PRZEWODNIKI i MAPY:
https://www.inowroclaw.pl/strona-47-przewodniki_i_mapy.html
Inowrocław (niem. Inowrazlaw, od 1904 do 1920 i w czasie okupacji niemieckiej Hohensalza) – miasto w Polsce położone w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu inowrocławskiego i gminy wiejskiej Inowrocław.
Inowrocław - stolica Kujaw Zachodnich, miasto mające prawa miejskie od ponad 800 lat. Tu przeczytają Państwo o jego historii, tradycjach, zabytkach. Stąd można też ściągnąć mapy ułatwiające zwiedzanie.
Nazwa miasta - Najstarszą znaną nazwą miasta jest Novus Wladislaw; nawiązującą do imienia Władysław. Z czasem oficjalna nazwa miasta uzyskała brzmienie Juniwladislavia, a z niej w czasach Rzeczypospolitej Szlacheckiej wykształciły się spolszczone wersje: najpierw Iuniwłocław, a później Inowłocław. W latach 1904–1920 i podczas okupacji niemieckiej Hohensalza, czasami też Jungbreslau, Jungleslau).
Inowrocław położony jest nad rzeką Noteć, na Równinie Inowrocławskiej, w północno-wschodniej części Pojezierza Wielkopolskiego. Jest 49. miastem w Polsce pod względem liczby ludności i najludniejszym miastem w Polsce nie będącym miastem na prawach powiatu. Pod względem gęstości zaludnienia zajmuje pierwsze miejsce w województwie kujawsko-pomorskim (31. w Polsce). Według danych GUS z 31 grudnia 2019 roku miasto liczyło 72 561 mieszkańców. Inowrocław jest istotnym węzłem kolejowym i drogowym oraz wielobranżowym ośrodkiem przemysłowym, usługowym i uzdrowiskowym. Od 2013 roku w granicach miasta znajdują się miejsca pod inwestycje Pomorskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Zrzeszony w Związku Miast Polskich. Miasto uznawane jest za stolicę Kujaw Zachodnich. W Inowrocławiu funkcjonują sanatoria, domy uzdrowiskowe i tężnia solankowa, a samo miasto posiada status uzdrowiska. Posiada bogate złoża soli kamiennej, które wydobywane są tutaj od czasów starożytnych, stąd określenie „miasto na soli”. Jednak od zamknięcia i zalania kopalni „Solino” sól w sposób tradycyjny nie jest już wydobywana. Miasto jest garnizonem wojskowym. W mieście rozlewa się także wysoko zmineralizowaną wodę „Inowrocławianka”, która jest podobno najbardziej słoną sprzedawaną wodą pitną w Polsce. W parku solankowym znajdują się również tężnie (a właściwie tężnia).
Inowrocław położony jest na Kujawach Zachodnich, których jest stolicą. Miasto znajduje się w środkowym biegu Noteci. Leży na Równinie Inowrocławskiej. W niedużej odległości od miasta znajdują się dwa największe jeziora w województwie: Jeziora Pakoskie oraz Gopło. Na pierwszym z nich jest zlokalizowana zapora wodna oraz śluza. Na wschód od miasta leży Park Krajobrazowy Nadgoplański Park Tysiąclecia i obszary programu Natura 2000. Jest największym miastem na obszarze Kujaw zachodnich, Pałuk oraz ziemi mogileńskiej. Liczba prawie 75 tys. mieszkańców daje miastu 5 miejsce wśród największych w województwie. Południowe dzielnice znajdują się w dolinie Noteci i są położone niżej od innych części miasta. Inowrocław leży w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego przejściowego. Rzeźba terenu jest lekko pofałdowana. Gleby w tej okolicy to głównie bardzo żyzne czarne ziemie. Przebiegają tędy szlaki turystyczne. Trwają prace przy modernizacji szlaków wodnych i przystosowaniu ich do celów turystycznych. W pobliżu zlokalizowane są kompleksy leśne. Tereny te obfitują w surowce naturalne, które są tutaj od dawna wydobywane. Inowrocław znajduje się na szlakach transportowych i jest ważnym węzłem komunikacyjnym: drogowym (o znaczeniu krajowym) i kolejowym (o znaczeniu międzynarodowym).
Termin Kujawy po raz pierwszy zapisano w Bulli Gnieźnieńskiej papieża Innocentego II z 1136 roku, ale trwałe osadnictwo w tym regionie datuje się już od czasów neolitu. Kujawy są jedną z najstarszych dzielnic państwa polskiego, spełniającą znaczącą rolę już we wczesnym średniowieczu. W roku 1194 zostały wyodrębnione jako osobna domena Bolesława, syna Mieszka Starego. Do początku XIII wieku stolicą i głównym ośrodkiem kulturalnym regionu była Kruszwica. Kiedy Konrad Mazowiecki utworzył (ok. 1230) samodzielne księstwo dla swojego syna Kazimierza, zwanego Kujawskim, na stolicę księstwa obrano Inowrocław.
WARTO ZOBACZYĆ:
> Tężnia - W Polsce jest ich tylko kilka, w tym – jak to zwykło się mówić w stolicy Kujaw Zachodnich – ta najpiękniejsza w Inowrocławiu. Mowa o tężni uzdrowiskowej, czyli inhalatorium solankowym. Solanka spływa po gałązkach tarniny i dzięki temu ostatecznie odparowuje. W ten sposób wokół inhalatorium tworzy się aerozol służący profilaktyce i wspomaganiu leczenia schorzeń górnych dróg oddechowych, chorób tarczycy, schorzeń alergicznych skóry, obniżaniu poziomu ciśnienia tętniczego. Wytwarzaniu aerozolu solankowego sprzyja także kształt tężni – połączone wieloboki o długości 320 m.Niewątpliwą atrakcją jest pierwsze w Europie oświetlenie ledowe tężni oraz taras widokowy, z którego można podziwiać panoramę Parku Solankowego i części miasta.
