespół zamkowy – Górków obejmujący:
wieżę mieszkalną „Baszta Halszki” (z XIV w., przebudowaną w 1518 i 1869)
budynek na podzamczu, tzw. Zamek (zbudowany w końcu XV w., przebudowany w 1518-1549, 1869),
oficyna (z końca XVIII w.),
park z fragmentami fosy i wałów ((XV) XIX w.),
dom przy ul. Braci Czeskich 8, szachulcowy, budynek dawnej poczty konnej (z XIX w.)
dom przy Rynku 10 – budynek dawnego Ogniska, obecnie biblioteka miejska (z połowy XIX w.)
budynek Poczty Polskiej (przełom XIX/XX w.).
bazylika kolegiacka pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia i św. Stanisława Biskupa (1423 rok) –
zespół klasztorny reformatów obejmujący:
kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża (lata 1675–1682)
oraz klasztor (2. połowy XVII wieku)
zespół zamkowy – Górków obejmujący:
wieżę mieszkalną „Baszta Halszki” (z XIV w., przebudowaną w 1518 i 1869)
budynek na podzamczu, tzw. Zamek (zbudowany w końcu XV w., przebudowany w 1518-1549, 1869),
oficyna (z końca XVIII w.),
park z fragmentami fosy i wałów ((XV) XIX w.),
dom przy ul. Braci Czeskich 8, szachulcowy, budynek dawnej poczty konnej (z XIX w.)
dom przy Rynku 10 – budynek dawnego Ogniska, obecnie biblioteka miejska (z połowy XIX w.)
budynek Poczty Polskiej (przełom XIX/XX w.).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz