GMINA MIŁKOWICE (WOJEWÓDZTWO DOLNOŚLĄSKIE)

 

 

 

http://www.milkowice.net

 

 

https://www.facebook.com/GminaMilkowice

 

 

 

https://www.youtube.com/channel/UCEMMEhOvMU7h9NqbeTlqHow

Miłkowice (niem. Arnsdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Miłkowice, nad potokiem Brochotka (niem. Brocke).

Gmina Miłkowice położona jest na Równinie Legnickiej, w środkowej części województwa dolnośląskiego, w południowo zachodniej części Polski, między Legnicą i Chojnowem.

Gmina graniczy:

- od południowego – wschodu z miastem Legnica,

- od północy z gminą Lubin,

- od wschodu z gminą Kunice,

- od zachodu z gminą Chojnów,

- od południowego - zachodu z gminą Złotoryja,

- od południa z gminą Krotoszyce.

 

Powierzchnia gminy Miłkowice wynosi 86,6 km2, co stanowi 11,6 % powierzchni powiatu, 0,43 % powierzchni województwa dolnośląskiego.

W skład gminy wchodzi 16 miejscowości: Bobrów, Dobrzejów, Głuchowice, Goślinów, Gniewomirowice, Grzymalin, Jakuszów, Jezierzany, Kochlice, Lipce, Miłkowice, Pątnówek, Rzeszotary, Siedliska, Studnica i Ulesie.

Największą wsią w gminie są Miłkowice liczące prawie dwa tysiące mieszkańców.

Teren gminy jest nizinny, a szczególnie wysoka jakość gleb w jej południowej części (gleby klasy I-IV zajmują  85 proc. powierzchni gruntów) i sprzyjające warunki klimatyczne przesądziły o jej rolniczym charakterze. Mieszkańcy specjalizują się w hodowli trzody chlewnej, uprawie zbóż i warzyw.

Położenie geograficzne i rzeźba terenu

Gmina Miłkowice położona jest na Równinie Legnickiej, między Legnicą i Chojnowem. Teren gminy leży w rejonie przedsudeckim, wg podziału regionalnego mieści się on w obrębie:

    makroregionu Niziny Śląsko-Łużyckiej,
    mezoregionu  Kotliny Legnickiej,
    mikroregionu Doliny Czarnej Wody.

Kotlina Legnicka stanowi rozległe obniżenie Doliny Czarnej Wody z systemem teras.

Wyróżniono dwa poziomy terenowe:

    terasę zalewową holoceńską (dno doliny), którą stanowi płaska równinna wzniesiona nad 1,0-3,0 m nad średni poziom wody w rzece z dość licznymi podmokłościami stałymi i okresowymi, występują tu liczne stawy rybne,
    terasę wyższą-wysokiego plejstoceńskiego zasypania wzniesioną 4,0-6,0 m nad poziom wody w rzece o powierzchni lekko sfalowanej z charakterystycznymi dla tego obszaru zagłębieniami bezodpływowymi.

Budowa geologiczna

Budowa geologiczna jest odzwierciedlona w geomorfologii. Dominują tutaj utwory rzeczne i lodowcowe zalegające od powierzchni bądź stanowiące starsze podłoże. Są to gliny morenowe, żwiry i piaski znacznie przemieszane. Najstarszymi utworami geologicznymi na badanym terenie są gliny pylaste i pylaste zwięzłe wieku trzeciorzędowego występujące między stacją PKP a wsią Siedliska. Podścielają one piaski i żwiry rzeczne występujące na różnej głębokości od 0,5-3,5 m i znajdujące się w stanie twardoplastycznym. Utwory lodowcowe w postaci glin morenowych występują na małej powierzchni i litologicznie są wykształcone jako gliny piaszczyste lokalnie przewarstwione piaskami wolnolodowcowymi o miąższości 2,0-2,5 m nie przewiercone. Występują one w stanie twardoplastycznym. Piaski i żwiry rzeczne budują terasę wysoką, posiadają zróżnicowaną miąższość, stan i granulację. Przeważają średnio-zagęszczone i zgęszczone o miąższości 3,0-6,0 m przykryte pokrywą lessów i pyłów - 0,2-0,5 m o małej miąższości. Piaski i żwiry budujące terasę zalewową mają miąższość od 2,0-4,0 m i znajdują się w stanie średnio-zagęszczonym o różnej granulacji z przewagą średnich i drobnych ziaren. Są one często przykryte madami wykształconymi litologicznie jako gliny pylaste, piaszczyste i namuły organiczne w stanie miękkoplastycznym i plastycznym o miąższości 1,0-2,3 m. Ponadto na terenie opracowania występują utwory bagienne i po bagienne. Są to torfy i namuły zalegające w zagłębieniach bezodpływowych i lokalnych mniejszych dolinkach o miąższości do 1,5 m. Utworami antropogenicznymi na terenie są nasypy mineralne i gruzowe o miąższości 1,0-1,7 m a lokalnie do 3,0 m występujące na obszarze dawniej istniejącej zwartej zabudowy. Są to grunty luźne, nieskomprymowane.

Klimat

Teren gminy leży w Regionie Sudeckim o przewadze wpływów oceanicznych i krainie 57 legnickiej. Średnia roczna temperatura wynosi tu około  8 stopni C (średnia temperatura stycznia -1,8 °C; lipca 17,5 °C). Zima trwa 69 dni a lato 88 dni. Okres wegetacyjny trwa 89-100 dni i więcej. Liczba dni pogodnych wynosi 55 a pochmurnych 115. Opad roczny 580 mm  przy czym w okresie IV-IX wynosi on 60-65 % sumy rocznej. Pokrywa śnieżna zalega 58 dni. W obrębie gminy występują niewielkie zróżnicowania klimatyczne. Obszary terasy zalewowej cechują się podwyższoną wilgotnością nieco niższymi temperaturami oraz częstszymi mgłami w porównaniu z obszarem terasy wyższej. Podobne cechy mają zagłębienia bezodpływowe w obrębie terasy wyższej.

Warunki hydrologiczne

Wody powierzchniowe:

    rzeki - łączna powierzchnia 24ha:
        Czarna Woda - główna rzeka tego regionu, uchodzi do Kaczawy,
        Brochotka - charakteryzuje się niewielkimi przepływami, rzeka ta zbiera wody szeregu bezimiennych cieków często o charakterze rowów, dopływ Czarnej Wody,
        Lubiatówka
        Skora

    rowy - powierzchnia 135ha,
    stawy i jeziora - powierzchnia 140ha,
        Tatarak
        Jezierzany

Wody gruntowe:

Można stwierdzić, że prawie na całym terenie pierwszy poziom wody gruntowej stwierdzono w utworach przepuszczalnych: piaskach i żwirach, gdzie głębokość zalegania wody zależna jest od morfologii i odległości od rzeki i wynosi od 0,5 do ponad 3,0 m. Fragmentarycznie na skutek występowania trudno-rozpuszczalnych mad rzecznych, zwierciadło wód gruntowych może znajdować się pod napięciem.

Wahania poziomu wody na tych obszarach są na ogół niewielkie ok. 0,5 m i w głównej mierze uzależnione od warunków atmosferycznych. Osobną strefę występowania wód gruntowych, tworzą obszary zbudowane z utworów trudno przepuszczalnych (gliny i iły) w obrębie których woda nie tworzy jednolitego poziomu a występuje jedynie w postaci sączeń lub w przewarstwieniach piaszczystych. Obszar zbudowany z tych utworów występuje jedynie fragmentarycznie w płd.- zach. części gminy.


ZARYS HISTORYCZNY:

Miejscowości znajdujące się na terenie gminy datowane są już w XIII wieku i były wówczas własnością rycerzy Księstwa Legnickiego. Na terenie gminy Miłkowice nie zachowało się, niestety, zbyt wiele zabytków architektonicznych, choć historia tych ziem sięga czasów przedchrześcijańskich. Do nielicznych należą ruiny wczesnośredniowiecznego grodziszcza w Dobrzejowie oraz nie spotykane w innych częściach Polski kamienne krzyże pokutne.

Przy trasie Miłkowice-Legnica zachowało ich się aż dziesięć. Wszystkie pochodzą ze średniowiecza, a wystawiane były przez skruszonych winowajców w miejscach popełnienia zbrodni. Gmina może się także pochwalić kilkoma pałacami, m.in. w Jakuszowie, Lipcach i Pątnówku. Śladami po innych podobnych budowlach są parki przypałacowe w Jakuszowie i Kochlicach. Na uwagę zasługuje również - ze względu na architekturę - dworzec kolejowy w Miłkowicach. Największą jednak ciekawostką gminy jest Kolumna Łez. Piaskowcowy obelisk znajduje się w Ulesiu, przy wjeździe do wsi od strony Lipiec. Monument został wystawiony przez legnicko-brzeskiego księcia Jerzego III w 1664 roku. Miał uwiecznić pożegnanie monarchy z córką Dorotą Elżbietą, która odjeżdżała z dworu ojca do męża w Niemczech. Do dziś zachowały się geometryczne dekoracje reliefowe na obelisku.


CIEKAWOSTKA:

Miłkowice oficjalnie stanowią od 2017 r. wioskę tematyczną pn. „Miłkowice – Wioska Kolejarzy”. Inicjatywą koordynuje miejscowe stowarzyszenie „Kolejarz” z Siedlisk, które powołała w 2012 roku grupa mieszkańców gminy, w przeważającej części emerytów dawnego przedsiębiorstwa Polskie Koleje Państwowe. Stowarzyszenie przy wsparciu merytorycznym i finansowym władz gminy (wg stanu na rok 2017) organizuje wydarzenia edukacyjne, kulturalne i rekreacyjne (m.in. bieg przełajowy, gry terenowe, eventy) związane tematycznie z kolejnictwem. Powstała ścieżka dydaktyczna z planszami ilustrującymi i opisującymi związek miejscowości z transportem kolejowym.


WARTO ZOBACZYĆ:

    dworzec kolejowy, z końca XIX w.

inne zabytki:

    folwark, zachowane są jedynie trzy skrzydła. Budynki są w znacznej mierze przebudowane
    kościół parafialny pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
    krzyże pokutne wzdłuż drogi Legnica-Miłkowice
    zabudowania kolejarskie (obiekty dworca, osiedle kolejarskie, wieża ciśnień)
    pałac w Jakuszowie
    pałac w Lipcach

źródło: http://www.milkowice.net; Wikipedia