> Park Solankowy - Solanki są od blisko półtora wieku wizytówką Inowrocławia. To kompleks kilku sanatoriów, monumentalnej tężni oraz wielki, rozbudowywany wciąż park, w którym można doskonale wypoczywać. Park Solankowy ma powierzchnię około 85 hektarów i mieszczą się tu wszystkie obiekty uzdrowiskowe i sanatoria, tężnia (zobacz też zakładkę „Tężnia solankowa”), muszla koncertowa i tereny rekreacyjne, w tym m. in. korty tenisowe, park linowy, siłownia terenowa dla dorosłych i plac zabaw dla dzieci, minigolf i stoliki do gry w szachy. Na skraju parku jest także niedawno wyremontowany Teatr Letni z ławkami dla 1500 widzów. Solanki to jednak przede wszystkim rozległe skwery zieleni, zaciszne zakątki z pięknymi drzewami oraz zapierające dech w piersiach dywany kwiatowe i ogrody zapachowe.
> Pijalnia wód "Inowrocławianka" - Perełką Solanek jest Pijalnia wód-Palmiarnia „Inowrocławianka”. Wybudowana w urokliwej scenerii parku, tuż za Ogrodami Papieskimi, jest miejscem chętnie odwiedzanym zarówno przez inowrocławian jak i gości naszego miasta. Oprócz palmiarni i pijalni wód dla zwiedzających udostępniony jest mały skansen - Chata Kujawska, w której czas zatrzymał się dawno temu... Spacerując wśród palm i bananowców można raczyć się wodą mineralną „Inowrocławianką”, potocznie przez mieszkańców miasta zwaną wodą młodości. Systematyczne picie drugiej wody – leczniczej „Jadwigi” nie tylko uzupełnia braki minerałów w organizmie, ale też pozytywnie wpływa na pracę układu pokarmowego.
> Kościół Imienia Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu - Najstarszy kościół Inowrocławia i jeden z najstarszych na Kujawach, sięgający metryką końca XII wieku. Pełni funkcję kościoła parafialnego, a od 2008 r. nosi tytuł bazyliki mniejszej, nadany przez papieża Benedykta XVI. Zniszczony w pożarze 1834 roku, kościół znajdował się w stanie ruiny. W latach 1901–1902 został poddany rekonstrukcji (z inicjatywy księdza Antoniego Laubitza) według projektu Juliusza Kothego, konserwatora zabytków prowincji poznańskiej. Wśród wyposażenia najcenniejsza jest gotycka rzeźba Uśmiechniętej Madonny i Dzieciątka Jezus datowana na lata ok. 1370–1380, umieszczona w ołtarzu głównym.
> Kościół św. Mikołaja w Inowrocławiu - Jest to świątynia gotycka, trzynawowa z XIV wieku, oszkarpowana, kilkakrotnie przebudowywana, podczas okupacji pruskiej przez pewien czas zamieniona na magazyn. Sklepienie gotyckie zachowało się tylko w prezbiterium. Wyposażenie wnętrza utrzymane w stylu barokowym, ambona nosi cechy renesansu. Zwany inowrocławską farą.
> Kościół św. Krzyża w Inowrocławiu - Świątynia została wybudowana w latach 1861–1863 w stylu neoromańskim. Do 1945 służył wspólnocie ewangelickiej, w tym samym roku został konsekrowany jako kościół rzymskokatolicki. W latach 1977–1984 wnętrze kościoła zostało przebudowane przez architekta Wiktora Ostrzałkę z Katowic. W świątyni umieszczony jest obraz Chrystus Ukrzyżowany namalowany przez Artura Grottgera.
> Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Inowrocławiu - Bogaty wystrój rzeźbiarski świątyni, nawiązujący do polskich tradycji narodowych, jest dziełem poznańskiego artysty Władysława Marcinkowskiego. W 1909 roku w wyniku tąpnięcia ziemi (spowodowanego przez znajdującą się pod miastem nieczynną kopalnię soli) doszło do zawalenia się północnej ściany transeptu. Przez 20 lat świątynia pozostawała nieczynna aż do 1929 roku, kiedy odbudowano zawaloną ścianę i przywrócono kościół do funkcjonowania. Ceglany kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie wraz z dwunastowieczną Bazyliką Mniejszą Imienia NMP tworzą razem charakterystyczny i nieodłączny element inowrocławskiego krajobrazu miejskiego.
> Budynek Urzędu Miejskiego – Neogotycki gmach z lat 1907–1908. W jego skład wchodzi również wieża. Obecnie siedziba prezydenta miasta;
> Fragmenty fortyfikacji średniowiecznych znajdują się przy ulicy Poznańskiej 4 oraz na placu Klasztornym przy Państwowej Szkole Muzycznej;
> neoklasycystyczny kościół garnizonowy św. Barbary i św. Maurycego z 1927–1928;
> Gimnazjum św. Wojciecha przy ulicy Toruńskiej;
> hotel „Bast” z 1901 r., według projektu Tomasza Pajzderskiego;
> dom z końca XVIII w. przy pl. Klasztornym;
> kamienice z przełomu XIX i XX w. przy ul. Królowej Jadwigi;
> zabudowa ul. Solankowej – wille w stylach historyzujących z końca XIX i pocz. XX w. oraz z okresu międzywojennego;
> kościół św. Józefa z lat 1936–1939, zniszczony w 1944, odbudowany w latach 1948–1952;
źródło: www.inowroclaw.pl; Wikipedia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz