Pod zarządem Nadleśnictwa Trzcianka znajduje się ponad 22,5 tys. ha lasów. Tutejsi leśnicy opiekują się także blisko 627 ha lasów prywatnych.
Nadleśnictwo Trzcianka jest największym z dwudziestu nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Pile. Ma powierzchnię niemalże 225 km kw. Swym zasięgiem obejmuje trzy gminy. Jest położone na terenie województwa wielkopolskiego, powiatu czarnkowsko-trzcianeckiego.
Nadleśnictwo gospodaruje na ubogich glebach przeważają siedliska borowe z dominacją sosny. Średni wiek lasów na naszym terenie to 53 lata, a przeciętna zasobność przekracza 255 m sześc./ha.
Udział siedlisk leśnych
83 proc. – borowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków iglastych, najczęściej sosny i świerku
16 proc. – lasowe, czyli drzewostany z przewagą gatunków liściastych
1 proc. – olsy, czyli lasy porastające żyzne, bagienne tereny
Udział gatunków poszczególnych gatunków drzew
88 proc. – sosna, modrzew
1 proc. – świerk
2 proc. – dąb, klon, jawor, wiąz, jesion
2 proc. – brzoza
2 proc. – buk
5 proc. – pozostałe
Pod zarządem Nadleśnictwa Trzcianka znajduje się ponad 22,5 tys. ha lasów. Tutejsi leśnicy opiekują się także ponad 600 ha lasów prywatnych. Rzeźba terenu została wykształcona podczas ostatniego zlodowacenia. Na naszym terenie występują elementy nizinnych krajobrazów naturalnych: równiny morenowe, pola sandrowe , wydmy, ozy i zagłębienia wytopiskowe. Najwięcej występuje u nas gleb rdzawych ok. 70 % i bielicowych ok . 10 %. Z budową geologiczną ściśle związane są szata roślinna i świat zwierzęcy, tworzące razem całą gamę przeróżnych ekosystemów. Dla nas, leśników, najważniejsze to ekosystemy leśne i związane z nimi ekosystemy łąk śródleśnych i stref ekotonowych (specyficzne partie drzewostanów, znajdujące się na przejściu pomiędzy lasem i krajobrazem otwartym lub na przejściu pomiędzy różnymi drzewostanami we wnętrzu kompleksów leśnych). Ta ścisła zależność biocenozy leśnej i biotopu oraz znaczna ich różnorodność spowodowały, że wydzielono kilkanaście typów siedliskowych lasu.
Z glebami żyznymi łączą się siedliska lasowe o bogatej szacie roślinnej. Siedliska borowe są uboższe i skład biocenozy jest tu skromniejszy, ale i zupełnie odmienny, przez co na równi ciekawy i fascynujący. Na wszystkich siedliskach borowych dominują drzewostany z panującą sosną. Również na siedliskach lasowych świeżych zdecydowanie przeważają drzewostany sosnowe, ale poważny udział mają tu też drzewostany z panującym dębem, bukiem i jodłą. Szata roślinna ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa. Krzewy i rośliny runa to ważne jego elementy składowe. Spośród nich na naszym terenie występuje kilkadziesiąt gatunków podlegających ochronie gatunkowej. Najciekawsze to podkolan biały, śnieżyczka przebiśnieg, widłaki kędzierzawy i miotlasty, kukułka szerokolistna, bagno zwyczajne. Stanowiska występowania tych roślin chroni się u nas czynnie, a więc nie prowadzi się tu prac gospodarczych, mogących je zniszczyć. Chronione są także najokazalsze egzemplarze drzew w ramach pomników przyrody, a całe ich zgrupowania w ramach zespołów przyrodniczo-krajobrazowych.
Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty, jak roślinny. Gromada ssaków reprezentowana jest przez podstawowe gatunki łowne: łosia, jelenia, sarnę, dzika, daniela, zająca, lisa, jenota, borsuka, kunę, norkę, tchórza i piżmaka. Z ciekawszych zwierząt chronionych odnotowano występowanie łasicy, gronostaja, orzesznicy , podkowca dużego, mroczków, a z częściowo chronionych – bobra i wydrę. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych: bociana czarnego, orła krzykliwego, rybołowa, błotniaki, krogulca, derkacza, płomykówkę, pójdźkę, puszczyka, dudka, muchołówkę szarą i żałobną i wiele innych. Z gromady gadów występują u nas: jaszczurka zwinka i żyworodna, padalec oraz węże: żmija i zaskroniec. Z płazów występują m.in. traszki, rzekotka drzewna, ropuchy szara i zielona, a z owadów m.in. trzmiel rudy i leśny oraz biegacze.
WARTO ZOBACZYĆ:
> Pomniki przyrody - Pomniki przyrody to zwykle pojedyncze okazy przyrody ożywionej bądź nieożywionej. Najczęściej występującymi w lasach pomnikami przyrody są najstarsze i największe drzewa. Na terenie naszego nadleśnictwa występuje 41 pomników przyrody, w tym 40 pomników przyrody ożywionej - pojedyncze drzewa i grupy drzew oraz 1 pomnik przyrody nieożywionej - granitowy głaz narzutowy.Wiele z niżej wymienionych pomników znajduje się w dwóch zabytkowych parkach – w Leśnictwie Rychlik (Smolarnia) i w Trzciance przy ul. Tetmajera. Najbardziej okazałym pomnikiem jest dąb szypułkowy „Wojtek". Liczy on około 400 lat, o obwodzie 7,5 m i wysokości 24 m.
> Ścieżka przyrodniczo-leśna „Nad Bukówką" - położona koło miejscowości Smolarnia, na obrzeżu Puszczy Drawskiej. Trasa wiedzie wzdłuż Stawu Rychlickiego i rzeczki Bukówki. Staw utworzono niegdyś poprzez spiętrzenie Bukówki dla uzyskania napędu dla nieistniejącego obecnie młyna wodnego we wsi Rychlik. Najbardziej atrakcyjny pod względem przyrodniczym fragment ścieżki prowadzi przez park podworski położony na obszarze wyraźnie wykształconego ozu (piaszczystego grzbietu), utworzonego podczas ostatniego zlodowacenia. Rosnący tutaj drzewostan posiada cechy lasu pierwotnego, a długoletnia, choć początkowo nieoficjalna ochrona, nadała parkowi charakter siedliska naturalnego. Rośnie tu wiele okazałych drzew, największy z nich, to około 400 letni, pomnikowy dąb szypułkowy „Wojtek" o obwodzie 7,5 m i wysokości ok. 24 m. Obok niego znajduje się kilka innych nieco młodszych okazów tego samego gatunku, które razem stanowią grupę pomników przyrody. Ponadto prócz dębów rosną tu ponad 200 letnie okazy sosny, klony, jawory i lipy. Na końcu ścieżki pod starymi lipami znajduje się mały cmentarzyk, jest na nim pochowany jeden z pierwszych Nadleśniczych – Bensch. W pobliżu ścieżki znajduje się również pamiątka historyczna „Buki graniczne Księstwa Warszawskiego”. Dookoła rozlewiska pojawiła się flora torfowiskowa, między innymi występuje tu żurawina błotna. W runie leśnym nie brak, będących pod ochroną, zawilców, przylaszczek, a także konwalii majowej i kokoryczek. Z ptaków dostrzec czasami można remiza i jego wiszące na gałęziach krzewów gniazdo, a także błękitnego zimorodka. Na rozlewisku Bukówki zobaczyć można „chaty" przybyłych tu kilka lat temu bobrów. W ramach ścieżki oznakowano trzy trasy: o długości 2 km, 4,5km i 6,5 km. Z myślą o uatrakcyjnieniu wypoczynku przygotowano – kładki, pomosty, ławeczki, parking, wiatę z miejscem na ognisko i małym placem zabaw dla dzieci oraz 13 tablic informacyjnych na trasie.
źródło: https://trzcianka.pila.lasy.gov.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz