POWIATOWY URZĄD PRACY W GLIWICACH

 

 

https://gliwice.praca.gov.pl/

 

https://www.facebook.com/PUPwGliwicach/?locale=pl_PL

 

 

POWIATOWY URZĄD PRACY W GLIWICACH - instytucja miejscowa zajmująca się badaniem i analizowaniem rynku pracy, udzielaniem informacji osobom bezrobotnym oraz zajmująca się pośrednictwem zawodowym dla osób poszukujących pracy. Obszar działania Urzędu obejmuje Miasto Gliwice i Powiat Gliwicki.

- Misja PUP Gliwice: - 

/źródło: https://gliwice.praca.gov.pl/

 

„Misją PUP Gliwice jest promocja zatrudnienia, polegająca na:

pomocy bezrobotnym zarówno w powrocie, jak i zaistnieniu na rynku pracy pomocy pracodawcom w znalezieniu pracowników oraz wspieraniu działań na rzecz rozwoju lokalnego rynku pracy, a wszystko to przy zachowaniu najwyższych standardów i poziomu jakości obsługi Klienta."

Witamy serdecznie wszystkich bezrobotnych, osoby poszukujące oraz pracodawców którzy korzystają lub chcą skorzystać z usług Powiatowego Urzędu Pracy w Gliwicach. W niniejszym dziale znajdują się wszelkie przydatne informacje ogólne o działalności naszego urzędu oraz dane kontaktowe. Zapraszamy również do działu dla Przedsiębiorców, działu dla Bezrobotnych, a Osoby niepełnosprawne zapraszamy do zapoznania się z informacjami przeznaczonymi właśnie dla nich.

Do zadań Urzędu należy w szczególności:

1. prowadzenie bezpłatnego pośrednictwa pracy,
2. rejestracja i ewidencja osób bezrobotnych oraz osób poszukujących pracy,
3. pozyskiwanie i gospodarowanie środkami finansowymi na realizację zadań w zakresie aktywizacji lokalnego rynku pracy,
4. inicjowanie, organizowanie, wdrażanie i finansowanie usług i instrumentów rynku pracy,
5. prowadzenie poradnictwa zawodowego,
6. przyznawanie i wypłacanie zasiłków oraz innych świadczeń z tytułu bezrobocia,
7. realizowanie zadań wynikających z koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego państw UE, EOG oraz państw, z którymi RP zawarła dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym,
8. realizowanie zadań i świadczenie usług w ramach sieci EURES,
9. współpraca z gminami w zakresie upowszechniania ofert pracy i informacji o usługach poradnictwa zawodowego, szkoleniach, przygotowaniu zawodowym dorosłych, stażach, organizacji robót publicznych oraz prac społecznie użytecznych, realizacji Programu Aktywizacja i Integracja, zatrudnienia socjalnego,
10. realizowanie zadań związanych z podejmowaniem przez cudzoziemców pracy na terytorium RP,
11. współdziałanie z Powiatową Radą Rynku Pracy w Gliwicach, a do czasu jej powołania z Powiatową Radą Zatrudnienia w Gliwicach, w zakresie promocji zatrudnienia oraz wykorzystania środków Funduszu
Pracy,
12. inicjowanie i realizowanie przedsięwzięć mających na celu rozwiązanie lub złagodzenie problemów związanych z planowanymi zwolnieniami grup pracowników z przyczyn dotyczących zakładu pracy,
13. realizowanie działań na rzecz osób niepełnosprawnych w zakresie rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia, a także przestrzegania praw osób niepełnosprawnych,
14. organizacja i realizowanie programów specjalnych,
15. realizowanie programów regionalnych,
16. inicjowanie i realizowanie programów pilotażowych,
17. organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników Urzędu

źródło: https://gliwice.praca.gov.pl/

 

 

MIASTO i GMINA SKALBMIERZ

 

 

https://www.skalbmierz.eu/

 

https://www.facebook.com/skalbmierz/

WIRTUALNY SPACER PO GMINIE SKALBMIERZ:

https://www.skalbmierz.eu/strona-178-wirtualny_spacer_skalbmierz.html

PLAN MIASTA SKALBMIERZA:

https://www.skalbmierz.eu/strona-147-skalbmierz_plan_miasta.html

Skalbmierz – miasto w południowej Polsce, w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Skalbmierz, położone nad Nidzicą.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.

Skalbmierz leży w historycznej Małopolsce, jego północna część, na lewym brzegu Nidzicy, położona jest w ziemi sandomierskiej, zaś południowa, prawobrzeżna, należy do ziemi krakowskiej. W przeszłości miasto kapituły kolegiaty w Skalbmierzu (część) oraz katedry krakowskiej (część) w powiecie proszowickim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku.


ZARYS HISTORYCZNY:

Badania archeologiczne potwierdzają, że w okolicach Skalbmierza były osady, które sięgają nawet 4000 lat p.n.e. Początki Skalbmierza osnute są mrokami dziejów, przez co nie można precyzyjnie określić daty powstania miasta. Według legendy, fundatorem osady i miejscowego kościoła był palatyn Bolesława Krzywoustego – Skarbimir, który pochodził z rodu Awdańców. Był to rycerz żyjący na przełomie XI i XII w., który został oślepiony i wygnany z kraju. Po tym wydarzeniu Skalbmierz stał się własnością biskupów krakowskich.

Najstarszy źródłowy przekaz o Skalbmierzu pochodzi z 1217. W tym okresie w miejscu obecnego Skalbmierza istniała osada, przez którą przebiegał prastary szlak handlowy. Prowadził on z ziem niemieckich przez Wrocław do Krakowa, Sandomierza i dalej aż na Ruś.

Podczas wojny domowej, ok. 1234 Konrad I Mazowiecki przejął Skalbmierz i inkastelizował kościół, czyli przystosował go do funkcji obronnych. W 1241 na Skalbmierz najechali Tatarzy, którzy spustoszyli miasto. Mimo zniszczeń spowodowanych przez najazd, miasto nie straciło na znaczeniu.

Ważną datą w dziejach Skalbmierza był 20 lutego 1342, gdy na Zamku Królewskim w Krakowie, król Kazimierz Wielki wydał dokument lokacyjny miasta Skalbmierza na prawie średzkim. Był to przełomowy moment w historii miasta. Najświetniejszy okres przeżywał Skalbmierz w XV i XVI w. Zaliczano go wówczas do miast II kategorii, w Małopolsce miastem I kategorii był tylko stołeczny Kraków, co świadczy o dużym znaczeniu Skalbmierza w ówczesnych czasach. Miasto zachowało obowiązek udzielania stacji. Miasto należało do powiatu proszowickiego w XVI–XIX w. W XVI w. w mieście pracowało 23 piwowarów, 12 szewców, 10 płócienników, 7 rzeźników, 6 kuśnierzy, 5 krawców, 5 kowali, 4 bednarzy, 4 piekarzy, 3 czapników, powroźnicy, cyrulicy, kołodzieje, stolarze, rymarze, siodlarze, ślusarze i złotnicy, którzy byli zrzeszeni w cechach. Miasto było otwarte, nie posiadało murów miejskich. Spowodowane to było zapewne bezpiecznym położeniem, w centrum Małopolski. W razie zagrożenia mury posiadał kościół, do którego mogła schronić się ludność. Podstawą rozwoju Skalbmierza był handel. Oprócz cotygodniowych targów, miasto otrzymało w ciągu wieków drogą przywilejów 13 jarmarków. Rozwój miasta został zahamowany w XVII w. Powodem hamowania rozwoju miasta były pożary, szczególnie dotkliwy był ten w 1618, następnie epidemia dżumy, a wreszcie potop szwedzki i najazdy Węgrów oraz Kozaków. Następne ożywienie miasta nastąpiło dopiero w II połowie XVIII w. W latach 1810–1867 Skalbmierz był siedzibą władz powiatowych w departamencie krakowskim, potem w województwie krakowskim z siedzibą w Kielcach, a wreszcie w guberni radomskiej. Skalbmierz utracił prawa miejskie w 1870.

Dwudziestolecie międzywojenne
Odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 przebudziło miejscowych działaczy społecznych do czynienia starań o odzyskanie przez Skalbmierz praw miejskich. Działania ówczesnego pomocnika rejenta, Antoniego Bauma przyniosły pozytywny rezultat i w dniu 31 marca 1927 Skalbmierz odzyskał utracone prawa miejskie. W okresie międzywojennym w Skalbmierzu powstał m.in. nowy budynek szkoły, Dom Ludowy z kinem „Lotnik”. Skanalizowano ciek, co umożliwiło wybrukowanie kilku ulic. W 1924 powstała orkiestra dęta.

II wojna światowa
Okres powolnego rozwoju miasta w latach międzywojennych przerwała agresja niemiecka. W nocy z 6 na 7 września 1939 Skalbmierz był świadkiem krwawego boju 2 Pułku Strzelców Podhalańskich z niemieckim zagonem pancernym. Najwcześniejsze przedsięwzięcia konspiracyjne na Ponidziu miały miejsce w Skalbmierzu jesienią 1939. 5 sierpnia 1944 oddziały niemiecko-ukraińskie dokonały pacyfikacji miasta. W obronie miasta stanęły oddziały Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich. Spośród mieszkańców Skalbmierza zamordowano 64 osoby. Z odsieczą przybył oddział Armii Ludowej i dwa radzieckie czołgi z czołówki pancernej znajdującej się w Wiślicy. Niemcy ostatecznie zostali wyparci z miasta. W walkach poległo ok. 20 partyzantów. Ku czci ofiar i obrońców w 25 rocznicę pacyfikacji Rada Państwa nadała miastu Order Krzyża Grunwaldu III klasy.


ZABYTKI:


    Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela wpisany do rejestru zabytków nieruchomych
    Zabytkowy układ urbanistyczny Skalbmierza z XIV-XIX w. Jeden z nielicznych w Europie – ćwierć kolisty plac Marii Skłodowskiej-Curie (rynek).
    Krzyż z figurami św. Rozalii i św. Rocha, kamienny. Jest to wotum dziękczynne mieszczan skalbmierskich ocalonych od zarazy w latach 1831–1848 oraz dwukrotnie od egzekucji hitlerowskich w 1939 oraz 1944. Szacowny zabytek umieszczony w centrum skalbmierskiego rynku, przed którym modlą się mieszkańcy Skalbmierza w trudnych i tragicznych momentach.
    Pomnik tragedii skalbmierskiej odsłonięty w 1946. Autorem pomnika był Jerzy Bandura z Krakowa, rzeźbiarz, który kilkanaście lat później wykonał monumentalny pomnik na polu bitwy pod Grunwaldem.
    Cmentarz parafialny z wieloma starymi, zabytkowymi mogiłami. Cmentarz wojenny z okresu I i II wojny światowej obejmujący miejsca pochówku żołnierzy różnych narodowości z okresu I wojny światowej oraz żołnierzy polskich i ofiary terroru hitlerowskiego z okresu II wojny światowej.
    Stary cmentarz żydowski, w okresie okupacji zdewastowany

źródło: https://www.skalbmierz.eu/; Wikipedia